Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 9 apr 2022, 11:08

Leestijd: 4 minuten

Eefje over haar puber: ‘Ik raak het contact kwijt met mijn zoon en dat doet pijn’

Pubers zijn een slag apart, zo zou je kunnen zeggen. De puberzoon van Eefje is 15 jaar en ze heeft veel met hem te stellen. Soms verlangt ze terug naar de tijd dat hij nog een kind was.

Eefje (45): “Soms verlang ik terug naar de tijd dat mijn puber (15) nog een kleine peuter was. Natuurlijk had hij toen zijn peuterpuber streken, maar dat was niets vergeleken bij hoe hij nu is. Ik weet gewoon soms niet meer wat ik met hem aan moet.

Tim is nooit een ‘makkelijk’ kind geweest, zoals ze dat dan zeggen. Hij had op de basisschool al moeite met het maken van vriendjes en ook thuis had hij het moeilijk. We deden echt ons best om hem te begrijpen, maar dat lukte niet altijd. Ik denk dus ook dat we niet een heel diepe band hebben, hoe pijnlijk dat ook klinkt. Natuurlijk houd ik zielsveel van hem, maar echt goed praten met elkaar, dat konden we al niet echt. En tegenwoordig al helemaal niet meer.

Hij schreeuwt de buurt bij elkaar

Sinds hij aan het puberen is, krijgen we geen vat meer op hem. Zowel ik als mijn man niet trouwens. Tim zit in zijn eigen wereldje, is veel op zijn kamer te vinden of hangt met zijn foute vrienden rond in de buurt. Sinds een tijdje haalt hij heel slechte cijfers, maar dan ook echt heel slecht. Ik denk dan ook dat hij blijft zitten dit jaar en dat gaat ‘ie vast niet leuk vinden. Hoe het komt weten we niet, want hij was altijd best goed in leren. Met hem praten erover lukt niet, dat loopt tot nu toe altijd uit in ruzie.

Ruzie wil je niet hebben met Tim. Hij schreeuwt de boel bij elkaar, ik denk dat de buren ons regelmatig horen, en gooit keihard met deuren. Sorry, het is een puber, zeg ik dan tegen ze. Soms loopt hij schreeuwend de deur uit naar weet ik veel wie of wat. Een paar uur later komt hij dan thuis en dan stinkt hij naar rook. Roken doet hij dus ook, die kunnen we op het lijstje erbij zetten. Verder is hij enorm brutaal en zegt hij dingen tegen ons die echt pijn doen. Ook dreigt hij soms met weglopen… Echt een puber, nietwaar?

Het grappige in dit verhaal, is dat hij nog steeds heel knuffelig is. Hij komt best vaak even bij me voor een knuffel, maar zodra ik contact met hem probeer te maken, slaat hij dicht. Als ik probeer te praten over zijn cijfers, zijn gedrag of het roken, dan verliest hij zijn geduld alweer en rent hij naar zijn kamer. De deur slaat hij dicht en dan hoef je voorlopig niet in de buurt te komen bij hem.

Ik hoop dat hij gewoon een puber is en dat de fase snel overgaat

Ik vind het heel lastig, want hij verpest de hele sfeer in huis. Aan de andere kant heb ik medelijden met hem, want er zit hem overduidelijk iets dwars. Het probleem is alleen dat hij er niet over wil praten. Of in ieder geval niet met ons. Natuurlijk kan het ook slechts een fase van een puber zijn, want er verandert veel in en aan zijn lichaam en er gaat veel in dat koppie om. Maar het duurt nu best al een tijdje en die slechte cijfers geven me ook niet echt moed.

Ik vind het niet erg dat hij slechte cijfers haalt trouwens, maar wel dat hij niet aangeeft wat er aan de hand is. Ergens denk ik dat het een combinatie is van de pubertijd en bepaalde vrienden die hij heeft. Met sommige jongens, die ik ook al jaren ken, is hij namelijk heel anders. En sinds hij twee andere, recente vrienden heeft, is hij begonnen met roken en hangt hij veel vaker buiten. Hij is ook veel vaker thuis, terwijl hij gewoon op school zou moeten zitten. Ik heb ook al een paar keer met school gesproken hierover, want ook daar valt het ze op dat hij vaak afwezig is. Als ik dit tegen hem zeg, dan negeert hij me of zegt dat ik niet zo moet zeuren.

Ik hoop echt dat dit een fase is die niet lang meer duurt, want ik heb het gevoel dat ik het contact met mijn zoon aan het kwijtraken ben en dat doet pijn.”

Geen zin? Op deze manier kun jij je puber motiveren voor school