Janneke Juffermans Persoonlijke verhalen 30 jun 2021, 09:57

Leestijd: 5 minuten

Saskia: ‘Ik had een minnaar van 10 jaar jonger. Ik was nog nooit zo’n leuke moeder als toen’

“Dat ik ooit een minnaar van 10 jaar jonger zou krijgen had ik nooit gedacht. Het gebeurde twee jaar geleden, ik was 36 jaar en voelde me al maanden uitgeput. Ik had een veeleisende baan, maar ik had ook in een paar jaar tijd twee kinderen gekregen en mijn relatie liep niet bepaald soepel.

Een 10 jaar jongere minnaar! Als moeder bloeide ik helemaal op

Het viel me vanaf het begin best zwaar om kinderen te hebben. De continue aandacht die ze vroegen, de somberheid die ik voelde door mijn hormonen, ons hele leven dat er nu ineens anders uitzag – ik vond het heftig. Bovendien sliepen ze slecht. Mijn vriend en ik brachten amper nog tijd met elkaar door en als we dat wel deden, ging het eigenlijk altijd over de kinderen.

Nieuwe collega

Het gekke is: je went eraan. Ik had mezelf er al bij neergelegd dat het nu eenmaal was zoals het was, toen ik een nieuwe collega kreeg op mijn werk. Hij was 26 en was een aanwinst voor de afdeling.

Het was ook een leuke collega. Hij zag er aantrekkelijk uit, had humor, was collegiaal en belangstellend – en hij was vooral heel jong. Vrouwelijke collega’s maakten weleens een opmerking dat ze hem zo’n stuk vonden met zijn donkere haar, en ik kon het ook niet nalaten om soms wat langer naar hem te kijken dan nodig.

Dakterras

Het was me weleens opgevallen dat zijn blik tijdens een vergadering op mij bleef rusten en dat hij altijd reageerde als ik iets zei, maar aanvankelijk besteedde ik er nooit serieus aandacht aan.

Op een dag, het was een warme dag, zaten we na het werk met een paar collega’s nog even op het dakterras van ons kantoorgebouw. Toen twee collega’s opstonden om naar huis te gaan, zei ik: ‘Ja, ik ga ook zo. Ik zal het nog even opruimen hier.’ Hij zei dat hij zou helpen.’ Niet dat er nu zoveel op te ruimen viel, maar het was een aardig aanbod.

Relatietherapeuten leggen uit: zo kunnen jullie je relatie goed houden als ouders

Verdrietig

In het keukentje vroeg hij ineens aan mij: ‘Hoe gaat het eigenlijk met je? Hoe gaat het echt?’ Ik keek hem verbaasd aan. ‘Hoezo?’ Ik zag er soms zo verdrietig uit, zei hij. Niet alsof ik hard zou moeten huilen, maar wel alsof ik een liefdevolle omhelzing kon gebruiken.

Het voelde alsof er een stop uit me getrokken werd en ik helemaal leegliep. Ik vertelde hem wat er speelde, hoe moe ik was van alles en hoe ik het gevoel had dat ik mezelf aan het kwijtraken was.

Omhelzing

Hij luisterde. Ik was me er totaal niet meer van bewust dat hij tien jaar jonger was. Na een uur praten moest ik echt naar huis. Voordat ik de deur uitliep, omhelsden we elkaar. Hij hield me heel stil vast, minutenlang, en ik voelde alle verdriet en alle stress uit me wegglijden.

In de dagen daarna praatten we af en toe met elkaar. Nooit lang, maar wel vertrouwelijk. En steeds vaker maakte hij in het voorbijgaan opmerkingen over mijn uiterlijk. Dat ik een goeie spijkerbroek aan had, dat ik er stralend uitzag, dat soort dingen. Ik dacht eerst dat hij dat deed om mij een beter gevoel te geven. Maar ik merkte al snel dat hij me zag staan en me echt leuk vond.

Energie

We zoenden voor het eerst op een vrijdagmiddag, nadat we met een paar collega’s op een terras gezeten hadden en als laatsten overgebleven waren. Hij kuste intens en heerlijk. ‘Je bent heerlijk’, zei hij toen we afscheid namen.

Toen ik naar huis ging, voelde ik me schuldig en opgetogen tegelijk. Ik bruiste van energie en ik voelde juist nu dat ik dol was op mijn kinderen en dat ik mijn gezin niet kapot wilde maken. Eigenlijk vond ik het niet ok wat er gebeurd was, maar ik wist ook: deze ervaring zou ik mezelf niet laten ontnemen.

Smoes

Het bleef niet bij die ene keer. In de dagen daarna troffen elkaar op de raarste momenten en op allerlei plekken: in de lunchpauze gingen we samen wandelen, we kwamen eerder naar ons werk en zoenden in de lift, we bleven lang op het dakterras hangen om te praten en te zoenen.

Na een paar dagen fluisterde hij mij in het keukentje in mijn oor: ‘Kom je vanmiddag naar mijn huis?’ Het was donderdagmiddag, een dag waarop er op onze afdeling weinig loos is. Een smoes verzinnen was niet moeilijk, want ik ben regelmatig weg voor afspraken.

Verlangen en vrijheid

Zenuwachtig reed ik een uurtje later naar zijn huis. Hij was er al en met een lach om zijn mond deed hij de deur open. Ik nam niet eens de tijd om goed om me heen te kijken hoe hij woonde, hij trok me meteen in zijn armen. Binnen vijf minuten hadden we onze kleren uit en lagen we op zijn bed.

Het was een zalige middag, ik denk dat ik hem mijn leven lang niet zal vergeten. Die donderdag erna was ik er weer, en die week daarna weer. En elke keer voelde ik alleen maar verlangen en verliefdheid en vrijheid. Als ik thuis bij mijn gezin was, voelde ik me bruisend van leven. Ik was nog nooit zo’n leuke moeder als toen.

Jij doet ertoe

Hij was precies wat ik nodig had. Op zich maakte zijn leeftijd me niets uit, maar een tien jaar jongere man… dat streelde mijn ego natuurlijk wel. Ik voelde me sinds lange tijd weer aantrekkelijk. ‘Leeftijd doet er niet toe’, zei hij weleens. ‘Jij doet ertoe.’

Het heeft een half jaar geduurd. Toen zei hij op een dag dat hij het niet langer wilde. Hij wilde een relatie die hij openlijk kon hebben, hij was bang dat hij hier op den duur aan kapot zou gaan. Ik begreep dat, al deed het me wel pijn. Maar ik wist hoe dan ook zeker: ik wilde niets veranderen aan mijn gezin.

Duwtje

Om mezelf niet te kwellen door hem steeds tegen te blijven komen, heb ik toen een andere baan gezocht. Hij was verdrietig toen ik wegging, en ik ook. ‘Zorg je goed voor jezelf?’ vroeg hij toen we elkaar voor het laatst zagen. ‘Je doet ertoe.’

Single vader deelt zijn Tinder-ervaringen: ‘Of wil je meteen een wippie maken?’ vroeg ze