Eet jouw kind weinig? Dit is het verschil tussen selectieve eters en restrictieve eters
Kinderen kennen vaak periodes waarin ze weinig of heel kieskeurig eten. Meestal gaat dit vanzelf weer over, maar wat als je kind in de basisschoolleeftijd zit en (nog steeds) heel beperkt of weinig eet? Dan hoort hij misschien bij de restrictieve eters of selectieve eters. Wij vertellen je wat dat inhoudt.
Kinderen in de basisschoolleeftijd kunnen veel verschillende soorten eetproblemen hebben. In sommige gevallen lopen deze problemen door vanuit de baby of peuterleeftijd. In andere gevallen ontwikkelen de eetproblemen zich pas tijdens de basisschoolperiode. In sommige gevallen kan een eetprobleem ook een voorloper zijn van klassieke eetstoornissen die je meestal ziet tijdens de puberteit, zoals anorexia anorexia nervosa of boulimia nervosa.
Restrictieve eters en selectieve eters
Voor kinderen in de basisschoolleeftijd met eetproblemen zijn de GOS-criteria (Great Ormond Street Hospital, Londen) ontwikkeld. Deze GOS-criteria onderscheiden vier verschillende groepen eetstoornissen op de basisschoolleeftijd. De eerste twee milde eetstoornissen die worden onderscheiden in deze GOS-criteria zijn restrictieve eters en selectieve eters. Deze kinderen groeien in de meeste gevallen wel voldoende, maar zitten wel vaak aan de onderkant van de groeicurve.
Restrictieve eters
Restrictieve eters hebben een normaal gevarieerd voedingspatroon, maar geven simpelweg weinig om eten. Vaak begint dit gedrag rond de kleuterleeftijd. Kinderen of jongeren met een restrictieve eetstoornis hebben een beperkte voedselinname. Het gaat hier meestal om kleine, tengere kinderen. Deze kinderen hebben geen verstoorde of afwijkende gedachtegang rond gewicht en lichaamsbeeld, en ook vertonen ze geen ander abnormaal eetgedrag. Ze eten dus eigenlijk alles, maar dan in kleinere hoeveelheden. Ze volgen de onderste lijnen van de groeicurven. Zolang zij hun ontwikkelingscurve blijven volgen, is begeleiding niet noodzakelijk.
Selectieve eters
Selectieve eters zijn overmatig kieskeurig en eten maar een beperkt aantal producten. Ook weigeren ze vaak halsstarrig om onbekend voedsel uit te proberen. Dit gedrag kan jaren aanwezig zijn, zonder dat ze een verstoorde of afwijkende gedachtegang rond gewicht en lichaamsbeeld hebben. Soms kan een selectieve eetstoornis versterkt worden door de reacties van ouders en omgeving. Bijvoorbeeld doordat ze te veel aandacht aan het eetmoment geven. Of omdat ze té sterk meegaan in het selectief eetpatroon door bijvoorbeeld telkens hetzelfde klaar te maken voor hun kind.
In de meeste gevallen zijn het gewicht en de lengte van deze kinderen normaal en vaak groeien ze voldoende. Wel kunnen er specifieke voedingsdeficiënties (tekorten) ontstaan. Soms is een behandeling nodig die bestaat meestal uit pedagogische adviezen in combinatie met gedragstherapie van de patiënt.
Maak jij je zorgen? En denk je dat je kind misschien een eetstoornis heeft of ontwikkelt? Deze tekenen kunnen op een eetstoornis bij je kind wijzen.
Disclaimer: Wij zijn een informatief platform en onze redacteuren hebben geen medische achtergrond. Ondanks dat wij schrijven over gezondheidsklachten en aandoeningen (gebaseerd op wetenschappelijke bronnen), kunnen wij geen adviezen geven met betrekking tot de gezondheid van onze lezers. Dus heb je vragen over je eigen gezondheid of die van je kind? Raadpleeg dan altijd de huisarts.