Valéry de Voijs Persoonlijke verhalen 4 mei 2022, 14:54

Leestijd: 4 minuten

Sander’s zoon werd gedrogeerd: ‘Wanneer je telefoon gaat weet je eigenlijk al dat het foute boel is’

Kinderen en drugs. Waarschijnlijk één van de grootste angsten van een ouder van (puberende) kinderen. ‘Als ze er maar vanaf blijven’ zul je vaak denken wanneer ze naar een feestje gaan. Je kunt ze nog zo goed opvoeden, maar wat als er ongevraagd drugs in hun drankje wordt gedaan? Sander (44) weet er alles van.

“Wanneer je telefoon gaat weet je eigenlijk al dat het foute boel is.”

Vrijdagavond reed hij weg op z’n fietsje

“Mijn vrouw en ik zijn beiden niet vies van een wijntje. Nu ben ik zelf ook geen heilige en heb in mijn tienerjaren weleens geëxperimenteerd met drugs. Toch was dat anders. Een beetje hasj hier en daar. Tegenwoordig staan ze allemaal strak van de drugs op festivals.

Naast mijn zoon van zestien heb ik een dochter van veertien. Het klinkt cliché maar ik ben veel beschermender over mijn dochter dan over mijn zoon. Dat komt ook wel door hun verschillende karakters. Mijn zoon is een kop groter dan ik, traint veel en is daardoor best breed. Daarnaast oogt hij ouder en is niet op zijn mondje gevallen. Mijn dochter daarentegen is wat naïever en stiller. Ze werd gepest en heeft het moeilijk op school gehad. Mijn dochter is dus altijd een beetje ons zorgenkindje geweest.

Dat er dus ooit iets met mijn zoon zou gebeuren stond ik nooit zo bij stil. Totaal onterecht natuurlijk, maar het leek bij hem allemaal goed te gaan. Tot dat ene weekend. Het is alweer een tijdje geleden, maar ik kan het me nog goed herinneren. Door de corona maatregelingen waren de cafés dicht. Mijn zoon was net zestien geworden en wilde er (net als alle andere jongeren) graag op uit. De ouders van een vriendje van m’n zoon gingen een weekend weg. M’n zoon wilde graag een weekendje naar hem toe. Beetje gamen, biertje erbij, chillen. Prima.

Vrijdagavond reed hij weg op z’n fietsje. We hadden nog een discussie omdat het licht op z’n fiets het niet deed en ik stond erop dat hij er even naar keek. Daar had hij geen geduld voor en we kregen een onenigheid. Achteraf heb ik veel aan die ruzie gedacht. Ik laat m’n kinderen nu nooit meer met ruzie weggaan. Je weet maar nooit wat er gebeurd.

‘Laatst online gezien vandaag om 19:00 uur’

Zaterdag appte ik iets naar m’n zoon, maar ik kreeg niets terug. Ik dacht er niet zoveel bij na en ging ervan uit dat hij het gezellig had. Toch bekroop me zaterdagavond een naar gevoel. Vlak voor ik ging slapen keek ik nog of hij online was geweest op Whatsapp. Dat was ‘ie. ‘Laatst online gezien om 19:00 uur’ liet mijn telefoonscherm weten.

Iets over tienen ging ik naar bed. Nog steeds niet helemaal gerust, dus ik liet het geluid van mijn telefoon aanstaan en nam ‘m mee naar de slaapkamer. Iets over vier kreeg ik het belletje. De naam van m’n zoon stond op het scherm, en toen wist ik eigenlijk al genoeg. Toen ik opnam kreeg ik een huilend meisje aan de telefoon. In totale paniek legde ze een verhaal uit waar ik niets van begreep. Het enige wat ik opving was iets over een ambulance. Ik kwam erachter naar welk ziekenhuis hij werd afgevoerd en daar ben ik meteen heen gereden.

Samen met mijn vrouw kwamen we aan op de eerste hulp. Daar lag hij. Lijkbleek aan de beademing. Bewusteloos met een heleboel slangetjes en twee snikkende tieners aan het bed. Eén van die kinderen herkende ik wel; het vriendje van m’n zoon. Het andere meisje kende ik niet, en was schijnbaar één van de feestgangers. Het rustige weekendje was namelijk uitgelopen op een druk huisfeest. Niet alleen klasgenootjes, maar ook vreemde jongeren waren langsgekomen. Er werd drugs gebruikt en een paar jongens hadden verkeerde intenties.

Ik weet niet welk gevoel erger was. De misselijkheid of de woede. De dokters konden niet bevestigen om welke drugs het ging en hielden zijn hart in de gaten. Dan word je wel even bang kan ik je vertellen. We hebben daar een paar uur gewacht, en het enige waar ik kon denken was dat stomme fietslicht. Wat als dat mijn laatste gesprek zou zijn geweest? Wat als hij hersendood wordt? Je haalt van alles in je hoofd.

Gelukkig is mijn zoon een paar uur later bijgekomen. De dagen erna heeft hij heel veel geslapen. Ook was hij nog erg verward en misselijk, maar verder is was hij fysiek in orde. Van die avond weet hij niet veel meer. Hij kon de pizza’s nog herinneren, maar van wat er daarna gebeurde wist hij niets meer. Ik kan achteraf blij zijn dat het allemaal goed is gekomen.”

Dit is waarom drugspreventie juist averechts werkt bij kinderen