Redactie Scheiden 19 jun 2018, 12:42

Leestijd: 3 minuten

Zoon bepaalt

Wat goed dat je mailt en dat je inziet dat je nu iets moet veranderen voor het erger wordt en hij de puberteit ingaat. De kans is namelijk groot dat zijn gedrag dan versterkt en dat is geen goed vooruitzicht.
Nu aanpakken is dus heel belangrijk. Te laat ben je waarschijnlijk nog niet, maar het zal niet makkelijk worden dit patroon – wat al jaren speelt en opgebouwd is – te doorbreken. Wil het slagen dan moet je sterk zijn en doorzetten, voor je eigen bestwil en voor die van je andere twee kinderen, maar zeker ook voor je zoon zelf. Hij zal het je nu wellicht niet in dank afnemen, maar later zeker wel. 

• Het lijkt erop dat jij en je zoon van jongs af aan te veel vriendjes zijn geworden en hij je nu inderdaad als een gelijke ziet. Dat is niet goed. We moeten als ouders geen vrienden (willen) zijn met onze kinderen. Jij bent de volwassene, jij geeft de leiding en jij beslist. Meedenken mag, maar de rollen moeten niet worden omgekeerd. Misschien voelt hij zich als oudste ook een beetje de ‘man’ in huis zo zonder aanwezige vader, maar dat is niet goed op deze manier.
• Een goede opvoeding is in mijn ogen een opvoeding waar duidelijke afspraken en grenzen zijn, waar leiding wordt gegeven door een ouder, maar waar wel voldoende ruimte is voor inspraak en eigen ontplooiing van de kinderen. Hoe jij het nu beschrijft heb je je zoon zoveel vrijheid gegeven dat hij nu niet meer weet waar de grenzen zijn. Hij is gewend te mogen doen wat hij wil en heel veel ruimte en liefde te krijgen. Naarmate hij ouder en sterker wordt, maakt hij onbewust misbruik/gebruik van deze ruimte. En jij weet niet meer hoe je dat nu moet ombuigen. Jammer dat het zo gelopen is, maar als jonge alleenstaande moeder met drie kinderen is dat natuurlijk helemaal niet zo gek. 
• Je beschrijft je zoon als een behulpzame, lieve en gezellige jongen. Dat heb je toch maar mooi voor elkaar gekregen. Nu is het zaak dat hij op momenten dat jij dingen bepaalt ook normaal gedrag blijft vertonen. Verzet is heel normaal, maar moet wel respectvol en binnen de perken blijven. 
• Bespreek met je zoon dat je snapt waar zijn gedrag vandaan komt, dat jij het er zelf een beetje naar gemaakt hebt maar nu inziet dat het zo niet langer kan. Kinderen mogen boos zijn en balen, maar ze moeten wel luisteren en respectvol blijven als er iets moet van een ouder. Moeilijk dat het nu verandert, maar dat gaat wel gebeuren voor zijn eigen bestwil.
• Leg hem uit hoe het vanaf nu gaat. Jullie maken samen afspraken en regels. Hij mag meedenken maar jij bepaalt de grenzen en speelruimte. Als je iets zegt, blijf je daarbij en geef je niet toe. Geen discussie!
• Probeer zelf je emoties onder controle te houden als hij boos is. Zo toon je wie de oudste en de meest wijze is. Houd voet bij stuk. Helpt dat niet, laat dan logische consequenties op zijn gedrag volgen. Bijvoorbeeld: ‘Hij ruimt nu op, zo niet dan geen tv aan tot het gebeurd is’. 
• Stel je op als ouder en niet als vriendje. Natuurlijk kunnen de leuke dingen en gesprekken blijven bestaan, maar let erop dat jij de ouder blijft – ook hierin. Laat hem niet te veel de papa in huis zijn. Ook niet naar zijn broertje en zusje toe en geef hem niet te veel verantwoordelijkheden en taken in huis. 

Lukt het je niet om dit zelf te veranderen – en dat is geen schande want dat valt niet mee in je eentje en na al die jaren – dan adviseer ik je om daar meer hulp bij te zoeken. Het lijkt echt nodig om een omslag voor elkaar te krijgen, zodat de leuke band die je met hem hebt straks niet wordt overschaduwd door dit gedrag. Je huisarts of Bureau Jeugdzorg kunnen je helpen aan een opvoedkundige bij jou in de buurt.