Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 20 mei 2023, 14:31

Leestijd: 4 minuten

6x dingen die ouders uit frustratie bij hun kinderen deden die eigenlijk niet kunnen

Uit frustratie doe of zeg je wel eens iets wat eigenlijk niet kan. Als je echt heel erg boos bent op je kinderen kan er dan ook zomaar iets uit floepen wat je nooit had willen zeggen. Of je doet iets wat eigenlijk echt niet kan en waar je je voor schaamt. We vertellen je alvast: elke vader of moeder is wel eens boos op de kinderen en iedere ouder schiet wel eens uit de slof.

Deze ouders deden een boekje open over dingen die ze uit frustratie bij hun kinderen deden die eigenlijk echt niet kunnen.

Boos op de kinderen: deze ouders deden uit frustratie iets bij hun kinderen wat eigenlijk niet kan

Deze eerlijke vaders en moeders doen voor een keer een boekje open over iets wat ze gezegd hebben tijdens een ruzie met hun kinderen. Ook dingen die ze deden komen voorbij. Je bent dus nooit de enige die wel eens iets geks zegt of doet wanneer je boos bent op de kinderen.

Buitengesloten

Lara (37), moeder van twee: “Toen mijn zoontje van toen drie jaar een keer heel erg vervelend aan het doen was en precies niet deed wat ik vroeg, raakte ik erg gefrustreerd. Hij ging maar door en toen heb ik de tuindeur open gedaan en hem buiten gezet in de regen. De deur draaide ik op slot dus hij kon niet naar binnen. Twee minuten later keek hij me aan met zulke grote, verdrietige en verbaasde ogen, dat ik werd overvallen door schuldgevoel. Ik heb hem snel naar binnen getild en heel lang geknuffeld.”

Lekker rustig

Janneke (36), moeder van drie: “Ik moet eerlijk toegeven dat ik in de ochtend niet op mijn best ben. Met de schoolrun en drie kinderen in mijn eentje klaarmaken is het altijd haasten geblazen. Die ene ochtend waren de kinderen zo druk en aan het gillen en rennen dat het me niet lukte om mezelf even fatsoenlijk klaar te maken. Daarom riep ik dat het tijd was om te gaan en heb ik ze een voor een in de bakfiets gezet. Vervolgens zei ik dat ik nog even wat moest pakken, ik heb de deur dicht gedaan en ben in alle rust een kopje thee gaan drinken…”

Met de benenwagen

Robert (34), vader van twee: “Het was een lange autorit naar ons vakantiehuis en het was warm in de auto. De kinderen waren al een tijd ruzie aan het maken en ze bleven maar gillen en huilen naar elkaar. Ook toen we er al een paar keer wat van gezegd hadden en gedreigd hadden om ze aan de kant van de weg uit de auto te zetten. Nadat ze weer begonnen te ruziën heb ik hard op de rem getrapt, natuurlijk wel nadat ik had gezien dat achter ons niemand reed, en gezegd dat ze uit konden stappen om verder te lopen. Twee paar grote ogen keek me aan. De rest van de weg heb ik ze niet meer gehoord.”

Wie een kuil graaft…

Bert (37), vader van een: “Mijn zoontje van zeven had ergens geleerd, misschien op het schoolplein of de naschoolse opvang, dat het ‘grappig’ is om in het geslacht van een man te tikken. Nadat hij het voor de zoveelste keer bij mij deed terwijl ik al een paar keer had uitgelegd waarom dat niet mocht, deed ik het terug. Hij lag op de grond te huilen van de pijn en ik riep: ‘Nu weet je ook hoe het voelt’, en liep boos weg. Even later kwam hij uit zichzelf sorry zeggen en heb ik dat uiteindelijk ook gezegd, nadat ik er even een goed gesprek over had gevoerd met hem.”

Tot nooit meer ziens

Lianne (32), moeder van drie: “Ik kon niet meer die ene zondag een paar weken geleden. De kinderen vlogen elkaar constant in de haren en ik was de hele tijd bezig om politieagent te spelen. Toen mijn man halverwege de dag uit bed kwam, hij had een nachtdienst gehad op zijn werk, riep ik dat ik weg ging en niet meer terug zou komen. En dat deed ik ook, behalve dan dat ik wel nog terug kwam natuurlijk. De kinderen hebben het er nog steeds over, ze waren echt heel bang en verdrietig dat ik niet meer thuis zou komen.”

Jonas in de wallevis

Anke (35), moeder van twee: “Met een pasgeboren baby in huis, hormonen en heel veel slaaptekort trok ik het gedrag van mijn oudste echt niet. Op een avond wilde hij maar niet gaan slapen en kwam hij elke keer zijn bed uit. Daardoor werd de baby ook wakker. Toen knapte er iets bij mij en werd ik zo boos dat ik tegen hem heb geschreeuwd en hem letterlijk op zijn bed heb gegooid. Daar schaam ik me nog steeds voor.”

Heleen van Howtotalk: ‘Straffen en het boos worden laten negatieve stempels achter op je kind’