Redactie Gezin 19 jun 2018, 12:27

Leestijd: 2 minuten

Sfeer bepalen

Een flink puberend kind kan de sfeer in huis behoorlijk negatief bepalen. Het klinkt of jullie inmiddels allemaal op eieren lopen om er maar voor te zorgen dat de boel een beetje leuk blijft en niet escaleert. Ook ben je bang voor haar reactie. 

Je geeft zelf al aan dat dat niet goed is en dat klopt. Je geeft haar zo de macht en ruimte om de sfeer te bepalen en dat helpt niet om het te verminderen. Pubers gaan voor de winst op korte termijn, dus ze zal er altijd voor kiezen om te proberen haar zin te krijgen. 

Het lastige is dat jullie in een patroon zijn gekomen:

• Zij bepaalt een heleboel en iedereen past zich veelal aan haar bui aan.
• Jullie slikken heel veel van haar, maar inwendig ben je het er niet mee eens of irriteert het.
• Zij voelt dat ze jullie de baas is en maakt daar gebruik van.
• Als de maat vol is, zeg je er wel wat van, maar het lukt niet om dat op een constructieve manier te doen. Daardoor escaleert de boel juist en heb je spijt van je aanpak. 

Als je uit dit patroon wil komen en wil zorgen dat de sfeer in huis niet meer volledig door je dochter bepaald wordt, is het tijd om op te staan en door te pakken. Moeilijk, maar nodig voor verandering. En je goed recht: tenslotte woont ze nog bij jullie thuis en daarbij hoort dat ze zich aan afspraken houdt in huis en rekening houdt met elkaar. 

Heeft ze een pestbui? Prima, maar niet in de woonkamer. Taken in huis? Die horen erbij. Welke taken dat zijn, bepaal jij als ouder. Kinderen en pubers mogen wel meedenken over wanneer en hoe en wie. Je hoeft niet vrolijk in de rondte te lopen, maar iedereen in huis moet zich aanpassen.

Laat haar weten dat het vanaf nu anders gaat. Geef aan dat het jullie eigen schuld is dat het is geworden zoals het nu is; jullie hadden eerder moeten optreden. Vanaf nu gaan jullie duidelijke afspraken maken. Samen met haar (en de anderen). Noteer de huisafspraken en laat haar weten dat ze een keuze heeft: ze gaat haar best doen en meedoen in het gezin, of ze gaat op kamers dan kan ze heerlijk alles zelf bepalen. Maar dan moet ze ook zelf koken, geld verdienen, schoonmaken en voor zichzelf zorgen. Zeg dit niet als dreigement of cynisch, maar als een reële keuze. 

Zo op papier klinkt het makkelijk, dat is het natuurlijk niet, maar het is wel echt zaak dat je dit anders gaat aanpakken, want het wordt er niet beter op. Blijf je kind als een goed mens zien (ze doet nu alleen veel rottige dingen) en stel je stevig op. Lees ook eens mijn antwoorden op andere pubervragen, wie weet doe je nog ideeën op.