Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 28 feb 2022, 08:44

Leestijd: 4 minuten

Janneke’s man kwam op een dag niet thuis: ‘Hij bleek me al maandenlang te bedriegen met een ander’

Alles leek Janneke voor de wind te gaan. Tot ze erachter komt dat haar man een ander heeft en al maandenlang blijkt vreemd te gaan. Opeens staat haar hele wereld op z’n kop: “Ik belde hem waar hij bleef, maar kreeg geen gehoor.”

Janneke (35): “We waren al een paar jaar samen toen we trouwden en we waren zo gelukkig samen. Het duurde niet lang of ons eerste kind kwam ter wereld, wat genoten we van dit kleine jongetje. Na nog een paar jaar kwam er een zusje voor hem bij en verhuisden we naar een prachtige jaren 30 woning in een fijne stad. Het gras is vaak groener bij de buren zeggen ze, nou, dat vond ik niet. Ik vond ons gras heel groen, tot het moment dat ik ontdekte dat mijn man me al maandenlang bedroog met een ander. Toen werd dat gras droog en bruin en verdord.

Hij leek steeds vaker niet thuis te zijn

Het ging al een tijdje niet lekker tussen ons, maar we waren druk met werk en onze kinderen, dus dat hoort er soms bij, toch? Meestal vinden we elkaar na zo’n periode weer en zit het weer goed. Dit keer was anders, ik verloor mijn man uit het oog. Steeds vaker was hij niet thuis: dan weer moest ‘ie overwerken, dan weer een extra voetbaltraining of hij ging pokeren met vrienden. Elke keer als we een avond thuis konden zijn, ging hij iets anders doen. Weg van mij, zo leek het.

Op een dag kwam het hoge woord eruit: hij wilde scheiden. Hij was niet meer gelukkig en kon mij niet meer gelukkig maken, zei hij. Ik was kapot van verdriet en hij vertrok naar een vriend. Omdat hij wel vaker een paar dagen en nachten weg was voor zijn werk, zeiden we nog niets tegen de kinderen. En toen kwam hij een paar dagen later met hangende pootjes terug. Hij wilde het toch nog een keer proberen…

Dit gebeurde een paar keer tot ik erachter kwam dat hij me al maandenlang bedroog met een ander. Hoe? Hij liet zijn telefoon een keer slingeren en ik keek erin. Tja, niet netjes, maar mijn voorgevoel klopte dus het kon me niet schelen. Dagenlang hebben we gepraat, gehuild en besloten we er beide nog een keer voor te gaan. De weken erna was hij veel thuis en hij liet echt blijken dat hij de goede keuze had gemaakt.

Hij bleek vreemd te gaan

En toen, het was een woensdag, dat weet ik nog goed, kwam hij niet thuis met het eten. Ik belde hem waar hij bleef, maar kreeg geen gehoor. Ik heb me zelfs nog zorgen gemaakt dat er iets met hem gebeurd was op zijn werk, zo dom. De kinderen werden ongeduldig en waren hongerig, dus we zijn gaan eten met z’n drietjes. Om de vijf minuten checkte ik mijn telefoon, zinloos natuurlijk, want het geluid stond aan. Niks. Geen berichtje, geen belletje. Ik bracht de kinderen naar bed, die natuurlijk vroegen waar papa was. Die moet nog even werken, zei ik. Liegen tegen mijn eigen kinderen door hem, ik voel me daar nog schuldig om en kan daar nog steeds heel boos om worden.

De volgende ochtend bracht ik de kinderen naar school en moest zelf naar mijn werk. De hele dag hoorde ik niks van hem. Ik bracht mijn ouders op de hoogte, die wonen dichtbij en wisten van de hele situatie af. Ze zijn me in de avond komen helpen met de kinderen en hebben me in die tijd daarna enorm gesteund. Iets waar ik ze heel dankbaar voor ben.

Hij wilde liever bij die andere vrouw zijn

Na twee dagen belde hij me dan eindelijk op en zei hij te willen scheiden, omdat hij bij die andere vrouw wilde zijn. Nu echt. Ik heb er geen woorden aan vuil gemaakt en gezegd dat hij de dag erna zijn spullen op kon halen. Dan zouden de kinderen niet thuis zijn, die wilde ik dat niet aan doen. Er is een hele periode overheen gegaan met gedoe over de voogdij en het huis en nu zien we elkaar regelmatig vanwege de kids. Want ja, natuurlijk willen die hun vader ook zien (hoewel ik dat liever niet heb). Ik praat er vaak over met ze, ze zijn nu zes en vier, want ik gun het ze dat ze weten hoe het zit tussen papa en mama. Natuurlijk blijf ik dan wel netjes in die gesprekken, want ik wil alles zo goed mogelijk aanpakken voor de kinderen. Maar nog steeds kan ik hem wel wat aandoen voor wat hij met ons leven gedaan heeft.”

‘Mijn dochters gaan in de vakantie drie weken naar hun vader, hoe overleef ik dat?’