Waarom je het woordje ‘waarom’ beter niet kan gebruiken bij je kind
Wees je eens een dag bewust van het aantal keren dat je een vraag begint met ‘waarom’ tegen je kind. Tel ze eens bij elkaar op en stel jezelf voor dat jouw leidinggevende op je werk tien keer per dag aan je vraag waarom je die opdracht nog niet gedaan hebt. Waarom je je lunch niet helemaal op eet. Waarom je op vrijdag vrij bent…
Je voelt je steeds kleiner worden waarschijnlijk. Of je voelt iets opborrelen in je lichaam wat zegt dat je je moet verdedigen, toch?
De vraag ‘waarom’?
Het voelt alsof je beschuldigd wordt van iets, dus je gaat in de aanval of je zoekt naar het antwoord dat je leidinggevende wil horen. Dat is precies de reden waarom je dit beter niet kan zeggen tegen je kind.
Waarom eet jij je eten niet op?
Het ‘waarom’ in deze vraag is beschuldigend: het klinkt alsof jij het heel gek vindt dat je kind z’n eten niet op eet. Net zoals ‘waarom moet je huilen’, alsof je kind niet mag huilen.
Het is dus eigenlijk een oordelende vraag en je kind klapt hierop dicht of gaat juist vol in de verdediging en wordt boos of nog verdrietiger en dat is precies wat je niet wilde. Zo loopt een situatie snel uit de hand en raak je het contact met je kind kwijt.
Met waarom-vragen voelt je kind zich dus beschuldigd van iets, terwijl jij dat waarschijnlijk helemaal niet zo bedoelt.
Hoe kan het dan wel?
Vervang het daarom met een ander woord, zoals ‘hoe’ of ‘wat’ en je stelt de vraag op een heel andere manier en de vraag komt heel anders aan bij je kind. ‘Wat is er aan de hand dat je moet huilen?’, klinkt een stuk vriendelijker dan ‘Waarom huil je?’. ‘Wat is de reden dat je je eten niet opeet, vind je het misschien niet lekker?’.
Door de vraag anders te stellen kom je anders over en voelt je kind zich gehoord. Toch best moeilijk om tot je kind door te dringen? Dan kunnen deze tips de volgende keer helpen.
Waarom tot tien tellen als je op ontploffen staat je zo goed helpt om te kalmeren