Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 9 mei 2023, 09:14

Leestijd: 3 minuten

Sofie (34): ‘Ik kan het maar niet loslaten dat mijn zus geen contact meer wil sinds ik een kind heb’

Sofie was maar wat blij toen ze na twee jaar proberen eindelijk zwanger raakte. Wie niet zo blij was, was haar zus. Ze kon het maar niet verkroppen dat Sofie wel zwanger werd en zij niet. “Ik snap dat het pijnlijk voor haar was, maar om die reden geen contact meer te hebben? Dat gaat me een beetje ver”, vertelt ze.

“Tom en ik besloten vijf jaar geleden dat het tijd was voor de volgende stap in onze relatie: een kind. We probeerden en probeerden, maar het lukte maar niet om zwanger te raken. Na een jaar besloten we naar de huisarts te gaan. Na veel onderzoeken in het ziekenhuis werd er geen oorzaak gevonden. Er werd ons aangeraden om door te gaan met proberen en terug te komen als ik na een jaar nog niet zwanger zou zijn.

Afspraak in het ziekenhuis

Elf maanden later was ik nog niet zwanger. Ik maakte weer een afspraak in het ziekenhuis. Tom en ik namen allebei vrij en keken uit naar de afspraak. We wilden niets liever dan een kind, dus we hadden er veel voor over. Twee dagen voor de afspraak was ik opeens heel misselijk. Ik dacht dat ik iets verkeerds had gegeten, maar toen ik ook pijnlijke borsten kreeg deden we een zwangerschapstest. Al snel zagen we een positieve zwangerschapstest voor ons liggen. We konden het niet geloven.

Goede nieuws vertellen

Een paar weken later hadden we een goede echo. Wat waren we blij dat we een kloppend hartje zagen. Dat was voor ons het moment om het met onze familie te delen. Omdat ze erg met onze kinderwens meeleefden, wilden we niet wachten tot we de twaalf weken hadden bereikt. We besloten onze ouders en zussen en hun partners bij ons thuis uit te nodigen en ze met roze en blauwe cupcakes te verrassen. Wat waren ze blij toen we het goede nieuws vertelden. Iedereen was door het dolle heen, behalve mijn zus.

Lang proberen

Mijn zus werd lijkbleek en vertrok een kwartier later alweer. Een dag later besloot ik haar te bellen om te vragen wat er aan de hand was. Ze vertelde dat zij en haar man inmiddels al vier jaar in de medische molen zaten om zwanger te worden, maar dat het maar niet lukte. Ze had er niemand over verteld. Dat vond ik jammer, want ik had haar als zusje graag willen steunen. In mijn hele zwangerschap heb ik haar maar drie keer gezien, terwijl ik haar daarvoor elke week zag.

Een dochter

Na een zwangerschap van 41 weken beviel ik van een gezonde dochter. Ik vroeg of mijn zus wilde komen kijken naar haar nichtje, maar ik kreeg geen gehoor. Na een aantal keren bellen hoorde ik van mijn ouders dat mijn zus even geen contact wilde. Het was allemaal te pijnlijk voor haar. Niet lang daarna zag ik zelfs dat ze mij had verwijderd op Facebook en Instagram. Daar zette ik geregeld foto’s van mijn dochter op.

Lange brief

Drie maanden na de geboorte van mijn dochter ontving ik een lange brief van mijn zus. Ze vertelde dat het te pijnlijk voor haar is om mij met een kind te zien. Dat was namelijk iets waar zij ook naar verlangde. Ze vertelde dat ze geen contact meer wilde. Ik snap dat het pijnlijk was voor haar, maar om die reden geen contact meer te hebben? Dat gaat me een beetje te ver. Ik mis mijn zus, de zus waar ik altijd goed mee omging en leuke dingen mee deed. Ik kan het maar niet loslaten. Het is mijn grootste wens, dat onze band weer zoals vroeger wordt.”

11 vrouwen delen hun meest gênante momenten bij de verloskundige