Is het positief als ouders niet meer in Magister kunnen? Psycholoog geeft uitleg
Steeds meer middelbare scholen kiezen ervoor om ouders niet meer mee te laten kijken in Magister. Dat betekent dat ouders dus niet meer uit zichzelf de cijfers, het huiswerk en het rooster van hun kind kunnen bekijken. Is dit een goede stap of had het juist veel voordelen dat ouders toegang tot Magister hadden?
GZ-psycholoog Kirsten Bilderbeek geeft hier uitleg over.
Autonomie
Volgens Bilderbeek is het per kind en gezin verschillend en heeft het meekijken van de ouders zo zijn voor- en nadelen. Maar over het algemeen vindt ze het een positieve verandering. “Autonomie is een belangrijke emotionele basisbehoefte, en al helemaal in de puberteit. In deze fase ontwikkelen kinderen steeds meer hun eigen identiteit, ze maken zich los van hun ouders en zetten zich tegen ze af.”
Dat ouders mee kunnen kijken in Magister, beïnvloedt de autonomie volgens Bilderbeek op een bepaalde manier. “Je neemt het ze af om bijvoorbeeld een keer stiekem te spijbelen. Dat hoort bij gezond pubergedrag, tot op zekere hoogte natuurlijk. Dit soort dingen worden erg beperkt als ouders alles kunnen volgen, terwijl het wel bij die levensfase hoort.”
Impact op de ontwikkeling
Als die autonomie teveel mist in die levensfase en pubers daarvoor te weinig ruimte krijgen, kan dat ervoor zorgen dat ze later in hun volwassen leven te afhankelijk worden of eerder het gevoel zullen hebben te falen. Het heeft dus impact op hoe je je verder ontwikkelt. “Het is belangrijk dat een puber zijn eigen keuzes kan maken en ook kan leren van zijn fouten. En dan ervaart dat het daarna wel weer goed komt.”
Daarnaast speelt de hechting volgens Bilderbeek ook mee. “Niet alleen in de eerste fase, maar ook in de puberteit is de hechting heel belangrijk. Dan bedoel ik het stukje veiligheid en vertrouwen geven aan je kind. Je mag ze het vertrouwen geven van: ‘Ga maar, probeer maar.’ Daarnaast ook hun veilige haven zijn: ‘Ik ben er voor je, ook als je je kop een keer stoot’. Je moet ze de ruimte geven om zichzelf te ontdekken en hun eigen identiteit te ontwikkelen.”
Grenzen opzoeken
Dat wil niet zeggen dat je geen grenzen moet aangeven. Bilderbeek: “Grenzen opzoeken is heel normaal voor een puber, maar als je kind de hele week spijbelt, is het natuurlijk een ander verhaal. Als je kind te ver over de streep gaat, dan heb je als ouder ook een belangrijke rol om realistische grenzen te stellen. Magister is hiervoor niet de oplossing. Als het op school niet goed gaat met je kind, dan zijn er vaak ook andere factoren die meespelen. Je krijgt het heus wel van een docent of mentor te horen, daar heb je Magister niet per se voor nodig.”
Niet elke ouder vindt het fijn om alles te checken in Magister. Zo zijn er ook ouders die juist niet meekijken, omdat dat niet goed voelt voor hen. “Het zorgt voor veel controle bij ouders. Hier kun je als ouder natuurlijk zelf keuzes in maken. Als je geneigd ben om graag de touwtjes in handen te hebben, dan versterkt Magister dit mogelijk voor je. Ik denk dat dit zowel voor je kind als voor jou als ouder niet wenselijk is.” Er komt te veel nadruk te liggen op schoolcijfers, wat de hoge lat en hoge eisen bij zowel het kind als bij de ouder kan verhogen. Als ouder heb je ook te verdragen dat je in de puberteit niet meer overal van op de hoogte bent.
Op de hoogte blijven
Nu zijn pubers niet altijd even open over alles, dus kan het voor ouders best een uitvinding zijn om via Magister op de hoogte te blijven van het schoolleven van hun kind. Bilderbeek: “Als je kind geen enkele informatie over zijn schoolleven met jou deelt, maar je via Magister wel alles kan zien, dan lost Magister dit probleem ogenschijnlijk voor je op. Het echte onderliggende probleem, een gebrek aan verbinding en communicatie, wordt met Magister niet opgelost. Sterker nog, door de nadruk op cijfers kan het ouder en kind juist verder uit elkaar drijven. Ik denk dat het daar over zou moeten gaan: hoe kan ik mijn kind voldoende autonomie en vertrouwen geven én een veilige omgeving bieden?”
Volgens Bilderbeek is het belangrijk om dan op een andere manier verbinding met je kind te zoeken. “Ga bijvoorbeeld samen iets doen wat jullie leuk vinden, waar jullie blij van worden. Bespreek andere dingen dan school of cijfers en sluit aan bij de interesse van je kind. Ga lastige gesprekken niet aan tijdens het eten aan tafel als jullie tegenover elkaar zitten, maar bijvoorbeeld tijdens het wandelen of in de auto, als jullie naast elkaar zitten. Elkaar niet in de ogen aan hoeven kijken haalt vaak de druk eraf.”
Kirsten Bilderbeek is mama van drie kinderen en GZ-psycholoog. Ze heeft een eigen psychologenpraktijk voor ouders. Daarnaast is ze eigenaar van LIMA Liefdevolle Mama’s met een laagdrempelig online aanbod en gratis podcast voor ouders.
15 dingen die je moet loslaten wanneer je kind naar de middelbare school gaat