Lisa van den Akker Ouders 19 aug 2023, 07:50

Leestijd: 5 minuten

Ruzie over de taakverdeling met je partner: zo los je het op

Raak je regelmatig geïrriteerd door de lakse houding van je partner? Vind je dat alles op jou neer komt en dat je wederhelft te weinig doet in het huishouden? Je bent echt niet de enige. Veel ouders hebben regelmatig ruzies over de opvoeding en de taakverdeling in huis. Psychologe Annette Heffels bespreekt dit probleem en vertelt wat jullie eraan kunnen doen.

Wie doet wat, de taakverdeling tussen jou en je partner is voor veel stellen een gevoelig punt. Want ja, doen we wel evenveel? En moeten we wel evenveel doen? Hebben jullie hier vaak eindeloze discussies over? Zo voorkom je het!

Ruzie over de taakverdeling

Esther komt na een drukke dag thuis van haar werk en treft bij binnenkomst haar twee kinderen van 3 en 5 jaar aan voor de tv en haar man aan de telefoon. De vloer is bezaaid met speelgoed en andere overblijfselen van de papadag. In de keuken liggen half ontdooide visjes voor de avondmaaltijd klaar, maar ze ziet ook dat de kinderen vast aan een boterham bezig zijn. Overal om hen heen ligt hagelslag. Esther begint speelgoed op te ruimen en wordt intussen steeds bozer op haar man Bart, die na een minuut of tien eindelijk de telefoon neerlegt. ‘Toestand op de zaak,’ verklaart hij en merkt dan pas dat Esther niet echt openstaat voor een analyse van die ‘toestand’ en er evenmin voor voelt om haar bewondering uit te spreken voor de briljante wijze waarop hij die heeft opgelost.

Een voorbeeld

Esther: ‘Zijn de kinderen nog niet in bad geweest?’
Bart: ‘Nee, daar ben ik nog niet aan toegekomen, ik moest dit laatste telefoontje…’
Esther: ‘Zo te zien ben je nergens aan toegekomen. Het is hier een zooi en ik dacht dat jij zou koken. Bovendien weet je dat ik niet wil dat je de kinderen volstopt met boterhammen vlak voor we gaan eten en we hebben afgesproken dat ze aan tafel eten en niet voor de tv.’
Bart: ‘Ze hadden honger en jij bent laat.’
Esther: ‘O, natuurlijk, als ik op tijd was geweest, had je die vis eerder uit de diepvries gehaald en stond het eten nu op tafel.’
Bart: ‘Jij weet niet wat ik voor dag heb gehad. Ik ben voortdurend gebeld en tussendoor moest ik de kinderen…’

Esther: ‘Ik weet precies wat jij voor dag hebt; drie dagen per week heb ik zo’n dag. Het is de bedoeling dat je dan iets leuks doet met de kinderen. Papadag, weet je nog? En dat je aan het eind van de dag zorgt dat ze in bad geweest zijn, dat er is opgeruimd en dat het eten klaar is. In mijn geval draai ik dan ook nog een aantal wassen tussendoor en doe ik boodschappen. En voor mijn werk ben ik er niet.’
Bart: ‘Met jouw baan zal dat wel kunnen, maar met mijn werk lukt dat gewoon niet altijd. Trouwens, wat zeur je nou over een beetje speelgoed op de vloer? We hebben twee jonge kinderen en dan ziet het huis er niet altijd spic en span uit. Bovendien komt morgen de hulp.’

Esther: ‘Om schoon te maken, ja, niet om op te ruimen! Ik baal ervan dat jij jouw papadag, die je zelf wilde, want jij wilde niet zo’n vader aan de zijlijn zijn, besteedt aan rustig de krant lezen en telefoontjes van je werk afhandelen. En als ik dan thuiskom, kan ik de troep opruimen, de kinderen in bad doen en als het even tegenzit ook nog koken. Ik ben het zat dat jij precies doet wat jij leuk vindt, en dat ik voor alles verantwoordelijk ben.’
Bart: ‘Jij bént niet voor alles verantwoordelijk, jij trekt alle verantwoordelijkheid naar je toe omdat alles volgens jouw regels moet.’

De oplossing

De oplossing: Ouders van jonge kinderen hebben vooral ruzie over de taakverdeling. Vaak zijn ze begonnen vanuit een gelijkwaardige opstelling. Ze hadden beiden een baan en verdeelden de huishoudelijke taken. Zo zouden ze dat ook doen met de zorg voor de kinderen. De komst van een kind betekent echter meestal een flinke stap terug in emancipatorisch opzicht.

Moeders gaan vaak wat minder werken en combineren de zorg voor hun kinderen met huishoudelijke taken en tussendoor ook nog wat achterstallig werk. Vaders doen naast hun baan die gewoon doorloopt, op hun zorgdag vooral leuke dingen met de kinderen en hebben daar hun handen vol aan. Ze verschuilen zich, al dan niet terecht, achter de gedachte dat mannen nu eenmaal maar één ding tegelijk kunnen en bovendien zijn ze van mening dat hun partner ook niks uit handen kan geven. Als ze hun kind aankleden, is het toch altijd het verkeerde T-shirt bij een vloekend maillootje.

De oplossing ligt voor de hand. Ouders moeten hun sterke kanten combineren om tot een nieuw evenwicht te komen. Over het algemeen (niet altijd) zijn vrouwen wat beter in het plannen en combineren (zowel van activiteiten als van kleertjes). Vaders zijn meestal goed in spelen en stoeien. Om te voorkomen dat papadag feestdag wordt terwijl mama slooft, is het goed als mama in haar rol van organisator duidelijk aangeeft wat ze graag zou willen en dat ze vervolgens die taak ook echt uit handen geeft. Dus niet ‘s avonds het speelgoed gaan opruimen, maar zeggen: ‘Schat, ruim jij dat nog even op samen met de kinderen? Dan ga ik intussen douchen.’

Lees ook:

• Wanneer ouders ruzie hebben: 7x wat je niet tegen elkaar zegt waar de kinderen bij zijn
• Als minder intimiteit met je partner tot ruzie leidt: zo lossen jullie dit samen op