Vera Guldemeester Columns 13 dec 2024, 11:04

Leestijd: 2 minuten

Puber in huis #6: ‘Ik wist niet meer wat ik moest geloven’

Alleenstaande moeder Norah (45) trekt het niet meer. Sinds de puberteit zijn intrede heeft gedaan bij haar zoon Bram (14), herkent ze hem niet meer. De sterke band die ze hadden, lijkt verdwenen te zijn. Ze schrijft wekelijks een column over het alleenstaande moederschap met een heftige puberjongen in huis.

“Nu we dat hele dealer-gedeelte achter ons konden laten, kwamen we in een rustiger vaarwater terecht. Maar mijn zoon Bram kennende, kon dat natuurlijk weer niet lang duren. Voor ik het wist, had ik weer iets anders waar ik me zorgen over kon maken.

Veel spanning

De stress die hij door die dealer had gekregen, zorgde voor veel spanning bij Bram. Hij sliep slecht, of beter gezegd: hij sliep nog amper. Soms viel hij pas om 4.00 uur ’s ochtends in slaap. Dat was best pittig, zeker omdat hij om 7.15 uur alweer op moest staan om op tijd op school te zijn. Ik zag dat hij stukje bij beetje steeds slechter in zijn vel kwam te zitten. Af en toe hield ik hem een dagje thuis van school, zodat hij even kon uitslapen en wat meer slaap kon pakken. De dagen dat hij wel naar school ging, spijbelde hij blijkbaar veel.

Veel spijbelen

Ik had geen idee van zijn spijbelen, tot zijn mentor weer aan de lijn hing. Hij vroeg eerst hoe het met Bram ging en zei daarna dat hij vond dat Bram wel heel vaak thuis was. Toen ik zei dat het wel meeviel, dat hij in drie weken tijd maar drie dagen thuis was geweest, zei hij dat het niet klopte. Bram was in die drie weken maar drie dagen wél op school geweest. Hij vermoedde daarom dat Bram aan het spijbelen was. Alles om maar weg te zijn van school.

In gesprek met Bram

Voor de zoveelste keer ging ik in gesprek met mijn zoon. Zou hij, na alles wat er was gebeurd, nu weer iets anders hebben en aan het spijbelen zijn? Toen ik hem ernaar vroeg, zei hij eerst dat het niet waar was, maar een uur later, tijdens het eten, kwam de aap al snel uit de mouw: hij zat zo slecht in zijn vel. Het lukte hem gewoon niet meer om naar school te gaan.

Weer zorgen maken

Die avond deed ik geen oog dicht. Ik wist niet meer wat ik moest geloven. Was hij weer stiekem aan het dealen als hij niet op school was? Of voelde hij zich écht niet goed? Ik had geen idee meer wat ik moest doen of wat ik moest geloven. Wel wist ik dat niet alleen mijn zoon slecht in zijn vel zat, maar ook ik. Weer was er iets om me zorgen over te maken, en weer kon ik niet slapen. Het was wat, een puber in huis. Ik moest er niet aan denken dat dit de hele puberteit of zelfs langer zou duren. Het zou toch niet?”

Wil je ook de eerdere artikelen van Puber in huis lezen?

• Artikel 1: ‘Had iemand me niet van tevoren kunnen waarschuwen?’
• Artikel 2: ‘Ik had opeens een dealer in huis’
• Artikel 3: ‘Aanpakken die hap’
• Artikel 4: ‘Mentor aan de telefoon’
• Artikel 5: ‘Laat mijn zoon met rust’