Lisa van den Akker Ouders 10 nov 2022, 06:42

Leestijd: 4 minuten

Shelly: ‘Ik raakte mijn kind kwijt in het winkelcentrum’

Het is misschien wel de grootste angst van iedere ouder, je kind kwijtraken. Dus als je plotseling je kleintje niet meer naast je ziet lopen, dan breekt natuurlijk de blinde paniek uit. Dat overkwam ook Shelly (34) onlangs.

Kind kwijt in het winkelcentrum

‘Ik ben van mezelf best nuchter. Meestal ben ik stress bestendig en kan ik goed omgaan met crisissituaties. Dat zoiets heel anders is wanneer het om je eigen kind gaat heb ik laatst helaas aan den lijve ondervonden. Mijn zoontje Rick is vier jaar oud. Het is altijd een weglopertje geweest. Als peuter rende hij altijd al voor me uit en holde ik praktisch de hele dag achter hem aan.

Als we een dagje naar een pretpark gingen snoerde ik hem vast in de buggy, ook al was hij drie jaar en wilde hij graag lopen. Ik wist dat ik hem anders geheid kwijt zou raken. Rick droeg ook altijd een armbandje met mijn naam en telefoonnummer erin gegraveerd. Omdat ik ergens altijd al had gedacht dat die een keertje goed van pas zou kunnen komen.

Stom genoeg deed ik een paar weken geleden dat bandje af. Het was een beetje te klein geworden, en ik had nog geen nieuwe besteld. Bovendien ging het de laatste maanden super goed met Rick. Sinds hij op school zat was hij eigenlijk heel erg veranderd. Hij luisterde beter en liep vrijwel nooit meer weg. Als we naar de kinderboerderij gingen rende ik normaal altijd achter hem aan. Maar de laatste paar keren bleef hij bij me en vroeg hij het netjes aan me als hij ergens anders heen wilde.

Snel gewend

Eerst wist ik niet wat ik meemaakte, maar blijkbaar wen je er toch snel aan. Want toen we een paar weken geleden in het winkelcentrum bij ons in de wijk liepen verloor ik Rick eventjes uit het oog. We liepen in de Albert Heijn en ik maakte een praatje met de buurvrouw die ik toevallig tegenkwam. Rick stond naast me, tenminste dat dacht ik. Want toen ik een paar minuten later naast me keek was hij weg.

Ik keek rond, maar zag hem niet. Direct sloeg de schrik me om het hart. Waar was hij heen? Ik zei paniekerig tegen de buurvrouw dat ik Rick moest zoeken en holde weg. Mijn nuchterheid was totaal verdwenen en ik kon totaal niet meer helder nadenken. Horror scenario’s schoten door mijn hoofd. Over de vijver achter het winkelcentrum en de drukke weg vlakbij.

Rennend en zijn naam roepend rende ik de winkel door. Maar geen spoor van Rick. Na twee rondjes en navragen bij het personeel dacht ik: hij is weg. In paniek verliet ik de Albert Heijn, en begon ik door het winkelcentrum te rennen. Het is gelukkig een klein winkelcentrumpje met niet veel meer dan tien winkels. Ik stak mijn hoofd overal naar binnen terwijl ik Ricks naam riep en aan het personeel vroeg of ze een blond jongetje van ongeveer een meter hoog hadden gezien.

De politie bellen

Wat ongeveer een kwartier duurde voelde voor mij als uren. Inmiddels had ik alle winkels gehad en was Rick nergens te bekennen. Mensen begonnen mee te zoeken en ik hoorde omstanders zijn naam roepen. Toen er bijna een half uur voorbij was en ik al met mijn telefoon in mijn hand stond om de politie te bellen kwam er een medewerker van de Albert Heijn naar buiten. Met naast haar, Rick.

Ik begon spontaan te huilen en rende naar hem toe. Ik hoorde mensen om mij heen opgelucht zuchten. ‘Waar was je nou?’ vroeg ik. ‘Ik was op de computer aan het spelen.’ Zei Rick onschuldig. En wat bleek, achterin de Albert Heijn heb je een klein kinderhoekje met een schermpje om spelletjes op te doen. Ze hadden er een een kar met eten voor gezet, maar Rick was erachter gekropen. Alleen had ik hem daar niet zien zitten, en ook helemaal niet bedacht dat hij daar kon zitten. Hij speelde er normaal nooit. Maar hij vond het praten met de buurvrouw saai en te lang duren, dus was hij wat anders gaan doen. Uiteindelijk kan ik er een heel klein beetje om lachen, vooral om mijn eigen paniek, maar ik hou Rick voortaan weer extra goed in de gaten en doe zijn armbandje snel weer om.’

Anja: ‘Mijn man verliet me voor de moeder van het vriendje van mijn zoontje’