Vera Guldemeester Columns 13 jan 2025, 15:02

Leestijd: 2 minuten

Puber in huis #8: ‘Moeder zijn is heftig’

Alleenstaande moeder Norah (45) trekt het niet meer. Sinds de puberteit zijn intrede heeft gedaan bij haar zoon Bram (14), herkent ze hem niet meer. De sterke band die ze hadden, lijkt verdwenen te zijn. Ze schrijft wekelijks een column over het alleenstaande moederschap met een heftige puberjongen in huis.

“Omdat Bram zo down was, zou hij iedere week naar de psycholoog gaan. Maar na de gezamenlijke intake hield hij het alweer voor gezien. Hij was niet op komen dagen bij de psycholoog en was ook niet te bereiken. Na twee uur kwam hij weer thuis. In eerste instantie wilde hij doen alsof hij naar de psycholoog was geweest, maar ik wist natuurlijk dat hij daar helemaal niet was aangekomen.

Teleurgesteld

Ik liet hem even doorgaan in ‘zijn rol’. Hij vertelde dat het goed ging en dat hij de week erna weer zou gaan. Weer loog hij. Ik was zo teleurgesteld in hem. Ik probeerde hem te helpen, en wat kreeg ik daarvoor in de plaats? Alleen maar leugens.

Hij was erbij

Toen ik vertelde dat ik wist dat hij niet was geweest, veranderde zijn gezicht. Hij wist dat ik het doorhad. Ik kon er niet bij dat hij zo was veranderd. Waar was mijn lieve zoon gebleven? Ik woonde samen met iemand die alleen nog maar kon liegen. Hij kon alleen maar dom ‘sorry’ mompelen. Toen ik hem vroeg waar hij die uren dan wél was geweest, wilde hij niet reageren.

Strenger

Wat is moeder zijn toch heftig. Wat ik ook deed, het leek maar niet te lukken. Na er een paar dagen over nagedacht te hebben, wist ik dat mijn softe aanpak in ieder geval niet ging werken. Ik moest strenger worden. Ik wilde helemaal geen strenge moeder zijn, maar er zat niets anders op. Bram ontspoorde in snel tempo, en ik was de enige die dat kon tegenhouden.

Weer naar school

Ik berichtte de mentor van Bram dat hij weer naar school zou komen. Ik regelde dat ik hem iedere dag persoonlijk naar school kon brengen én ophalen. Of hij nu zin had in school of niet, hij ging! Daarna bracht ik hem van school naar huis of naar de psycholoog. Daar wachtte ik tot hij klaar was, en dan gingen we samen naar huis. Even geen vrienden, geen vrijheid, gewoon even niets. Hij had toch genoeg schoolwerk in te halen. Dat was stap 1 voor die puber in huis. Daarna zagen we wel weer verder.”

Wil je ook de eerdere artikelen van Puber in huis lezen?

• Artikel 1: ‘Had iemand me niet van tevoren kunnen waarschuwen?’
• Artikel 2: ‘Ik had opeens een dealer in huis’
• Artikel 3: ‘Aanpakken die hap’
• Artikel 4: ‘Mentor aan de telefoon’
• Artikel 5: ‘Laat mijn zoon met rust’
• Artikel 6: ‘Ik wist niet meer wat ik moest geloven’
• Artikel 7: ‘Naar de psycholoog’