Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 4 okt 2022, 15:02

Leestijd: 4 minuten

Esther: ‘Mijn zoon (16) heeft mij meerdere keren doodgewenst’

Het is niet altijd makkelijk om een kind dat midden in de puberteit zit in huis te hebben. Discussies, ruzies en momenten waarop je genegeerd wordt kunnen geregeld voorkomen. Esther heeft een agressieve puber in huis en zij heeft het op dit moment erg moeilijk. “Ik voel me soms niet veilig in mijn eigen huis en dat heeft alles te maken met het gedrag van mijn zoon: hij heeft mij meerdere keren doodgewenst.”

“Toen mijn zonen acht en vijf waren, werd ik door het plotselinge overlijden van mijn man een alleenstaande moeder. Ondanks dat het heel zwaar was, was ik blij met mijn lieve kinderen. We deden veel leuke dingen met zijn drieën en waren ondanks het gemis gelukkig. Van mijn vriendinnen met oudere kinderen hoorde ik, dat de puberteit een heftige periode kon zijn. Niet alleen voor de kinderen zelf, maar ook voor de ouders.

Heftige puberteit

Toen mijn oudste zoon de puberteit bereikte, hield ik dan ook mijn hart vast. Achteraf bleek dit nergens voor nodig, want hij bleef vrijwel helemaal zoals ik van hem gewend was. Kon ik dat maar over mijn jongste zoon zeggen.

Woede-uitbarstingen

Toen mijn jongste zoon Trevor dertien was kreeg hij woede-uitbarstingen. Ik vond dit moeilijk en ik had geen idee wat er in hem omging. Ik probeerde met hem te praten en ik liet hem tijdens een woedeaanval uitrazen, omdat ik al snel merkte dat ik op dat moment beter niet tegen hem in kon gaan.

Blowen met vrienden

Trevor kreeg steeds meer foute vrienden. Wanneer ze hier kwamen waren het aardige jongens, maar ik hoorde van mijn oudste zoon dat ze buiten aan het roken en blowen waren. Toen ik dit met Trevor besprak, vond hij dat ik niet zo moest zeuren. Iedereen van zijn leeftijd rookte of blowde weleens. Ik wilde er niet te veel over zeggen, zolang hij maar goede cijfers op school haalde, niet spijbelde en eerlijk tegen mij was.

Gewelddadige video’s

Rond zijn vijftiende verjaardag zag ik dat hij vaak naar gewelddadige video’s op social media en YouTube keek. Ik vroeg hem waarom hij keek hoe andere mensen in elkaar werden geslagen of met elkaar aan het vechten waren. Hij vond het leuk om andere mensen te zien vechten en pijn te zien lijden, zei hij. Hoe kon hij daar van genieten? Ik liet weten dat ik het niet oké vond en dat dit geen normaal gedrag was. Deze avond eindigde voor de zoveelste keer in een zware discussie en een woedeaanval van Trevor.

Niet meer luisteren

Trevor luisterde steeds minder naar mij. Wanneer ik tegen hem zei dat hij om 22.00 uur thuis moest zijn, omdat hij de volgende dag naar school moest, dan was het huis te klein. Hij zou zelf wel bepalen op welk tijdstip hij thuis zou komen. Als ik hem verbood om weg te gaan, dan ging hij via het raam van zijn kamer alsnog naar buiten. Ik wist op een gegeven moment niet meer wat ik moest doen.

Meerdere keren doodgewenst

Op dit moment wordt zijn gedrag steeds erger. De laatste drie jaar zijn voor ons als gezin heftig geweest en nu mis ik mijn man nog meer. Trevor is nu zestien en heeft mij een aantal keer doodgewenst. Hij heeft twee keer gezegd dat hij hoopt dat ik dood neer zou vallen, net zoals bij zijn vader is gebeurd. Hij zou dan van mijn gezeur af zijn. Ook komt hij soms in een boze bui zo dichtbij mij staan, dat het onprettig voelt. Ik voel me soms niet veilig in mijn eigen huis. Af en toe is het weer de lieve jongen van vroeger en zegt hij sorry dat hij mij tijdens zijn boze bui had doodgewenst, maar twintig minuten later kan hij weer ontploffen om niks.

Hulp inschakelen

Ik heb er met familieleden, vriendinnen en met mijn oudste zoon over gesproken en zij vinden allemaal dat ik hulp in moet schakelen. Toen ik Trevor vertelde dat ik wilde dat hij met een psycholoog ging praten, liep hij direct woedend de deur uit. Maar mijn besluit staat vast, ik ga hulp inschakelen, want het lukt mij niet meer. Ik moet dit doen voor mezelf en mijn zoons. Het is tijd dat er weer rust in mijn gezin komt.”

Ruzie over de taakverdeling met je partner: zo los je het op