Lara (38): ‘Mijn man en ik slapen sinds een jaar op aparte kamers’
Lara en haar man Joost zijn zo erg uit elkaar gegroeid dat ze op aparte kamers slapen. Ze zijn eigenlijk alleen nog bij elkaar om samen dingen met de kinderen te doen. “Ik moet zeggen dat ik hem eigenlijk niet mis naast me. Ik vind het wel lekker om alleen te slapen”, vertelt ze.
“Vlak nadat ik Joost leerde kennen, raakte ik al in verwachting van onze zoon. We waren allebei super blij met deze zwangerschap en daarom was abortus ook geen optie, ook al hadden we nog maar kort een relatie. Niet veel later kregen we een tweeling. Dit was natuurlijk ontzettend druk.
Op aparte kamers slapen
Binnen twee jaar hadden we drie kinderen gekregen en ons hele leven was in die jaren daarna gericht op de kinderen. We hadden echt geen puf meer om ook nog aan onze relatie te werken en daardoor gingen we veel dingen apart van elkaar doen.
Oppas was namelijk ook moeilijk te krijgen, we hadden eigenlijk nooit meer een date. Joost en ik zaten midden in de tropenjaren en groeiden langzaam uit elkaar. Het was een soort val, waar we allebei met open ogen intrapten.
Apart leven
Allebei kregen we een eigen leven los van elkaar en dingen met de kinderen deden we samen. Want het was enorm veel werk om met de drie kleine kinderen een dagje weg te gaan. Daarom deden we die dingen wel samen, maar voor de rest eigenlijk niet meer.
Omdat onze tweeling erg moeilijk slaapt, liet ik ze ook vaak bij mij in bed slapen. Dit was eigenlijk het moment dat Joost af en toe op de logeerkamer begon te slapen. Inmiddels is onze tweeling al vier jaar en is onze dochter zes jaar. Nog steeds slapen er regelmatig kinderen bij mij in bed.
Logeerkamer
Joost is daarom eigenlijk permanent op de logeerkamer gaan liggen. Eerst begon hij de nacht nog wel op onze slaapkamer naast mij en ging hij pas richting de logeerkamer als er een kind bij ons in bed kwam liggen.
Nu slaapt Joost sinds een jaar vanaf het begin van de nachtrust op de logeerkamer. Ik moet zeggen dat ik hem eigenlijk niet mis naast me. Ik vind het wel lekker om alleen te slapen. En dat de kinderen bij mij in bed kunnen kruipen.
Helaas
Joost vindt het verschrikkelijk om met de kinderen te slapen, hij doet dan geen oog dicht. Zelf heb ik daar niet zo’n probleem mee. Het enige waar ik bang voor ben is dat we nu echt volledig uit elkaar groeien, nu we dus niet eens meer samen slapen.
Vroeger had je ons zien lachen om stellen die niet meer bij elkaar in bed slapen. We dachten altijd dat we zelf nooit zo zouden worden. Helaas is het wel gebeurd.”