Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 3 jun 2022, 10:54

Leestijd: 3 minuten

Esther (33): ‘Mijn zus is zo warrig, ze is zelfs haar kind vergeten te halen na een schoolreis’

Esther en haar zus zijn twee tegenpolen, ook in de opvoeding en het moederschap. Dat vindt ze nogal lastig, want ze is bang dat er iets gebeurd met haar neefjes en nichtjes, doordat haar zus zo warrig is.

“Je zou niet zeggen dat mijn zus en ik familie van elkaar zijn als je ons beide goed kent. Ik hou van plannen, planningen maken, schema’s en agenda’s, terwijl mijn zus het tegenovergestelde is. Chaotisch, zo kun je haar gerust noemen, terwijl ik heel gestructureerd ben. Bij haar thuis is het een grote bende, zoals ik dat dan noem. Zij zegt altijd dat ze in mijn schone, opgeruimde huis niet durft te eten, omdat ze bang is om te knoeien. We doen dit met een knipoog hoor, we zijn gek op elkaar.

Mijn zus is zo warrig

Maar er is wel een ding wat ik heel irritant en soms ook wel zorgwekkend vind: ze is zo warrig, dat ze zelfs haar kinderen wel eens vergeet. Zo is ze laatst haar oudste vergeten op te halen van schoolreisje. Ze was zo druk bezig met van alles en nog wat, dat ze op het schoolplein stond te wachten, terwijl er in de app een andere locatie was geplaatst waar de kinderen opgehaald konden worden. Daar had ze notabene nog op gereageerd, dus het is niet zo dat ze het niet gelezen had. En zo werd ze dus gebeld door een andere ouder met de vraag waar ze was, want haar kind stond daar in z’n eentje te wachten. Gelukkig was het vlakbij en kon hij even meerijden met een vriendje.

Kind vergeten uit de supermarkt

Zo zijn er wel vaker dingen gebeurd. Haar jongste zoontje die toen nog in de Maxi Cosi zat, is ze een keer vergeten mee naar huis te nemen vanuit de supermarkt. Ze had hem even neergezet om iets te pakken en liep verder met haar boodschappenmandje. Pas in de parkeergarage kwam ze erachter dat ze hem niet meer bij zich had. Natuurlijk is ze zich rot geschrokken, maar het liep met een sisser af. Hij stond gezellig bij de caissières te wachten tot zijn mama terug kwam… Voor deze actie schaamde ze zich wel een beetje, maar ze kan daar ook heel erg om lachen later.

En laatst hadden we afgesproken bij mij thuis, we wonen vlakbij elkaar, voor een kopje koffie. Ik wist dat haar oudste op school zat en dat ze de jongste twee thuis had. Dus ik had wat lekkers gehaald voor iedereen. Komt ze hier aan met haar zoontje, dus ik vroeg aan haar waar haar dochtertje (die is anderhalf) is… En ik zie haar gewoon schrikken, toen ze besefte dat ze die thuis gelaten had. Die lag lekker te slapen en dat was ze compleet vergeten, dus ze was zonder haar weg gegaan. Dat kan toch niet? Hoe kan je nou vergeten dat je kind boven ligt te slapen… Ik kan daar best even over uitvallen tegen haar.

Oogje in het zeil

We hebben het hier vaak over en het kan de beste gebeuren, ik zeg ook niet dat het mij nooit zal gebeuren, maar dit zijn nog maar kleine dingen. Ik ben gewoon bang dat ze met haar warrige hoofd iets doet wat een ernstiger gevolg kan hebben. Maar ze wuift mijn zorgen weg en zegt dat alles altijd op zijn pootjes terecht komt. En dat zal ook wel, want ondertussen voed ze drie leuke kinderen op. Toch hou ik graag een oogje in het zeil…”

Lekker luisteren: dit zijn de leukste podcasts over opvoeden