Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Gisteren, 09:02

Leestijd: 3 minuten

Sonja geeft haar zoontje (5) nog borstvoeding: ‘Ons dagelijkse momentje’

Sonja geeft haar zoontje al vijf jaar borstvoeding. Ze is er trots op en geniet er nog elke dag van. Net zoals haar zoontje trouwens. Toch krijgt ze ook veel kritiek van buitenstaanders. “Het interesseert me weinig.”

“Het is voor ons elke avond hetzelfde ritueel. Na een lange dag vol drukte, spelletjes en avonturen kruipt mijn zoon Noah tegen me aan. Zijn warme lijfje nestelt zich in mijn armen, zijn handje zoekt vertrouwd naar mijn hals en dan weet ik: dit is ons momentje. 

Opgetrokken wenkbrauwen 

Maar als ik hardop zeg dat ik mijn zoon nog borstvoeding geef, dan krijg ik negen van de tien keer opgetrokken wenkbrauwen. ‘Maar hij is toch al vijf?!’ Sommige mensen kijken me aan alsof ik net heb bekend dat ik aliens in mijn achtertuin kweek. Anderen laten het subtieler merken. En dan zijn er nog de mensen die zich helemaal niet inhouden. ‘Dat is toch raar? Hij heeft toch geen voeding meer nodig?’ of, mijn persoonlijke favoriet: ‘Straks wil hij dat nog als hij tien is!’

Het interesseert me weinig. Want wat anderen er ook van vinden, voor Noah en mij is dit het meest natuurlijke en liefdevolle wat er is. En bovenal is het normaal. Borstvoeding is niet alleen voeding, het is troost, geborgenheid en een moment van verbinding.

Ongelukje in pretpark

Neem nou vorige week. We waren in een pretpark. Het was top, totdat hij iets te enthousiast over een drempel sprong en keihard op de grond klapte. Dikke tranen, zijn knie lag helemaal open en er was veel bloed. Mensen om ons heen keken bezorgd en er kwam zelfs een medewerker aangesneld. ‘Gaat het wel?’ vroeg hij, terwijl Noah ontroostbaar snikte.

En toen deed ik wat voor ons het meest logisch voelde: ik tilde hem op, zocht een rustig plekje en legde hem aan. Zijn lijfje ontspande en de paniek ebde langzaam weg. Binnen een paar minuten was hij weer mijn vrolijke jongen en konden we verder met onze dag.

Niet in het openbaar

De blikken die ik kreeg? Ongelooflijk. Van een vrouw die haar mond letterlijk open liet vallen tot een oudere meneer die hoofdschuddend wegliep. Ik kon bijna horen wat ze dachten: ‘Dát doe je toch niet in het openbaar?’ Maar weet je wat? Ik deed het wél. Omdat het werkt voor mijn kind en omdat ik geloof dat een moeder doet wat het beste is voor haar kind, ongeacht wat anderen daarvan vinden.

Borstvoeding op deze leeftijd is niet voor iedereen weggelegd en dat hoeft ook niet. Maar voor ons? Voor ons werkt het. En zolang Noah het nodig heeft, blijf ik hem dat geven. Tot hij zelf aangeeft dat het genoeg is. Niet omdat anderen vinden dat het ‘raar’ is, maar omdat hij er klaar voor is. Want uiteindelijk draait het daar allemaal om: om wat goed voelt voor ons. En dat is precies wat ik blijf volgen.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

‘Mag ik jouw borstvoeding aan mijn baby geven?’ Kraamverzorgster Jessie (34) deelt haar ervaringen