Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 26 feb 2022, 08:52

Leestijd: 3 minuten

Het zoontje van Famke (36) is anders: ‘Zijn juf zei dat Elia niet sociaal was’

Als je baby wordt geboren is hij of zij natuurlijk de mooiste, liefste en knapste die er is. En dan wordt het een eigenwijze dreumes en een peuterpuber die de wereld gaat ontdekken. Maar wat als je erachter komt dat je kind anders is dan andere peuters om je heen? Minder sociaal, onvriendelijk naar andere kinderen toe zelfs. En dan valt het de juf ook op, als je kind eenmaal op de basisschool zit. Het overkwam Famke met haar zoontje Elia (nu 12): “Het ging van kwaad tot erger, zelfs grotere kinderen waren bang voor hem.”

Famke (36): “Elia huilde als baby veel. Een huilbaby was het niet, maar hij huilde wel een stuk meer dan de kinderen van vriendinnen. Hij leek gewoon nooit tevreden te zijn. Overstrekte zich vaak, wilde niet slapen, wilde niks eigenlijk. Hoe we die eerste maanden doorgekomen zijn weet ik eigenlijk niet meer, maar op een gegeven moment werd hij wat rustiger. Tot hij een jaar of twee was en de ‘nee’-periode begon. Twee is nee… Nou dat hebben we geweten. Alles was nee, met alles ging hij een strijd aan, niks was goed. Ik baalde er gewoon van als ik zag dat het bij vriendinnen anders ging. Die kinderen zeiden heus ook wel nee, maar gingen niet vervolgens een hele strijd aan met driftbui tot gevolg.

Elke dag meerdere driftbuien

Elia had elke dag driftbuien, als we geluk hadden bleef het er bij eentje. Tijdens zo’n bui kregen we geen contact met hem, zowel mijn man als ik niet. Hij sloopte zijn spullen, gooide met wat hij binnen handbereik had en schreeuwde de boel bij elkaar tot het over was. Dan kon hij rustig naast je een boekje komen lezen. Want dat vond hij geweldig: boekjes lezen, cijfertjes, bouwen en puzzelen.

Toen hij naar de basisschool ging, was dat een verademing voor ons. We hoopten dat ze daar wat meer grip op hem kregen, want luisteren deed hij nog steeds niet. Het leek even goed te gaan, hij had het naar zijn zin en het leek alsof de uitdaging op school hem goed deed. Tot we ons eerste 10-minuten gesprek hadden en de juf tussen neus en lippen door liet vallen dat Elia niet echt sociaal was. We vroegen door, maar de tijd was om en zo bleven we een beetje verslagen achter. We maakten een nieuwe afspraak om er wat langer op door te kunnen gaan.

Natuurlijk stelden we thuis aan Elia vragen over zijn sociale leven op school. Eigenlijk hadden we dit nooit eerder gedaan, hij zat net een paar weken op school… Toen hij zei dat hij geen vriendjes had, brak mijn hart. Hij vertelde dat de kindjes hem niet lief vonden.

Eindelijk wisten we wat er aan de hand was

Na vele gesprekken met de school en onze ervaringen met hem, besloten we wat onderzoeken te starten. Daaruit bleek dat hij cognitief hoogbegaafd is: hij heeft een ontwikkelingsvoorsprong en daar komen de problemen met zijn sociale vaardigheden uit voort. Hij is dus hoogbegaafd en ligt daardoor niet op een lijn met zijn klasgenoten wat betreft het sociale gedeelte. Deze conclusie vonden we pittig, maar ergens ook fijn. We weten nu ook dat wij niet de schuldigen zijn van zijn eerste moeilijke jaren. En ook dat hij niet zomaar temperamentvol is bijvoorbeeld.

We krijgen nu hulp en hij heeft een klas overgeslagen, waardoor hij meer uitdaging krijgt. Ook kan hij een stuk beter omgaan met de kinderen uit zijn nieuwe klas. We zijn er nog niet en hij zal nog lang begeleiding nodig hebben hierbij, net als wij. Maar we weten nu in ieder geval dat hij anders is dan leeftijdsgenoten.”

Maya: ‘Mijn kind heeft enorme driftbuien waar ik bang van word’