Laura Saija Persoonlijke verhalen 18 jan 2023, 15:08

Leestijd: 2 minuten

Angela (43): ‘Mijn 14-jarige zoon is een einzelgänger’

Iedere ouder hoopt erop dat zijn kind een fijne tijd heeft als puber. Helaas maakt Angela zich dagelijks zorgen om haar zoon Dex die een einzelgänger is. “Ik zie nooit vrienden, hij zit hele dagen op zijn kamer”, vertelt ze aan J/M Ouders.

“Als klein kind had Dex vriendjes. Niet heel veel, maar hij speelde wel regelmatig met klasgenoten en met buurkinderen. ’s Middags belde er altijd wel iemand aan om met Dex buiten te spelen. Ik maakte mij in ieder geval nooit zorgen om zijn sociale omgang met anderen.

Einzelgänger

Dit begon te veranderen toen Dex naar de middelbare school ging. Hij was net twaalf en nog best kinderlijk. Als het aan hem lag, zou hij nog steeds ’s middags buiten voetballen. De buurtkinderen wilden alleen niet meer mee.

In zijn klas vond hij niet echt aansluiting bij andere kinderen. Hij was de kleinste jongen van de klas. De meisjes uit de klas waren al bezig met verliefd worden en de jongens met sigaretten roken. Dex was in dat opzicht fysiek en mentaal nog te jong voor de middelbare school.

Gamen

Na school maakte hij zijn huiswerk, maar daarna had hij eigenlijk niets te doen. Zijn leeftijdgenoten waren met andere dingen bezig en hij leerde ook geen nieuwe vrienden kennen. Hij zat opeens hele middagen op zijn Playstation te gamen.

Nu hij veertien is zie ik nooit meer een vriend van hem. Als Dex uit school komt, gaat hij meteen op de Playstation. Ik hoor hem vaak tegen mensen praten via zijn headset van de Playstation. Volgens hem zijn het zijn online vrienden.

Niet bemoeien

Regelmatig vraag ik aan hem of hij niet eens een vriend van school mee naar huis wil nemen of dat hij op mijn kosten naar de bioscoop of het zwembad kan gaan met een vriend. Elke keer reageert hij een beetje geïrriteerd, ik mag me er niet mee bemoeien.

Ik hoop dat het een fase is en dat hij toch weer met leeftijdgenoten gaat optrekken. Hij zal vanzelf wel geïnteresseerd raken in het omgaan met andere mensen. Ik zou het jammer vinden als hij zijn hele puberteit als een einzelgänger op zijn kamer doorbrengt.

Jaartje later

Zolang zijn schoolprestaties er niet onder lijden, weet ik niet goed wat ik moet doen aan zijn gamegedrag. Ik kan Dex moeilijk dwingen om met andere kinderen af te spreken.

Achteraf gezien had ik misschien een jaartje later naar de middelbare school gekund. Dan had hij was meer aansluiting gehad bij kinderen in zijn klas en was hij niet altijd maar de kleinste. Misschien had hij dan nu een leuke vriendengroep gehad.”

Evelien (38): ‘Mijn vierde kind is wéér een zoon’