Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 12 okt 2022, 09:50

Leestijd: 3 minuten

Laurens: ‘Mijn zoon (15) betrapte mij in de kleding van mijn vrouw’

Nathan, de zoon van Laurens, betrapte zijn vader een aantal weken geleden in de kleding van zijn moeder. Laurens schrok en wist niet wat hij moest doen. Hij kon uiteindelijk niet anders dan opbiechten dat hij zich aangetrokken voelde tot vrouwenkleding. “Zijn teleurgestelde gezicht ga ik nooit meer vergeten.”

“Toen ik Esmée achttien jaar geleden leerde kennen gaf ik gelijk aan dat ik door mijn jeugd een rugzakje had en anders dan anderen was. Ze zei dat ze mij zou nemen zoals ik was, ook mijn minpunten. Na een aantal jaar kregen we een zoon, Nathan. Toen ik hem zag was het direct liefde op het eerste gezicht. Ik wist dat ik de beste vader ooit wilde worden en ik beloofde hem, dat ik hem nooit teleur zou stellen.

Aangetrokken tot vrouwenkleding

Als kind voelde ik mij altijd al aangetrokken tot vrouwenkleding. Wanneer er niemand thuis was deed ik kleding en hakken van mijn moeder aan. Ik voelde me daarin helemaal op mijn gemak. Toen Nathan ongeveer acht jaar was en ik de was aan het doen was, bekeek ik de jurken van Esmée. Ik voelde toen precies hetzelfde als wat ik vroeger voelde. Toen Esmée plotseling thuis kwam en mij in haar kleding zag keek ze raar op. Ik zag aan alles dat ze schrok.

Niemand tot last zijn

Ik vertelde haar dat ik me fijn voelde in vrouwenkleding. Ik wil hierbij niemand tot last zijn, zeker mijn vrouw en kind niet. Daarom had ik het nooit tegen haar gezegd. In de gesprekken die daarna volgden gaf ze aan dat het niet iets was hoe ze mij het liefste zag, maar ze gaf wel aan dat ze het ging proberen om te accepteren. Ze zei er wel bij dat we het verborgen moesten houden voor Nathan, onze vrienden en familie.

Verkleden in Amsterdam

Esmée en ik spraken af dat ik een weekend per maand mezelf mocht verkleden als vrouw, terwijl ik met andere mannen die dezelfde hobby hadden uitging in Amsterdam. Daar was het namelijk meer geaccepteerd dan in het kleine dorp waar wij woonden. Na het verkleden was ik helemaal opgeladen en kon ik er weer een maand tegenaan.

Confrontatie zoon

Toen ik een paar weken geleden in de kast van Esmée keek of ze nog een leuke jurk had hangen die ik kon lenen, stuitte ik op een mooie glitter rok en top die ik nog niet eerder in haar kast had gezien. Ik besloot het aan te trekken om te kijken hoe het me zou staan, samen met de pruik die ik net nieuw binnen had gekregen. Terwijl ik mezelf in de spiegel bekeek kwam Nathan binnen. Hij keek me aan en wist niet meer waar hij het moest zoeken. Zijn teleurgestelde gezicht zal ik nooit meer vergeten.

Gesprek met zoon

Nathan was woest. Hij vroeg zich af wanneer ik zou zeggen dat ik homo was en waarom ik hem dit aandeed. Toen ik vertelde dat ik hartstikke veel van hem en van zijn moeder hield en ze nooit in de steek zou laten, kalmeerde hij een beetje. Ook legde ik hem uit dat ik geen homo ben, maar dat ik me al jaren aangetrokken voelde tot vrouwenkleding. Toch voelde ik aan alles dat hij mij gek vond en zich voor me schaamde.

Nu nog steeds. Ik probeer er met hem over te praten en zeg telkens dat hij mij alles mag vragen. Helaas ontloopt Nathan mij steeds en wil hij niets meer met mij ondernemen. Dit doet me erg veel pijn. Hopelijk ziet Nathan als hij ouder is in, dat ik gewoon zijn vader ben en er een wat ongebruikelijke hobby op na hou waarmee in niemand tot last wil zijn.”

Wel of geen jas met dit weer? Redenen waarom je niet met je kind in discussie moet gaan over dit onderwerp