Vera Guldemeester Columns 29 nov 2024, 11:06

Leestijd: 2 minuten

Puber in huis #5: ‘Laat mijn zoon met rust’

Alleenstaande moeder Norah (45) trekt het niet meer. Sinds de puberteit zijn intrede heeft gedaan bij haar zoon Bram (14), herkent ze hem niet meer. De sterke band die ze hadden, lijkt verdwenen te zijn. Ze schrijft wekelijks een column over het alleenstaande moederschap met een heftige puberjongen in huis.

“Mijn dealende zoon was dus betrapt op school. Gelukkig werd hij niet van school afgestuurd, maar wel geschorst. Via Bram kreeg ik al snel door dat diegene die hem de wiet leverde, niet zo’n makkelijke man was. Hij kwam, wat hij ook zei, maar niet van hem af. Ik kon niet anders dan er zelf achteraan gaan. Dat was wel het minste dat ik als moeder kon doen in deze situatie.

Groter probleem

Het liefst had ik direct de politie ingeschakeld, maar Bram zei dat we daarmee alleen maar een groter probleem zouden krijgen. Hij was bang voor deze man geworden. Toen hij dat vertelde, wist ik zeker dat we naar hem toe moesten gaan. Het moest stoppen en wel nu. Deze situatie bezorgde niet alleen Bram veel stress, maar mij ook. Ik sliep al tijden slecht. Dit kon niet langer meer.

Onder druk zetten

Nadat ik Bram onder druk had gezet, gaf hij mij eindelijk het adres van die ‘gekke man’, zoals Bram hem omschreef. Samen gingen we ernaartoe. Ik mocht zomaar binnenkomen, want buiten praten leek Arthuro, zoals hij blijkbaar heette, geen goed idee. Eenmaal binnen heb ik hem direct duidelijk gemaakt dat hij mijn zoon met rust moest laten. Deed hij dat niet? Dan zou ik toch echt de politie op hem afsturen. Ik wist nu waar hij woonde, samen met zijn gezin, zo leek het, want er stond een box in de woonkamer.

Niet toegeven

Eerst wilde Arthuro niet toegeven en had het over afspraken waar Bram niet zo makkelijk van af kon komen. Bram zat naast me als een mak schaapje en liet mij, zoals afgesproken, het woord doen. Die afspraken die Arthuro met Bram zogenaamd gemaakt zou hebben, konden mij gestolen worden. Deze Arthuro moest stoppen en snel ook. Na nogmaals met de politie gedreigd te hebben, gaf hij zijn woord. Hij zou Bram in het vervolg met rust laten. De telefoon die Arthuro aan Bram had gegeven, leverde Bram bij hem in. We verlieten daarna zo snel mogelijk zijn huis.

Strak van de spanning

De dagen daarop stonden Bram en ik strak van de spanning. Nog steeds ging het slapen niet lekker. Zou Arthuro ons echt met rust laten? Hij wist immers waar wij woonden; hij had hier zelf die zak naartoe gebracht. Elke keer als de bel beneden ging, was ik bang dat hij voor de deur zou staan. Toen er na drie weken niets was gebeurd, voelde ik me iedere dag iets relaxter worden. Hadden we het geflikt? Was Bram er dan écht vanaf? Ik kon het haast niet geloven en die puber in mijn huis ook niet.”

Wil je ook de eerdere artikelen van Puber in huis lezen?

• Artikel 1: ‘Had iemand me niet van tevoren kunnen waarschuwen?’
• Artikel 2:‘Ik had opeens een dealer in huis’
• Artikel 3: ‘Aanpakken die hap’
• Artikel 4: ‘Mentor aan de telefoon’

Danique: ‘Mijn dochter (13) hing ‘s nachts buiten op straat rond’