Shelly: ‘Ik vond een fles wodka onder haar bed’
“Mijn dochter is nu 16. Nog maar 16, zou ik willen zeggen, want hoewel ze zichzelf al heel oud vindt, zie ik in haar nog steeds mijn kleine meisje. Maar ik word steeds vaker met mijn neus op de feiten gedrukt dat ze dat echt niet meer is.
Ze is nog zo jong, maar ze grijpt nu al naar de fles
Het moeilijkste met haar op dit moment vind ik dat ze veel drinkt. En volgens mij drinkt ze veel te veel, meer dan bij haar leeftijd past.
Biertje
Natuurlijk weet ik dat veel pubers op een gegeven moment gaan experimenteren met drank. En om mij heen zie ik best veel ouders die dat prima vinden. Die hebben dan argumenten als: ‘Dat deed ik zelf vroeger ook.’ Of die hun kinderen zelf een biertje voorzetten: ‘Ze kunnen maar beter drinken als ik erbij ben dan dat ze dat stiekem doen.’
Zelf hebben wij er altijd voor gekozen om een heldere lijn te trekken: alcohol mag vanaf 18, eerder niet. Ik geloof namelijk dat pubers grenzen nodig hebben. En ook al weet je dat ze die grens over zullen gaan – en dus ook stiekem zullen drinken – het leert hen wel dat er grenzen zijn. En ze zullen er wat bewuster over nadenken dan wanneer je als ouder alles wel best vindt.
Stiekem
Ik wist dus ook dat vroeg of laat de dag zou komen dat mijn dochter stiekem zou drinken. Ik had me voorbereid op een vlaag bieradem na een feestje, maar de laatste anderhalf jaar zat ze helemaal niet goed in haar vel en meed ze alle feestjes.
Door corona zakte ze weg in lusteloosheid en somberheid. Ze kon lange tijd niet naar school voor de lessen, maar moest alles achter haar laptop volgen. Vrienden en vriendinnen zag ze in die periode amper. Het was echt een ongezonde en ongelukkige tijd voor haar.
Wodka
Nu er weer meer mag, zit ze gelukkig weer beter in haar vel. Ze kan weer naar school, onderneemt weer meer en staat ook wat opgeruimder in het leven. Ik schrok daarom enorm toen ik vorige maand tijdens het schoonmaken van haar kamer ineens een lege fles wodka vond onder haar bed.
Klaarblijkelijk had ze die uit onze drankvoorraad gepikt, want daar was inderdaad een fles verdwenen. Maar ik had daar toen niet verder over nagedacht omdat ik dacht dat mijn man die had meegenomen toen hij met vrienden een weekendje weg ging. Maar belangrijker dan de vraag hoe die fles daar kwam, was voor mij de vraag: waarom lag hij daar?
Onder het bed
Dit was wel even wat anders dan drinken op een feestje of tijdens het uitgaan. Dit gaf mij het gevoel van een puber die eenzaam is en haar verdrietige gevoelens wegdrinkt met een slok stevige sterke drank. Dat is niet hoe ik wil dat ze haar problemen te lijf gaat…
Omdat ik haar kamer schoonmaakte toen ze niet thuis was, heb ik er aanvankelijk niets over gezegd toen ze er weer was. Misschien was het een eenmalige actie, dan wilde ik er niet meteen een probleem van maken. Maar ik kon het niet laten om vanaf dat moment regelmatig onder haar bed te kijken.
Flinke slok
Toen ik twee dagen later keek, was de fles verdwenen. En weer twee dagen later lag er een nieuwe fles waar al een flinke slok uit gedronken was. Ik voelde me akelig hierover, maar ik wist: ik kan hier niet mijn ogen voor sluiten. Ik was vastbesloten om er met haar over te praten.
Diezelfde avond ben ik bij haar op bed gaan zitten terwijl ze zelf languit lag. Ik vond het moeilijk om hierover te praten, want wat als ze boos zou worden? Hoe zouden we hier dan goed over moeten praten?
Zeuren
Ik heb gezegd dat ik de flessen onder haar bed gevonden had en dat ik benieuwd was waarom ze die had. Ze reageerde eerst zoals ik had verwacht: dat ik niet zo moest zeuren omdat die-en-die ook weleens gedronken had en dat ik niet zo ouderwets moest doen.
Maar toen ik er nog wat verder op inging – dat het mij aan het denken had gezet dat ze in haar eentje op bed had zitten drinken – stelde ze zich gelukkig wat meer open.
Rustiger
Ze vertelde wat ik al vermoedde: dat ze het leven tijdens de lockdowns als uitzichtsloos was gaan ervaren en dat ze op een dag de fles meegenomen had omdat ze dat eens uit wilde proberen. Ze merkte toen dat haar gevoelens niet meer zo heftig waren, maar dat ze rustiger in slaap kon vallen.
Sindsdien ging ze dat vaker doen: ‘s avonds voor het slapen gaan een paar slokken drinken. Nu snapte ik ineens ook waarom ze er soms zo wazig uitzag als ze ‘s ochtends uit bed kwam. Ze gaf zelf aan dat ze wel merkte dat dit niet gezond was.
Eerlijk
We hebben er uitgebreid over gepraat en ik was blij dat ze er eerlijk over was. Als ze had gedaan alsof er niets aan de hand was, had ik er weinig mee gekund. Nu konden we afspraken maken hierover.
Ze heeft inmiddels door dat alcohol geen oplossing is en wat de gevolgen kunnen zijn als je je gevoelens gaat wegdrinken. We praten er regelmatig over dat het juist belangrijk is om de confrontatie met gevoelens aan te gaan, ook al zijn die vervelend.
Argwanend
Mijn dochter gaat nu naar een psycholoog om te leren omgaan met de sombere gevoelens waar ze soms mee te dealen heeft, want ik denk niet dat zij dat in haar eentje kan of dat ik dat als moeder alleen kan oplossen.
Ze heeft zelf de flessen opgeruimd en we hebben samen nagedacht over andere manieren waarop ze rustiger in slaap kan vallen. Ik wil haar vertrouwen, maar ik merk ook dat ik argwanend geworden ben. Dus neus ik nog regelmatig rond op haar kamer als ze er niet is.”