Redactie Mentale gezondheid 19 jun 2018, 14:37

Leestijd: 3 minuten

Please-gedrag

Vaak komt please-gedrag bij kinderen (deels) voort uit onzekerheid; als je maar meedoet en toegeeft aan dingen die andere kinderen/vriendjes/vriendinnetjes doen en vragen, dan vinden ze je aardig en dat is fijn. Een begrijpelijke gedachtegang, maar dat is natuurlijk niet hoe het op de lange termijn werkt en wat goed is voor een kind zelf. 
Hoe graag we dat als ouders ook anders willen zien en willen laten stoppen, dat is niet zomaar gedaan. Deels kan het ook het karakter van je dochter zijn, in ieder geval is het iets wat ze zich kennelijk eigen heeft gemaakt in de omgang met andere kinderen.

Ze zal moeten leren dat ze goed is zoals ze is en dat je eigen mening oké is, ook als die afwijkt van wat iemand anders wil of vindt. Dat moet ze leren en zelf ervaren. Ook zal ze vervolgens leren hoe ze op een vriendelijke maar duidelijke manier kan laten weten dat ze iets niet wil of leuk vindt. 

Wat kun je als ouder doen? Een paar ideeën en tips:

• Check eens op school hoe de juf of meester het ziet. Herkent die jouw gevoel? Heeft die het gevoel dat ze haar mannetje staat? Wellicht kan de leerkracht aan dit thema aandacht besteden in de klas. Er zijn vast meer kinderen die pleasen of juist dominant zijn. 
• Observeer eens bij wie ze het wel en niet doet. Doet ze het bij sommige leeftijdgenoten of mensen niet? Hoe komt dat en bij welke types doet ze het wel? Zo kun je het gerichter met haar bespreken.
• Geef haar voldoende zelfvertrouwen van huis uit mee. Daar kun jij als ouder natuurlijk niet alles aan doen, maar je kunt er in dit geval wel op letten dat je haar prijst voor het vormen van haar eigen mening of standpunt innemen. Dat je haar het gevoel geeft dat ze mag zijn wie ze is. Ook kun je haar trainen in zelfstandigheid en haar mannetje staan in dagelijkse dingen. Bescherm haar niet te veel en leer haar voor zichzelf op te komen en dingen te durven.
• Bespreek met haar wat je ziet gebeuren. Oordeel niet en denk niet ‘dat is niet goed’. Kijk of ze het zelf door heeft en wat ze ermee hoopt of denkt te bereiken. Als je er open over praat kun je haar ook de nadelen ervan meegeven of samen bedenken en laten merken dat ze het niet nodig heeft. Haal kinderen aan die het niet doen en ook aardig gevonden worden. 
• Soms helpt het om te vertellen dat jij het vroeger ook deed en gemerkt hebt dat het helemaal niet nodig is. Of dat het je juist betere vriendjes heeft opgeleverd toen je jezelf was en het niet altijd een ander naar de zin probeerde te maken ten koste van jezelf.
• Naar aanleiding van concrete situaties kun je met haar praten over wat er gebeurde, wat maakte dat ze zo reageerde en hoe ze dat anders zou kunnen doen. Maak haar bewust van haar eigen gevoel en beweegredenen: wilde je dat zelf echt of deed je het misschien omdat je dacht dat een ander je dan leuker vindt? Hoe had je het zo kunnen doen of zeggen dat het ook oké voelt? Blijf daarbij dicht bij haar eigen persoonlijkheid. Ze zal niet worden zoals jij of een ander en dat hoeft ook niet.
• Realiseer je dat iedereen anders is. Het hoort deels misschien gewoon bij haar en dat is ook oké. Zolang het niet al te grote vormen aanneemt of haar in de weg zit.