Dit is waarom een strafplek of time-out plek op de langere termijn niet werkt
Zet jij je kind wel eens op de gang voor een time-out, omdat hij iets heeft gedaan wat niet mocht? Of niet luisterde naar je, zelfs niet na een paar waarschuwingen? En hoe reageerde je kind erop: ging hij braaf op de trap zitten, nadenken over wat hij deed en bood hij daarna zijn oprechte excuses aan?
Nee? Dat kan goed kloppen, want uit onderzoek blijkt dat een strafplek, nadenkplek of time-out spot (hoe je het ook noemt) helemaal niet zo goed werkt als Supernanny Jo Frost ons ooit wijsmaakte. Op de langere termijn kan het inzetten van time-outs zelfs schadelijke gevolgen hebben, ook voor de band tussen jou en je kind.
Waarom werkt een time-out spot niet?
Eigenlijk zet je je kind op een plek apart, als je niet meer weet wat je anders moet doen. Hij luistert niet naar je, dus je pakt hem op en zet hem op, bijvoorbeeld, de trap en je loopt weg.
Wat er op dit moment gebeurt, is het volgende: je kind is boos, verdrietig of in de war, weet zich geen raad met zijn emoties en alles wat hij voelt in zijn hoofd en lijfje en degene die hij nu het hardste nodig heeft, zet hem ergens in zijn eentje neer en laat hem alleen… Je kan je voorstellen dat dit niet wenselijk is voor een kind.
Op het moment dat je hem alleen laat, denkt hij echt niet na over wat hij (verkeerd) heeft gedaan. Hij zit zo vol emoties, hij voelt zich niet gezien en zal een volgende keer gewenst gedrag vertonen uit angst (om straf te krijgen) en vertoont het ongewenste gedrag alsnog als jij niet in de buurt bent om hem te straffen. Uiteindelijk leert hij er dus helemaal niets van.
Jij bent op dat moment ook niet blij, maar je voelt je waarschijnlijk boos, gefrustreerd en misschien ook wel schuldig en vol onmacht.
Wat kan je wel doen in plaats van de strafplek?
Bedenk dat het onwenselijke gedrag van je kind ergens vandaan komt, want elk gedrag komt ergens vandaan. Is hij moe, heeft hij honger, wil hij aandacht?
Elk kind heeft behoefte aan liefde, knuffel hem om hem rustig te laten worden als hij dat wil. Daarmee beloon je echt zijn gedrag niet, maar je laat merken dat je er voor hem bent, juist nu hij je zo hard nodig heeft.
Erken en benoem zijn gevoelens wanneer hij rustig is geworden en praat tegen hem vanuit de ‘ik-vorm’: ‘Ik vind het vervelend als je dit doet, want…’, in plaats van in de jij-vorm die verwijtend kan zijn.
Vraag of je kind een oplossing kan bedenken voor een volgende keer in dezelfde situatie. Je zal merken dat je kind op deze manier leert van zijn gedrag en het een volgende keer anders zal aanpakken.
Straf geven: deze manieren zijn passend bij de leeftijd van je kind