Valéry de Voijs Persoonlijke verhalen 4 jun 2022, 11:09

Leestijd: 3 minuten

Renate (45): ‘Mijn dochter van vijftien plast nog steeds in bed’

Bedplassen. Het kan iedereen overkomen. Vooral bij kinderen komt bedplassen vaker voor: ongeveer 15 procent van zes-jarige kinderen plast nog regelmatig in bed. Naarmate kinderen ouder worden neemt het plassen in bed af, en het is daarom niet iets waar de meeste ouders zich grote zorgen over maken. Toch is dat bij Renate (45) net even anders. Haar dochter van vijftien plast namelijk nog regelmatig in haar bed.

“Mijn dochter heeft nooit problemen gehad met zindelijkheid. Vanaf haar vierde sliep ze zonder luier, en de rest van haar ontwikkeling verliep soepeltjes. Fysiek was ze dus altijd kerngezond, en ook op mentaal- en emotioneel vlak leek er niets aan de hand. Ze was erg spontaan, had veel vriendinnen en kon gemakkelijk leren. Er was niets om ons zorgen over te maken.

Er was niets om ons zorgen over te maken

Tot haar tiende levensjaar, en we besloten om te verhuizen. Mijn partner switchte van werkgever, waardoor we het huis verkochten en naar een dorp verhuisden. Dat was even wennen. Niet alleen voor mijn dochter, maar het hele gezin moest zich aanpassen. We hebben altijd in een grote en drukke stad gewoond, opeens wonen we in een klein dorp waar iedereen elkaar kent.

Nu is het als volwassene iets gemakkelijker om je draai te vinden. Mijn dochter had daar duidelijk wat meer moeite mee. Al snel werd duidelijk dat ze gepest werd. Om haar accent. Haar kledingstijl. Om allerlei kinderachtige dingen. Als ouder voel je je natuurlijk machteloos. Je ziet je kind met tegenzin naar school gaan, en verdrietig thuiskomen. Haar onzekerheid en angsten werden erger, en dat begon op te vallen. Ze had bijvoorbeeld haaruitval, en daarbij begon ze behoorlijk te ruiken. Ze had letterlijk een sterke geur van angstzweet om haar heen hangen als ze terug kwam van school. Ook begon ze met bedplassen. Bijna dagelijks vond ik natte lakens als ik ‘s ochtends haar bed opmaakte.

Schuldig, machteloos en onbeschrijflijk boos

Hoe vaak ik ook met de directie ging praten, het leek allemaal niet te helpen. Als moeder voel je je schuldig, machteloos en onbeschrijflijk boos. Voor haar laatste jaar op de basisschool hebben we besloten om naar een andere school te gaan. Deze school lag niet in de buurt, dus ik moest mijn werkschema aanpassen om haar ‘s ochtends te brengen en ‘s middags op te halen. Op haar nieuwe school leek het beter te gaan. Ze werd niet meer gepest, en ook haar cijfers leken beter.

Toch gebeurde het zo’n één keer in de week dat ze in haar bed plaste. We zijn toen langs de huisarts gegaan, en hebben hulp ingeschakeld. Met haar bekkenbodem, urineweg en spieren was niets aan de hand, dus de oorzaak moest wel mentaal zijn. We zijn doorverwezen naar een psycholoog waar ze wekelijks een consult mee had. Dat hielp. Ze leerden met haar angsten om te gaan, en de nachtmerries werden minder.

Toch is het bedplassen nooit helemaal verdwenen. Waar het aan ligt, is onduidelijk. Het lijkt nu namelijk niet met stress te maken te hebben en ook de huisarts heeft geen antwoorden. Gelukkig komt het niet meer vaak voor, maar het blijft vervelend omdat ze niet weet wanneer het kan gebeuren. Ze durft bijvoorbeeld niet bij vriendinnen te gaan slapen en ze maakt zich nu al druk over hoe het zal zijn als ze een vriendje krijgt. Zelf gaf ze aan dat ze weer graag met een therapeut wilt praten, waar ze na de zomer bij terecht kan. Hoewel het nu nog zo’n één keer per vier of vijf maanden voorkomt, hoop ik dat het straks helemaal overgaat. Want als je je kinderen zo onzeker ziet, breekt je moederhart in duizend stukken.”

Steeds meer meldingen van drogeren met een naald tijdens uitgaan: wat is needle spiking?