Vera Guldemeester Ouderschap 3 jan 2025, 11:06

Leestijd: 2 minuten

Puber in huis #7: ‘Naar de psycholoog’

Alleenstaande moeder Norah (45) trekt het niet meer. Sinds de puberteit zijn intrede heeft gedaan bij haar zoon Bram (14), herkent ze hem niet meer. De sterke band die ze hadden, lijkt verdwenen te zijn. Ze schrijft wekelijks een column over het alleenstaande moederschap met een heftige puberjongen in huis.

“Het hele dealer-gedeelte hadden we achter ons gelaten, maar nu diende zich een nieuw probleem aan rondom mijn puber in huis. Hij spijbelde, en niet zo’n beetje ook. Dit gedrag was er langzaam ingeslopen omdat hij niet lekker in zijn vel zat. Ik besloot contact op te nemen met school om uit te leggen wat er allemaal speelde.

Een hoopje mens

De volgende ochtend werd ik al verwacht bij de mentor en de directeur. Bram ging mee, maar bleef angstvallig stil. Hij was een hoopje mens. De mentor en de directeur gaven aan dat ze deze situatie erg vervelend vonden, niet alleen voor Bram, maar ook voor mij. Ze adviseerden om naar de huisarts te gaan, zodat Bram de juiste hulp kon krijgen. Dat stond gelukkig al op mijn lijstje; ik wilde er alles aan doen om hem weer beter te laten voelen. Ze benadrukten ook dat het belangrijk was dat hij af en toe naar school bleef gaan, al was het maar een paar uur per dag. Bram stemde hiermee in, maar diep van binnen wist ik dat het hem niet zou lukken.

Naar de huisarts

Een dag later zaten Bram en ik bij de huisarts. Na het aanhoren van Bram’s verhaal stelde de huisarts meteen voor om antidepressiva voor te schrijven. Dan zou hij wat rustiger in zijn hoofd worden. Dat voelde voor mij niet als de juiste oplossing; ik wilde juist dat hij met iemand zou praten. De huisarts gaf echter aan dat de wachttijden lang waren, maar hij zou Bram als ‘spoedgeval’ aanmelden. Ik hoopte maar dat het snel zou gaan.

Op intake bij de psycholoog

Twee weken na de afspraak bij de huisarts ging de telefoon. We mochten op intake komen bij een psycholoog. Twee dagen later zaten we oog in oog met de nieuwe psycholoog van Bram. Na de intake vertelde Bram dat hij er geen goed gevoel bij had. Hij wilde eigenlijk helemaal niet met iemand praten. Maar ik gaf hem geen keuze: hij moest. Hij wilde toch dat het beter met hem ging?

Alleen naar de afspraak

Vier dagen daarna had Bram een nieuwe afspraak. Ik mocht niet meer mee. Omdat het dichtbij was, kon hij er alleen naartoe. Vijf minuten na de afgesproken tijd ging mijn telefoon. Het was de psycholoog, die vroeg waar Bram was. Hij was er namelijk niet. Ik probeerde hem te bereiken, maar hij nam niet op. Waarom kon het niet gewoon een keer normaal gaan? Wat was hij nu weer aan het uitspoken?”

Wil je ook de eerdere artikelen van Puber in huis lezen?

• Artikel 1: ‘Had iemand me niet van tevoren kunnen waarschuwen?’
• Artikel 2: ‘Ik had opeens een dealer in huis’
• Artikel 3: ‘Aanpakken die hap’
• Artikel 4: ‘Mentor aan de telefoon’
• Artikel 5: ‘Laat mijn zoon met rust’
• Artikel 6: ‘Ik wist niet meer wat ik moest geloven’