Laurien Bleeker Ouders 24 jul 2023, 07:07

Leestijd: 4 minuten

Petra’s kinderen kwamen terecht in een mui: ‘Ik zag ze steeds verder afdrijven in zee’

Wat begon met een gezellig dagje strand eindigde in een drama voor Petra (42), moeder van drie jongens. De kinderen kwamen terecht in een mui en dreven steeds verder af.

Muien zijn geulen tussen zandbanken in waar een heel sterke stroming staat richting de zee. Je ziet ze niet, maar merkt het pas als je in de mui belandt. Petra: “Ik zag mijn kinderen steeds verder afdrijven in de zee. Het was het angstaanjagendste moment in mijn leven…

Ze hebben allemaal hun zwemdiploma’s

Het begon allemaal op een warme zaterdag in augustus vorig jaar. Met ons gezin, mijn man, ik en onze drie jongens die toen 15, 13 en 10 waren, gingen we naar het strand bij Julianadorp. We woonden er vlakbij en kwam er dus vaak. Vooral in de zomer natuurlijk, om verkoeling te zoeken. De jongens vinden het er geweldig en zijn de hele dag in zee te vinden. Allemaal hebben ze hun A en B diploma en het zijn sportieve kinderen. Ook moeten ze van mij altijd een T-shirt aan met een felle kleur, zodat ik kan zien waar ze zijn. De oudste twee vinden dit onzin, maar doen het omdat ik dat graag wil.

Er waren geen waarschuwingen voor muien

We hadden de strandhanddoeken neergelegd en de jongens waren nog maar net ingesmeerd of ze renden de zee al in met hun bodyboard. Dat is zo’n board van foam waarop je blijft drijven. We spreken altijd af dat ze de zee in gaan voor de plek waar wij zitten en af en toe terugkomen voor wat drinken. Ook kennen we de gevaren van de zee, zoals muien. Wanneer de kustwacht vlaggen neerzet met de waarschuwing dat er muien zijn, dan mogen ze van mij niet verder dan hun heupen de zee in. Die vlaggen stonden er nu niet.

Ook wij gingen, nadat we ons hadden ingesmeerd en een kop koffie hadden gedronken, even verkoeling zoeken in de zee. Het water was heerlijk en de zee was rustig. We hebben met de jongens gespeeld, ze rondgedreven op hun bodyboard en natuurlijk moesten ze salto’s maken vanaf papa’s nek de zee in. Daarna zijn we wat gaan eten en drinken en gingen zij weer terug de zee in.

Ik zag ze steeds verder afdrijven richting de zee

Op een gegeven moment, ik was een boek aan het lezen, keek ik op of ik de jongens ergens zag. Iets wat ik de hele dag door deed. Soms zag ik ze niet meteen, dan ging ik even staan en zag ik ze ergens alweer gek doen. Ook nu zag ik ze niet, dus ging ik staan. Nog steeds zag ik ze niet en ik tikte mijn man aan die in slaap gevallen was. Ik zei dat ik de jongens niet kon vinden en ook hij tuurde mee over het water. Tot we op een gegeven moment een paar steeds kleiner wordende stipjes zagen in de verte. Ik herkende de gekleurde shirts van de jongens en zag ze steeds verder afdrijven de zee in. Ze waren al enorm ver! Ik raakte in paniek en wilde de zee inrennen, maar mijn man hield me (terecht natuurlijk) tegen. We renden naar de kustwacht en riepen naar ze dat onze kinderen afdreven. Ze kwamen meteen in actie en voordat ik het wist renden ze naar het water en zag ik al een boot in de richting van mijn kinderen varen. Wat er dan allemaal door je heen gaat is niet te beschrijven: angst, hoop, wanhoop, verdriet, ik wilde schreeuwen en naar mijn kinderen toe zwemmen. Na een paar heel angstige minuten (leken uren) kwam het bootje aanvaren met daarin mijn drie kinderen en twee vriendjes. Allemaal gezond, alleen wel heel erg moe en geschrokken.

Ze merkten dat ze niet terug konden zwemmen

Ze waren tijdens het spelen in een mui terecht gekomen en waren door de sterke stroming ongemerkt afgedreven naar zee. In eerste instantie hadden ze dit niet door, tot ze merkten dat ze niet terug konden. Tegen de stroming van een mui in zwemmen is namelijk niet te doen. Gelukkig wisten ze dit en hebben ze zich mee laten voeren in de hoop dat iemand ze zag. En wat was ik blij dat ze hun bodyboard mee hadden, want daar hadden ze zich met z’n vijven aan vast kunnen houden en dat heeft ervoor gezorgd dat ze niet uitgeput raakten. De ouders van de vriendjes werden ook herenigd met hun kinderen en toen kwam de schrik er wel even uit. Stonden we daar te huilen met z’n allen op het strand. Nadat iedereen wat was gekalmeerd kregen we met z’n allen een drankje aangeboden bij de strandtent daar.

Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ze niet wisten wat ze hadden moeten doen of als ze hun bodyboards niet mee hadden…”

Tips voor een veilige dag op het strand met kinderen