Redactie Gamen 19 jun 2018, 12:41

Leestijd: 2 minuten

Passieve zoon

We weten als ouders zo goed hoe we het willen en wat goed is voor onze kinderen. We proberen ze alles mee te geven wat ze nodig hebben om evenwichtig en gezond op te groeien en doen er alles aan om ze uit de problemen te houden. Dat lukt meestal aardig tot ze echte pubers worden… Daar waar ze eerst nog voor reden vatbaar waren, is er nu vaak geen land meer mee te bezeilen. Al je goede raad lijkt het ene oor in en het andere uit te gaan en hoe meer jij erover begint of sancties verzint, hoe minder het lijkt te werken. Bovendien twijfel je zelf steeds tussen loslaten en sturing geven – wat soms nog zo ontzettend nodig is. Een lastige fase voor ouders. 

Bij jouw zoon uit het zich in passiviteit. Hij kan goed leren, is slim en doet vooral niet meer dan hij denkt dat nodig is. Hopelijk schat hij dat goed in. Wat je nu hebt gedaan is proberen hem te overtuigen van het feit dat het anders moet, door te straffen en op hem in te praten. Zonder succes en het kost jou veel energie. 
Misschien kun je het volgende proberen:

• Realiseer je allereerst dat het er een beetje bij hoort en dat je hoog of laag kunt springen, maar dat dat zeer waarschijnlijk niet werkt. Hij zal het zelf moeten doen en helaas ook zelf de gevolgen moeten ervaren en daarvan moeten leren.
• De tactiek: geef hem de verantwoordelijkheid die hij kennelijk wil en denkt aan te kunnen.
• Bespreek dat je er klaar mee bent hem te motiveren, dat je daarmee stopt en hebt nagedacht en besloten hebt hem het voordeel van de twijfel te geven. ‘Als jij denkt dat je weet wat je doet dan moet ik je daarin maar vertrouwen. Ik neem aan dat je niet wilt blijven zitten en je realiseert wat voor ramp dat zou zijn.’
• Dus: jij zit niet meer achter zijn vodden, hij belooft dat hij het redt op school, naar les gaat en er verantwoordelijk mee omgaat. Mocht na een paar weken blijken dat hij er niet goed mee omgaat, dan is hij kennelijk nog niet oud en wijs genoeg voor deze aanpak en ga jij eisen stellen. Vertel hem dit en eindig ermee dat je er vertrouwen in hebt, dat hij het kan en gaat doen. 
• Je kunt ook nu al met hem proberen af te spreken wat de gevolgen zijn als blijkt dat het hem niet lukt. 
• Enne… als je positieve dingen ziet gebeuren, zeg daar dan wat van!! Laat vooral merken hoe blij je daarmee bent. 

Wie weet is deze aanpak succesvoller, al weet je het bij pubers nooit…