Redactie Opvoeden 29 jul 2021, 20:01

Leestijd: 7 minuten

Nieuwetijdskinderen. Wat maakt ze zo bijzonder?

Nieuwetijdskinderen zijn heel gevoelige, intuïtieve en open kinderen met een sterke innerlijke wijsheid. Een nieuwetijdskind stelt ouders en school vaak voor raadsels, omdat ze niet in de bekende hokjes passen.

Hoewel elk kind uniek is en je moet uitkijken dat er geen nieuwe vakjes ontstaan, hebben nieuwetijdskinderen een aantal kenmerken en gedragsuitingen gemeen. Ze zijn over het algemeen open, hebben een sterke intuïtie en zijn erg gevoelig, zowel voor de zichtbare als onzichtbare wereld om ons heen. Stemmingen, sferen en de energie van anderen nemen ze gemakkelijk op. Evenals energie uit de kosmos, waardoor ze soms aura’s (energievelden) zien, stemmen horen of gebeurtenissen voorzien.

Die grote gevoeligheid kan zich ook uiten in voedselintolerantie of allergie, ze kunnen nogal eens heftig op bepaalde voedingsmiddelen reageren. Verder zijn ze vaak sociaal, kennen een grote liefde voor dieren en de natuur en hebben een sterk rechtvaardigheidsgevoel.

Kenmerken van een nieuwetijdskind

• veel huilen als baby
• verrassend wijze uitspraken doen voor hun leeftijd
• emotionele benadering van hun omgeving
• gevoeligheid voor stemmingen van anderen, scherp aanvoelen van spanningen
• reageren vanuit een sterk rechtvaardigheidsgevoel
• dromerig
• origineel
• sterk intuïtief
• respect voor de natuur
• paranormale vermogens
• dyslexie
• voedingsintoleranties
• ziektes, o.a. astma, huidaandoeningen
• vegetarisme

Waarom ‘nieuwetijdskinderen’?

Oude zielen worden ze ook wel genoemd. Of kinderen met een hoog bewustzijnsniveau die ons voorbereiden op de nieuwe tijd, waarin het meer en meer om de kwaliteiten zal gaan die zij al bezitten. Want – zo beweren veel spiritueel-georiënteerde denkers, psychologen en astrologen – er zitten grote veranderingen in de lucht. Het materialisme dat zo kenmerkend is geweest voor onze tijd, zal ten einde lopen. Er zal een andere samenleving ontstaan waarin spirituele waarden een veel grotere rol spelen – de toegenomen belangstelling voor spirituele zaken wijst hier al op – en mensen meer vanuit hun hart en gevoel gaan leven.

In plaats van kennis alsmaar van buiten tot ons te nemen zal het innerlijk weten worden aangeboord en meer leidraad van ons handelen worden. De nieuwetijdskinderen zijn de voorboden van deze nieuwe tijd, vandaar hun naam. Ze zijn er in feite al op voorbereid. Maar daardoor zijn ze ook een beetje vreemde eenden in de bijt, die lang niet door iedereen worden begrepen.

Van deze tijd?

De vraag is natuurlijk of deze kinderen er niet altijd al zijn geweest. Vroeger had je ook intuïtieve, gevoelige en wijze kinderen, maar daar hadden ouders vaak geen oren naar. Die hadden hun handen immers vol aan al hun kinderen, aan het opbouwen van ons land en de materiële welvaart. Terwijl de ouders van nu niet alleen bewust voor hun kinderen hebben gekozen, maar er ook veel meer aandacht aan geven, omdat ze maar een klein kindertal hebben. Bovendien zijn ze zelf vaak bezig met bewustwording en groei of staan er op z’n minst voor open.

‘Dat is absoluut zo,’ zegt Berend Jager, een van de initiatiefnemers van het Platform Nieuwetijdskinderen. Het past in de geest van deze tijd, want ook volwassenen veranderen, geven veel meer ruimte aan dit soort zaken. Kinderen mogen ook meer hun eigen stem hebben. Het verschil is alleen dat er de laatste jaren wel erg veel van dit soort kinderen worden geboren. En bij een aantal van hen uit het zich ook heftiger. Ook vanuit de gezondheidszorg en het onderwijs bereiken die signalen ons. Men constateert daar dat veel kinderen anders zijn. Ze vallen buiten de boot, hebben leerproblemen, knappen af op het systeem, passen niet binnen de bekende diagnoses of behandelmethoden. Sommige kinderen voelen zich zo weinig erkend en gezien dat ze in de war raken. Dat kan zich uiten in heel druk gedrag of juist in zich heel erg in zichzelf terugtrekken.’

Niet goed geaard

Psychologe Marijke Cohen de Lara, die veel van deze kinderen in haar spreekkamer krijgt, is het met hem eens. ‘Er zijn duidelijk kinderen met een andere problematiek dan vroeger, waarbij vooral hun grote gevoeligheid en wijsheid opvalt. Maar ook energetisch zitten ze anders in hun vel. Ze nemen veel op, trekken zich dingen erg aan. Zo had ik laatst een kind dat continu in een boom zit omdat het het op school niet kan uithouden.

Zelf heb ik gemerkt dat niet alles waar kinderen last van hebben toe te dichten is aan emotionele belemmeringen of traumatische ervaringen. Heel vaak zijn ze niet goed geaard, te open, hun aura is bijvoorbeeld niet goed gedicht. In het subtiele energieveld dat iedereen om zich heen heeft, zitten bij hen soms blokkades of lekken, die probeer ik op te heffen of te dichten. Met soms verbluffende resultaten.’ Marijke Cohen de Lara is er eveneens van overtuigd dat dit soort kinderen er vroeger ook waren. ‘Alleen werd er toen zo bovenop geslagen om ze binnen het systeem te laten passen dat ze zich afsloten. Dat afsluiten moet nu niet meer gebeuren, vind ik. Dat kan trouwens ook niet meer, want het is niet meer tegen te houden. Het neemt zulke extreme vormen aan, dat we er wel iets mee zullen moeten doen.

Nieuwetijdskind op school

Veel kinderen zijn overactief omdat ze de vele prikkels die ze ongefilterd binnenlaten moeten afreageren, anderen zeggen waar ze vandaan komen, weer anderen doorzien de maskers of rollen van volwassenen. En steeds meer kinderen – en dat geldt zeker voor pubers – houden het op school voor gezien. Ze vinden dat ze daar dingen moeten leren, waar ze niets aan hebben. Gisteren hoorde ik nog van een basisschool waar de hele klas staakte, omdat ze niet meer met het programma van de juf mee wilden. Wat die kinderen eigenlijk zeggen, is: luister en kijk nou wie we echt zijn.

Kinderen spiegelen je, dat geldt zowel voor ouders als voor de school. Als er zoveel afhaken of niet met het geijkte programma mee willen doen, zou je je kunnen afvragen: wat heeft me dat te zeggen? Sommige scholen doen dat ook hoor. Daar zijn ze op zoek naar een andere aanpak, omdat ze zien dat de bestaande niet meer past. Er zijn echter ook scholen waar ze met de handen in het haar zitten of zich heel rigide opstellen. Zo ken ik een school waar een kind steeds met haar tafeltje apart in een hoek werd gezet omdat de juf niet tegen haar manier van kijken kon.’

Hiermee is trouwens niet gezegd dat alle nieuwetijdskinderen problemen op school hebben. Want dat is absoluut niet het geval. Berend Jager: ‘Er zijn er genoeg die wel gemakkelijk binnen het onderwijssysteem passen. Maar je ziet een toenemend aantal, voor wie de logisch-analytische kennisoverdracht grote problemen geeft. Dat geldt zeker voor de beelddenkers, waarvan er steeds meer lijken te komen.’

Niet te corrigeren

Dat school niet moeiteloos gaat, geldt ook de zesjarige Sophie. Zij kwam in de spreekkamer van Marijke Cohen de Lara terecht, omdat de juf op school vond dat ze gedragsproblemen had die de nodige verbetering behoefden. Haar moeder: ‘De juf vond dat ze niet te corrigeren was, te veel liep uit te dagen. Zo zat ze altijd aan andere kinderen te plukken.

Achteraf zie ik dat dat haar manier is geweest om aandacht te krijgen. Ze wil graag op haar niveau worden aangesproken, maar die ruimte krijgt ze niet. Dat hele intuïtieve en wijze van haar vinden ze alleen maar lastig. Op school gaan ze er nog steeds vanuit dat kinderen alleen van de leerkracht leren en niet andersom. Ook is er op haar school een sfeer van alleen maar lief en aardig. Dat doorziet ze. Als iemand aardig doet, terwijl hij eigenlijk kwaad is, speelt zij op die kwaadheid in. Tja, dat is natuurlijk moeilijk.’

Meer inzicht

De gesprekken met de psychologe hebben het probleem niet opgelost, maar wel meer inzicht gegeven en daardoor beter te hanteren gemaakt. In die zin is de moeder van Sophie wel blij met de term nieuwetijdskind. ‘Al is het natuurlijk een beetje een vreemde term. Maar voor mij heeft het zo gewerkt dat ik nu wat laconieker tegen school aan kan kijken. School wordt toch steeds meer een arbeidsorganisatie, waar het kind in moet passen. Op 4-jarige leeftijd stappen ze in een bepaald model, acht jaar later stappen ze eruit. Zijn er onderweg problemen, dan ligt dat aan het kind en niet aan de school. Dat past eigenlijk helemaal niet meer bij de veranderingen in de maatschappij. Ik zoek het dan ook steeds meer in activiteiten buiten school, daar kunnen mijn kinderen zich uiten.’

Lees ook:

• 6 constructieve manieren voor kinderen om hun boosheid te uiten
• Is jouw kind oververmoeid? De wereld van nu geeft te veel prikkels
• Omgaan met een gevoelig kind, zonder dat het je zelf te veel energie kost