Wilma Groothuis Ouderschap 16 nov 2023, 15:08

Leestijd: 4 minuten

Zoon helpen met vriendjes af te spreken? ‘Nee is ook een antwoord’

Onlangs deelden we op onze Facebookpagina het dilemma van Emilie (40). Zij vroeg zich af: “Mijn zoon (6) speelt nooit met vriendjes, moet ik hem helpen?” Hier hadden meerdere lezers een mening over.

We delen een greep uit de reacties.

Met vriendjes spelen

Niels, de zoon van Emilie, zit in groep 3. Hoewel Niels het wel kan vinden met zijn klasgenootjes, speelt hij nooit na schooltijd met een vriendje. “Ik stel het echt weleens voor, maar dan zegt hij dat het niet hoeft of dat hij geen zin heeft. Maar als we samen op het schoolplein staan, hoor en zie je dat andere klasgenootjes wel met elkaar afspreken.

Ik vraag me gewoon af of hij het echt niet wil of dat hij het niet durft. Moet ik mij ermee bemoeien en hem helpen? Of moet ik mij erbuiten laten en erop vertrouwen dat als Niels het wil, hij het zelf zal aangeven?”

Lees hier het hele verhaal van Emilie, mocht je het hebben gemist. Dit zijn jullie adviezen voor Emilie:

1. Nee is ook een antwoord

“Absoluut zijn grenzen respecteren. Mijn zoontje zit in groep 3 en heel af en toe wil hij spelen, maar meestal wil hij gewoon even lekker met mama knuffelen, gamen met zijn broer en spelletjes doen. Hij doet het supergoed op school en ligt goed in de groep. Ik maak me totaal geen zorgen erom, ik vind het juist goed dat hij dit duidelijk aangeeft. Nee is ook een antwoord.” – Simone

2. Een bakkie doen

“Ik zou één keer met een moeder afspreken om een bakkie te doen. Jullie kinderen spelen dan samen en daarna kan hij zelf bedenken of het leuk was en of hij het nog eens wil doen.” – Bauke

3. Prikkels verwerken

“Maar waarom moet hij spelen na school? Hij geeft zelf aan dat hij niet wil. Heb je weleens bedacht dat hij de prikkels van school wil verwerken en gewoon even lekker in zijn eigen bubbel wil zitten? Als hij goed in de klas ligt en op school dus een goede omgang heeft, dan moet dat toch prima zijn? Niet elk kind heeft behoefte om met andere kinderen te spelen.” – Mirjan

4. Het komt wel goed

“Mijn zoontje had op die leeftijd ook een vriendje die nooit bij anderen durfde te spelen, alleen bij ons. Ik denk dat dat kwam omdat mijn zoontje easy going is in de omgang. Mijn zoontje voelde zich altijd erg snel thuis bij anderen. De moeder van dat vriendje ging de eerste paar keer mee en dan deden we samen een bakkie. Met dat jongetje is het gewoon goed gekomen en hij spreekt nu met genoeg andere kinderen af op het schoolplein. Komt vast wel goed.” – Giana

5. Met je collega naar huis

“Hij zegt toch dat het niet hoeft en dat hij geen zin heeft? Zo’n dag is heel vermoeiend, al helemaal in groep 3. Wees blij dat hij het liefste thuis wil zijn. Jij hebt toch ook geen zin om na een hele lange werkdag nog met je collega mee naar huis te gaan?” – Leonie

6. Niet wil of niet durft?

“Ik vind dat je het goed opschrijft. Je zou het prima vinden als hij niet wil, je vraagt je alleen af of hij niet wil of niet durft. Ik zou zeggen: vraag hem dat ook. Geeft hij aan van niet, prima. En zeg dat je hem best wilt helpen als hij niet durft, maar laat het voor nu dan gewoon zo. Als hij het wel wil, komt het vanzelf wel. Wellicht als hij wat ouder is.” – Imara

7. Er wordt al zoveel van ze gevraagd

“Je zegt dat hij niet wordt buitengesloten, wat het belangrijkste is, lijkt mij. Mijn jongste van 6 jaar is snel moe en geeft duidelijk zijn grens aan met spelen. Hij heeft echt wel veel vriendjes , maar zoekt zijn rust thuis op, alleen. Als hij zijn rust heeft gevonden, dan gaat hij lekker naar buiten en komt hij soms vanzelf iemand tegen. Lekker laten gaan, er wordt al zoveel van ze gevraagd op school.” – Manika

8. Geen behoefte aan

“Waarom moeten kinderen altijd maar vriendjes hebben? Mijn kinderen, een dochter en een zoon, hadden na school zelden vriendjes mee naar huis. Ze hadden er geen behoefde aan. Prima toch? Het zijn hele sociale mensen geworden, ze werken allebei in de zorg en kunnen met iedereen opschieten. Ze hoeven gewoon niet elke keer allemaal mensen om zich heen te hebben. En wij als ouders trouwens ook niet.” – Anita

Stefanie: ‘Mijn kind heeft geen vriendjes’