Redactie Gezin 11 jun 2021, 18:56

Leestijd: 4 minuten

7 x wat niemand vraagt aan werkende vaders (en wel aan werkende moeders)

Ondanks dat we met z’n allen het gevoel hebben dat we geëmancipeerd en niet seksistisch zijn (wat gelukkig ook steeds meer zo is), zitten we toch vol ingebakken traditionele denkwijzen. Zo zijn er nog steeds dingen die niet aan werkende vaders worden gevraagd, en wel aan werkende moeders.

Werkende vaders vs. werkende moeders

Hierbij zeven dingen die ik ontelbare keren heb gehoord en waarvan ik zeker weet dat ze nooit zijn gevraagd aan mijn man.

Blijf je straks wel werken dan als de baby er is?

Da’s best een rare vraag. Ik neem het mensen niet kwalijk dat ze er benieuwd naar zijn, want je zou er inderdaad voor kunnen kiezen om thuis te blijven, maar ik denk dat niemand het ooit in zijn hoofd haalt om dit aan een man te vragen. En het grappige is dat ik inmiddels meer vaders ken die stoppen met werken voor de kinderen, dan moeders. Maar echt.

5x waarom het voor vaders belangrijk is om met hun kinderen te spelen

Ga je je kind dan niet missen?

Je kind missen terwijl je op je werk bent, is schijnbaar een vrouwelijke aangelegenheid. Of het is in elk geval alleen nodig om aan vrouwen te vragen of – ook een veelvoorkomende, nog steeds – de suggestie te wekken dat dit missen wellicht invloed heeft op hun concentratievermogen. En dus op hun werk.

Hoe kun je je concentreren op je werk als je weet dat die kleine niet bij jou is?

Net zoals de vraag hierboven, alleen de vrouwelijke geest kan hier – blijkbaar – door worden afgeleid. Dit vragen mensen vooral als ze het idee hebben dat je te snel weer aan het werk gaat. Als je tijdens je verlof alweer aan het werk bent, krijg je helemaal veel ‘Oh, wat snel!’ en ‘Maar je baby is nog zo klein!’ commentaren. Maar alleen als je een vrouw bent. Natuurlijk.

Denk je niet dat de kinderen een vader nodig hebben die thuis is?

Grappig genoeg vragen mensen dit nog best regelmatig aan moeders (en dan natuurlijk met ‘een moeder’ waar nu ‘een vader’ staat, maar dat moge duidelijk zijn). Ik denk dan: 1950 belde om te vragen of-ie z’n vraag terug mag.

https://www.jmouders.nl/verschil-vaders-en-moeders/

Je bent wel een beetje een carrière-man hè?

Of je nou dol bent op je baan of niet, als je weer teruggaat naar je werk nadat er een baby is geboren, zal daar nooit iemand vraagtekens bij zetten. Als je een man bent. Hoewel niemand ervoor zal uitkomen, lijken veel mensen te denken dat een baan voor vrouwen een soort tijdverdrijf is, zolang er nog geen baby is. Ga maar na: als je ambitie hebt, van je werk houdt, een goede baan hebt of een eigen bedrijf, dan weet je dat je het stempel ‘carrièrevrouw’ krijgt opgedrukt. Tenzij je een man bent. Dan heeft niemand commentaar op bovenstaande dingen, laat staan dat je een labeltje krijgt opgeprikt.

Helpt je partner veel met de kinderen?

Als jullie een baby krijgen, is er ineens veel meer werk te doen in huis dan daarvoor. Als vrouw werd mij vaak gevraagd of mijn partner me veel hielp (daar kon ik gelukkig bevestigend op antwoorden). Omdat men blijkbaar vindt dat het allemaal mijn taak is en De Man af en toe ook mag inklokken.

Aan een man wordt heus wel gevraagd of hij veel moet doen thuis, maar ik durf te wedden dat niemand ooit aan een man vraagt of ‘zijn partner ook veel helpt met de kids’. Tenzij de man een mannelijke partner heeft, dan wordt het weer een ander verhaal.

Werk jij vier dagen? Zo, da’s veel hè?

Ik denk dat ik deze vraag het meest heb gehoord. En vooral wat daarna komt: ‘Dus dan gaan je kinderen vier dagen naar de naschoolse opvang? Of hoe doe je dat?’ Altijd fijn om dan uit te leggen dat ze daar twee dagen heengaan, omdat mijn man twee dagen ‘de kinderen heeft’ (na school) en ik dus één dag (want ik werk vier dagen). Zo. Tegen mijn man kunnen ze het dus inderdaad niet zeggen, want die werkt minder dagen dan ik.
Da’s weinig hè? Maar dát zou nou nooit iemand zeggen als ík degene was die 3,5 dag zou werken. Geestig toch?

Zo blijf je vrienden met ouders die een andere opvoedstijl hebben dan jij