Japke Janneke Sybesma Puber 23 feb 2023, 10:20

Leestijd: 4 minuten

Puberstrijd met Loes (46): ‘Ik vertrouwde het vriendje van mijn dochter niet’

In de wekelijkse rubriek ‘De puberstrijd met…’ bespreken we een strijd tussen ouder en puber. Deze week deelt Loes haar verhaal. “Ik vertrouwde het vriendje van mijn dochter niet.”

“Ze was nog maar dertien toen ze hem had ontmoet. Hij zat niet bij haar op school, maar bleef daar wel vaak rondhangen met gezamenlijke vrienden. Toen ze niet meteen uit school kwam na haar lessen vroeg ik er voor het eerst naar. Ze vertelde dat ze wat bleven hangen bij school met vriendinnen.

Ouder

Toen ik voor een gesprek met haar mentor op school moest zijn, zag ik ze samen lopen. Hij zag er op het eerste oog vriendelijk uit, maar ook duidelijk een stuk ouder. Ik had er toen verder nog geen vervelend gevoel bij. In de weken die volgden, had m’n dochter het vaker over hem.

Het was vlak voor de zomervakantie begon, toen ze ons vertelde dat ze een vriendje had. We hoefden niet te raden wie dat was. Ze gaf aan dat ze bij hem wilde blijven slapen. Ik was blij dat ze het vroeg, maar als moeder vond ik het toch spannend. Ik wist niks van die jongen. Inmiddels was ik erachter dat hij 16 was, op een school aan de andere kant van de stad zat en alleen met z’n moeder in een niet al te fijne buurt woonde. Mijn man vond dat we haar vrij moesten laten. Ik vertrouwde op hem, maar er knaagde iets. Mijn onderbuikgevoel had me nog nooit in de steek gelaten.

Die nacht deed ik geen oog dicht. Waarom voelde dit zo verkeerd? Toen m’n dochter de volgende dag euforisch thuiskwam, besloot ik er geen ding van te maken. Ze was een puber. Ik moest haar los gaan laten. Die avond vertelde ze ons tijdens het avondeten dat ze in de zomer samen weg wilden. Was dit niet een beetje snel?

Zomer

Hij zou de vliegtickets naar Barcelona betalen, want zijn oom had daar een appartement waar ze konden slapen. Ik kreeg kippenvel. Mijn dochter van net 14 die met haar vriendje van 16 naar Barcelona gaat. Kan dat wel? Ik deelde het met vriendinnen. Die snapten mijn angst, maar kenden mijn dochter. Ze was slim en deed niet zomaar iets. Ik vond dat een mooi compliment, maar hoewel ze echt een puber was, voelde ze ook nog als mijn kleine meisje. Straks zag ik haar nooit meer terug?

Ik besloot mijn onderbuikgevoel serieus te nemen. Hoewel mijn man vond dat ze mocht gaan, besloot ik dat het te snel was. Volgend jaar zomer was een beter idee besloot ik, want dan was ze 15. Natuurlijk werd ze boos. De hele week heeft ze me genegeerd. Dagelijks hadden we strijd over de kleinste dingen en dat deed me pijn. ‘s Avonds in bed had ik spijt. Maar de tweestrijd in mijn hoofd was enorm. Enerzijds wilde ik haar dolgraag laten gaan met hem. Al was het alleen maar om de band tussen ons te herstellen. Aan de andere kant vond ik het doodeng. Misschien was hij echt niet oké? Misschien bleef hij wel met haar in Barcelona? De meest heftige scenario’s haalde ik in mijn hoofd.

Eind

Ondanks dat ze niet met hem naar Barcelona ging, waren ze de hele zomer samen. Nooit kwam hij bij ons thuis. Meerdere malen had ik hem uitgenodigd, maar mijn dochter leek nog steeds boos over het Barcelona verhaal. Tegen het eind van de zomer kwam mijn dochter ontroostbaar thuis. Aangezien onze strijd nog steeds niet echt minder leek te zijn geworden, wilde ze niet met me praten. Natuurlijk had ik zo’n vermoeden dat haar vriendje hierin een rol speelde.

Hij had het uitgemaakt. Diep van binnen maakte mijn hart een sprongetje, maar toen ik mijn dochter zo verdrietig zag, brak ik ook. Ze was echt verliefd. Het was haar eerste grote liefde. Ik had het ongelooflijk met haar te doen. Hoewel ze nog steeds niet graag met me in gesprek ging, was onze strijd wel minder geworden. Ik ben er blij mee, maar heb tegelijkertijd ook geleerd van afgelopen zomer. Mocht er een nieuw vriendje komen, zal ik proberen mijn angsten te onderdrukken. Ze heeft die ruimte nodig.”

De puberstrijd met Cynthia: ‘Mijn zoon (17) gebruikt drugs’