veraguldemeester Lezerscolumn 11 nov 2024, 11:01

Leestijd: 3 minuten

Puber in huis #4: “Mentor aan de telefoon”

Alleenstaande moeder Norah (45) trekt het niet meer. Sinds de puberteit zijn intrede heeft gedaan bij haar zoon Bram (14), herkent ze hem niet meer. De sterke band die ze hadden, lijkt verdwenen te zijn. Ze schrijft wekelijks een column over het alleenstaande moederschap met een heftige puberjongen in huis.

“Ik kon niet bevatten dat mijn zoon aan het dealen was. Ik heb hem in totaal een maand huisarrest gegeven. Helaas ging het in de laatste week opnieuw mis. Toen ik het telefoonnummer van school zag, slaakte ik direct een diepe zucht. Ik dacht dat hij stiekem aan het spijbelen was, want dat had hij al eens eerder een uurtje gedaan. Ook toen werd ik gebeld. Achteraf had ik gewild dat het ‘maar’ spijbelen was geweest, want het bleek veel erger te zijn.

In het fietsenhok aan het dealen

Toen ik de telefoon opnam, kreeg ik de mentor van Bram aan de lijn. Hij vertelde me meteen dat hij slecht nieuws voor me had. Bram was aan het dealen in het fietsenhok en werd door een andere leraar betrapt. Toen hij zijn zakken moest leeghalen, vonden ze daar kleine zakjes met wiet. 

In gesprek

Wéér had hij iets gedaan waar ik niet blij mee was. ‘Niet blij’ was trouwens zacht uitgedrukt – ik was woest. Ik sprong op mijn fiets en ging direct naar school. Daar zag ik dat Bram, zijn mentor en de schooldirecteur in een aparte ruimte zaten. Ik voegde me erbij. Bram vertelde wat er was gebeurd en zei direct dat hij er niet trots op was en dat het hem speet. Dat laatste had ik echter al vaker van hem gehoord, dus ik geloofde hem echt niet meer. De schooldirecteur en mentor benadrukten hoe ernstig de situatie was. Drugsdealen op veertienjarige leeftijd op een school? Dat kon natuurlijk echt niet.

Geschorst van school

Ik smeekte de schooldirecteur om Bram niet van school te sturen. Het is een goede school met goede leraren en over het algemeen fijne leerlingen. Na overleg vertelden ze dat Bram nog één kans kreeg, maar wel geschorst zou worden. Zoiets mocht niet onbestraft blijven. De drugs die Bram bij zich had, zouden ze aan de politie overdragen en er zou ook een melding worden gemaakt. Het was niet anders. Misschien was het ook maar beter dat de politie wist waar mijn zoon mee bezig was. 

Van hem afkomen

Eenmaal thuis was Bram teneergeslagen. Ik vroeg hem of hij die zak met wiet überhaupt wel had teruggegeven. Hij zei dat hij dat wel had gedaan, maar dat diegene hem alsnog kleine hoeveelheden liet verkopen op school. Iedere ochtend werden er, op de weg naar school, wat zakjes voor die dag gebracht. Mijn hoofd draaide overuren toen ik dit hoorde. Hoe konden we van deze persoon afkomen? Dat bleek zo makkelijk nog niet te gaan.”

Norah schrijft wekelijks een column over het alleenstaande moederschap met een pittige puberjongen in huis. Bekijk hier haar andere verhalen.

Puber in huis #1: ‘Had iemand me niet van tevoren kunnen waarschuwen?’

Puber in huis #2: ‘Ik had opeens een dealer in huis’

Puber in huis #3: “Aanpakken die hap”