Redactie Persoonlijke verhalen 25 apr 2021, 11:12

Leestijd: 5 minuten

Michelle: ‘Door dit inzicht kon ik eindelijk met de ex-vrouw van mijn man door één deur’

Hoe je het ook went of keert, de ex-vrouw van je nieuwe liefde ontmoeten, is vrijwel altijd een ongemakkelijke exercitie. Zeker wanneer er kinderen in het spel zijn. Michelle kan daar over meepraten. 

Oog in oog

‘Vijf jaar geleden ontmoetten we elkaar voor het eerst. De moeder van mijn inmiddels stiefzoon stonden oog in oog in het huis wat ooit van haar was. Het was een van de ongemakkelijkste momenten in m’n leven.

Ik kan dingen goed in perspectief plaatsen. Ik weet wanneer ik het grotere plaatje moet zien en besef wanneer ik het perspectief een beetje moet verschuiven. Dat probeerde ik toen ook.

Ik zei haar dat ik dol ben op kinderen en haar zoon veilig zou zijn bij mij. Ik dacht dat ze dat wilde horen. Ik deed alles om haar op d’r gemak te laten voelen. Vooral omdat haar man ogenschijnlijk makkelijk verder was gegaan nadat hun leven samen was ontmanteld. Ik had me erop ingesteld om zo aardig mogelijk te zijn.

Nieuwe verliefdheid

Ik werd overvallen door haar binnenkomst. Ze belde of klopte niet aan. Het viel me op dat dit huis nog steeds voelde als dat van haar. Haar begroeting was beleefd, maar haar energie boorde een duidelijk te merken nervositeit aan. Misschien was ik teveel voor haar.

Een vrouw van in de twintig, een nieuw persoon in het leven van haar peuter, iemand zonder kinderen met de glow van een nieuwe verliefdheid over haar gezicht. Ik kan me de eerste drie vragen die ze op me afvuurde terwijl we aan het kookeiland stonden niet meer herinneren. Ik weet nog wel dat op dat moment mijn antwoord er toch niet toe deed.

Snel daarna richtte ze zich tot haar ex om dingen te bespreken die nog geregeld moesten worden voor de scheiding. De toon was agressief terwijl ze het tempo van het gesprek opvoerden.

Ik keek naar het blonde jongetje naast me, die ook de spanning voelde van drie mensen die elkaar voor het eerst zagen. Terwijl ik wenste uit dit gesprek te kunnen ontsnappen, ging ik naast het jongetje op de vloer zitten.

Ik besefte snel dat deze ontmoeting voorbij was. Ze had me gezien, een paar woorden met me uitgewisseld en was er snel klaar mee.

Dus daar zat ik op de keukenvloer, kiekeboe te spelen met dit lieve jongetje terwijl zijn ouders afgemeten een gesprek voerden, nog niet wetende hoe de toekomst eruit zou zien.

Kristen: ‘Wat ik wil zeggen tegen de moeder van mijn stiefdochter’

Eb en vloed

De jaren gingen voorbij en de spanning rees en nam af in een soort vertrouwde eb en vloed. Mijn vriend en ik werden nog hechter en trouwden uiteindelijk. Langzaam vond ik mijn rol als stiefmoeder.

Opeens hadden we een nieuwe normaal gevonden. We kletsen makkelijk tijdens voetbalwedstrijden, maakten op de veranda samen foto’s voor zijn eerste schooldag. We deden het: we leefden naast elkaar.

Op een dag kwam mijn stiefzoon dolblij thuis om te vertellen dat hij een grote broer werd. Hij was in de wolken dat zijn moeder nog een baby kreeg. Ik was deels blij voor hem en deels een beetje duizelig van dat nieuws. Ik droeg zelf ook een geheim bij me. Ik had een zwangerschapstest genomen die heel duidelijk positief was. Hij zou twee keer een grote broer worden.

Zwanger

De verrassing werd nog groter toen ik zwanger bleek van een tweeling en we slechts een paar weken verwijderd van elkaar uitgerekend waren. Eerlijke gesprekken over hoe we de bevallingen zouden aanpakken, ziekenhuisbezoeken en de emotionele wervelwind die dit 6-jarige jongetje zou meemaken als hij van het enige kind opeens een broer van drie zou worden, waren het gevolg.

Opeens was ik moeder van twee kwetsbare, lieve, kleine baby’s. Ze waren mijn hele wereld en ik had een nieuw doel in het leven.

Toen gebeurde het. Ergens op een onchristelijk tijdstip op een dinsdagochtend verschoof mijn perspectief opnieuw. Al die miscommunicatie tussen ons. Ik die haar wilde verzekeren dat ik een aardig iemand ben, een betrouwbare stiefmoeder. Terwijl het haar helemaal niet ging om dat vertrouwen.

Stiefmoeder schrijft: 4 dingen die ik wil dat mijn partner begrijpt over stiefouderschap

Haar hart

Ze deed niet haar best om diplomatiek te zijn tegenover de nieuwe vriendin; ze deed alles wat in haar macht lag om te voorkomen dat haar hart zou barsten en het kwetsbaarste deel van haar ziel zou blootleggen. Ze probeerde te accepteren dat de persoon van wie ze het meest houdt in de wereld nu 50% van zijn tijd zou doorbrengen met haar.

Dat betekent dat haar hart voor 50% buiten haar lichaam zou zijn. Geen enkele vrouw die haar probeerde te verzekeren dat ze van kinderen houdt, zou daar iets aan kunnen veranderen.

Ik keek naar de baby’s en mijn armen en voelde de pijn van de gedachte om hun gewicht niet iedere avond te voelen. Ik schaamde me voor iedere keer dat ik met mijn ogen had gerold om iets wat ze had gedaan of waar ze gefrustreerd over was. Daar zat ik, met de hele wereld in m’n armen, huilend om de gedachte aan doormaken wat zij had doorgemaakt.

In haar schoenen

Vijf jaar geleden toonde ik geforceerde sympathie terwijl ik empathie had moeten tonen. Ik denk steeds vaker aan hoe het was om in haar schoenen te staan. Veel vaker dan ik ooit zou toegeven tegenover m’n man, vaker dan ik haar ooit kan laten merken. Had ik daar kunnen staan met zoveel gratie als zij toen liet zien?

Daarom zie ik het nu anders. Ik geef haar alle respect dat ze daar stond zonder door het lint te gaan. Want dat alleen al is een heldendaad die ik hopelijk nooit hoef te verrichten.

Romy: ‘Ik was 22 toen ik stiefmoeder werd van een kleuter én een puber’