Rosa: ‘Ik vond wiet in de jaszak van mijn dertienjarige zoon’
Wanneer kinderen in de puberteit komen krijgen sommigen de drang om te experimenteren met drank en drugs. Hoe goed je als ouder ook probeert om het te voorkomen, soms lukt dat niet altijd. Dat weet ook *Rosa, die wiet vond in de jaszak van haar dertienjarige zoon.
“Wij zijn een heel doorsnee gezin. Vader, moeder en twee kinderen. Een dochter van elf en een zoon van dertien. Mijn zoon Jamie, zit op de middelbare school in de tweede klas van de Havo. Het is altijd een rustige lieve jongen geweest. Geen herrieschopper, geen popiejopie, gewoon een normaal kind.
Heel beschaafd
Hij zit op voetbal en heeft leuke vrienden, die allemaal ook heel beschaafd zijn. Ze zeggen ‘hallo mevrouw’ en ‘bedankt mevrouw’. Nooit had ik dus gedacht dat ik op een dag wiet zou aantreffen in Jamie’s jaszak.
Het begon allemaal een aantal weken geleden. Jamie vertoonde ander gedrag dan normaal. Hij was afwezig en moest soms opeens heel hard lachen om onzinnige dingen. Ook kwam hij na school niet meer direct naar huis. Als hij om drie uur uit was, kwam hij soms pas om vijf uur aanzetten.
Stoned
Op een gegeven moment zei mijn man: ‘Hij lijkt wel stoned.’ Iets waar ik tot dan toe nooit over na had gedacht. Mijn zoon van dertien en blowen? Nee, dat kon toch niet? Hoe zou hij überhaupt aan die wiet moeten komen?
Toch bleef het sindsdien aan me knagen. Iedere keer dat Jamie laat uit school kwam en ik vroeg waar hij was geweest zei hij: ‘Een beetje hangen met de jongens.’ Om vervolgens snel naar zijn kamer te vluchten.
Ik merkte dat ik het niet meer vertrouwde. Ik begon aan zijn kleding te ruiken, en rook inderdaad een vage rooklucht. Maar geen wiet. Bij het opruimen van zijn kamer keek ik stiekem in wat laatjes. Maar ik vond er niets.
Wiet in jaszak
Tot ik op een dag zijn jas opraapte van de vloer. Opeens kreeg ik de neiging om in zijn jaszak te voelen. Ik stak mijn hand erin en voelde een klein plastic zakje. Ik haalde het omhoog, terwijl ik eigenlijk al wist wat ik in mijn hand had. Wiet.
Daar stond ik dan, in mijn gang met een zakje wiet in mijn hand van mijn dertienjarige zoon. Ik was in schok. Uiteindelijk deed ik het zakje terug en besloot ik eerst met mijn man te bespreken wat we hiermee moesten.
Ik was woedend, maar eigenlijk wist ik niet op wie. Op Jamie omdat hij stiekem aan het blowen was? Of op mezelf dat ik hem blijkbaar niet beter had opgevoed, en dat ik dit niet eerder door had gehad?
Mijn man reageerde een stuk rustiger. Volgens hem hoorde dit bij de ontwikkeling, en moest ik niet doen alsof Jamie nu een junkie was. Toch besloten we dat we het er wel met hem over moesten hebben.
Het gesprek
Op een avond riepen we Jamie bij ons en vertelden we dat we wisten dat hij regelmatig blowde. Hij werd knalrood, en zei dat hij het alleen maar af en toe met zijn vrienden deed na school. We legde hem uit wat de schadelijke gevolgen van wiet kunnen zijn, en dat het allemaal niet zo onschuldig is als dat het misschien lijkt.
Het liefst wilde ik hem verbieden om ooit nog te blowen, maar ik wist dat dit een loze belofte van hem zou zijn. We zeiden hem daarom duidelijk dat we er niet achter stonden, en dat we het liefste wilde dat hij er helemaal mee stopte. Maar dat hij in ieder geval doordeweeks niet meer mocht blowen. Dat beloofde Jamie.
Inmiddels is het een paar weken geleden, en lijkt hij niet meer te blowen. Ik hoop maar dat het zo blijft…”
*Wegens privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd. De echt naam is bekend bij de redactie. Wil je ook (anoniem) je verhaal delen op J/M Ouders. Stuur dan een mailtje naar [email protected].