Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 2 mrt 2025, 13:03

Leestijd: 3 minuten

Verona (45): ‘Na vijf jaar heb ik de scheiding pas een plekje kunnen geven’ 

De ex-man van Verona hield er een compleet dubbelleven op na. Omdat ze zo in shock was, duurde het jaren voordat ze de scheiding een plekje kon geven. “De eerste maanden na de scheiding waren een hel.”

Vijf jaar geleden stortte mijn wereld in. Ik dacht dat ik een gelukkig huwelijk had, een gelukkig gezin met onze twee kinderen. Natuurlijk waren er weleens ruzies, maar welke relatie kent die niet? Ik had nooit kunnen bedenken dat mijn man er een compleet dubbelleven op nahield. Dat hij niet alleen mij en onze kinderen had, maar ook een ander gezin.

Wuifde onderbuikgevoel weg

Ik ontdekte het per toeval. Een onbekend nummer op zijn telefoon, berichtjes die hij te snel verwijderde. Eerst wuifde ik mijn onderbuikgevoel weg. Ik wilde niet die vrouw zijn die haar man wantrouwde zonder bewijs. Maar op een dag kon ik die twijfel niet meer negeren. Ik besloot zijn telefoon te maken en op onderzoek uit te gaan. Wat ik daar vond… Foto’s, berichten en video’s van een andere vrouw en kinderen. En ik maar denken dat hij een paar keer per maand voor werk op reis moest. Hij zat gewoon bij zijn andere gezin! 

Vertrokken zonder uitleg 

Ik confronteerde hem direct. Hij ontkende in eerste instantie, maar toen hij besefte dat ik hem door had, vertrok hij zonder uitleg.  Het enige wat hij zei, was dat hij mij een gelukkig leven wenste, iets was hij mij niet kon geven. De man met wie ik tien jaar mijn leven had gedeeld, was opeens een vreemde. Iemand die ik totaal niet kende. Wat had hij gedaan? 

Gebroken 

De eerste maanden na de scheiding waren een hel. Ik moest er zijn voor mijn kinderen, maar hoe kon ik hen troosten als ik zelf gebroken was? Ik voelde me bedrogen, vernederd en vooral heel dom. Hoe had ik dit niet eerder gezien? Hoe kon ik zo blind zijn geweest? Die vragen bleven maar door mijn hoofd malen.

Langzaam opkrabbelen 

Toch wist ik dat ik door moest. Voor mijn kinderen, maar ook voor mezelf. Ik zocht hulp, sprak met een therapeut en langzaam begon ik weer op te krabbelen. De woede maakte plaats voor acceptatie, de pijn werd draaglijker. Maar vertrouwen? Dat was een ander verhaal. Ik merkte dat ik mensen op afstand hield. Vooral mannen. Elke keer als iemand interesse toonde, sloeg de angst toe. Wat als hij ook liegt? Wat als ik wéér niet zie wat er echt speelt?

Eindelijk een plekje kunnen geven

Nu, vijf jaar later, voel ik me eindelijk weer mezelf. Ik heb alles eindelijk een plekje kunnen geven. Ik heb mijn leven opnieuw opgebouwd, ben sterker dan ooit. En voor het eerst sta ik open voor een nieuwe liefde. Het blijft spannend, en ja, ik vind het nog steeds moeilijk om iemand volledig te vertrouwen. Maar ik besef ook dat niet iedere man zoals mijn ex is. Misschien brengt de toekomst me wel iets heel moois, wie weet.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Mijn ex is sneller over de breuk heen, wat moet ik doen?