Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 23 mei 2022, 17:06

Leestijd: 3 minuten

Barbara: ‘Mijn zoon (10) wil niet verhuizen naar ons droomhuis’

Zodra je een gezin hebt gaan de kinderen meespelen in de beslissingen die je maakt. Je baan moet te combineren zijn met het gezin, je vakantie moet kindproof zijn en ga zo maar door. Alleen soms kan het ook lastig zijn hoe ver je hierin gaat. Laat je jouw kind bijvoorbeeld bepalen of je jouw droomhuis koopt? Dat is de vraag waar Barbara (45) momenteel mee worstelt, vertelt ze aan J/M Ouders.

“Mijn man Hans en ik wonen al bijna twintig jaar in hetzelfde huis, we kochten het nog voordat we onze zoon Jacob kregen, inmiddels is Jacob tien jaar en zit hij in groep 6. Het huis waar we wonen is een prima rijtjeshuis en we hebben er veel mooie herinneringen gemaakt.

Droomhuis

Toch is het altijd onze droom geweest om vrijer te wonen. Niet per se groot, maar wel met meer grond. Een tuin rondom en wat kippen en misschien wel een geit. Het leek altijd een droom, tot een tijd geleden de huizenmarkt ging veranderen. De stijgende huizenprijzen maken ons huis opeens veel meer waard dan waar wij het twintig jaar geleden voor kochten. Bovendien hebben we al een heel groot deel afbetaald en verdienen we inmiddels een stuk beter.Dat bij elkaar opgeteld maakt dat we plotseling misschien wel écht zo’n droomhuis kunnen kopen.

Daar waren we ons wel van bewust, maar echt actief zoeken deden we niet. Alleen laatst kwam er onverwacht iets op ons pad. Hans en ik fietsen namelijk graag hier in de omgeving en fantaseren dan over het leven in zo’n prachtig huisje aan een weiland. Laatst, tijdens een van die fietstochten kwamen we langs een oud huisje en wat zagen we? Een tekoopbord in de tuin! We keken elkaar aan en wisten het meteen, hier willen we wonen. Na wat navraag gedaan te hebben bleek het huis ook nog eens binnen ons budget te vallen, dus waren we helemaal in onze nopjes.

Niet verhuizen

Diezelfde dag nog fietsten we langs het huisje met Jacob. Die is echter minder enthousiast. Natuurlijk hadden we dat ook wel verwacht, het is niet in de buurt van zijn vriendjes en hij zal niet meer op de fiets naar school of sport kunnen. Alles zal met de auto moeten, want het is een een half uur fietsen van onze huidige woning. Dus ik begrijp wel dat hij niet staat te springen.

We probeerden hem toch te enthousiasmeren door te vertellen dat hij een veel grotere kamer zou krijgen en een grote trampoline in de tuin. Maar Jacob was niet overtuigd. We lieten het er vervolgens maar even bij en gingen terug naar huis. Maar de avond begon Jacob opeens heel hard te huilen. Hij zei dat hij écht niet wilde verhuizen en dat hij dan wel bij zijn opa en oma gaat wonen.

Ook noemde hij ons stom en zei hij dat het daar saai is voor hem omdat er niemand in de buurt is om mee te spelen. Terwijl ik luister besef ik me pas echt hoe groot de impact voor hem zal zijn als we zouden verhuizen. Hij heeft al geen broertjes of zusjes en dan zou hij straks ook nog afgelegen wonen van zijn vrienden. Dat is voor een kind een soort isolement.

We stelden Jacob gerust dat we het niet zonder hem beslissen, maar nu staan we dus zelf voor een dilemma. Zo’n kans als deze komt nu eenmaal niet vaak voorbij, maar ik wil ook mijn kind niet ongelukkig maken. Dus gaan we voor dat droomhuis? Of blijven we wonen waar we nu wonen?”

Lisa van den Akker heeft een bericht vastgemaakt.

Advies van de redactie: ‘Kan ik mijn gevoelige dochter een verhuizing aandoen?’