Van China tot Kenia: 5 bizarre opvoedgewoontes over de grens
Elk land kent zijn eigen gewoontes – ook als het om de opvoeding van het kroost gaat. Als je een kijkje over de grens neemt, kom je opvoedgewoontes tegen waar je nog nóóit van hebt gehoord.
Je mond valt er (bijna) van open: van verbazing, schrik of bewondering.
Een blik op de aparte opvoedgewoontes uit het buitenland
Deze opvoedgewoontes zijn hier in Nederland minder voorkomend.
1. Op de Polynesische eilanden zorgen kinderen voor elkaar
Als je er niet aan moet denken om je dreumes achter te laten bij een stelletje kleuters, is het maar goed dat je niet op de Polynesische eilanden woont. Daar is dit namelijk aan de orde van de dag.
Zodra een kind een beetje kan stappen en praten, wordt een groot deel van de opvoeding overgelaten aan de andere kinderen uit de buurt. Je hoeft niet vreemd op te kijken als je een vijfjarige met een tweejarige ziet vissen of jagen op geitjes.
2. In Kenia hebben ouders liever geen oogcontact met hun baby
De Gusii in Kenia proberen oogcontact met hun baby te vermijden. Waarom? De ouders geloven dat je je autoriteit kan verliezen als je een kind recht in de ogen aankijkt. Door het negeren van oogcontact laten de ouders zien wie de baas is.
We kunnen van alles over dit soort opvoedgewoontes zeggen, maar uit onderzoek blijkt wél dat Keniaanse kinderen minder drammen om aandacht.
3. Op Bali mogen baby’s de grond niet aanraken
Balinese baby’s mogen de eerste 105 dagen van hun leven niet in de buurt komen van de ‘onreine’ grond. De Balinezen geloven namelijk dat de kleintjes heilig zijn en met véél respect behandeld moeten worden.
De jonge kinderen worden om deze reden continu gedragen. Na 105 dagen is er een grote ceremonie, want dát is het moment waarop de babyvoetjes voor het eerst in aanraking komen met Moeder Aarde.
Van Frankrijk tot Japan: zo zien de bedtijden eruit van kinderen over de hele wereld
4. In China spelen de grootouders een belangrijke rol in de opvoeding
Word je wel eens gek van je (schoon)ouders die zich bemoeien met de opvoeding van je kind? In China hebben ze daar geen problemen mee. Daar wordt zelfs verwacht dat opa en oma een groot deel van de opvoeding van de kleinkinderen voor hun rekening nemen.
Zodra de grootouders rond hun zestigste met pensioen gaan, moeten ze fulltime oppassen. Om dit mogelijk te maken, leeft de familie vaak onder één dak.
5. In Spanje en Argentinië is iedere avond ‘opblijfavond’
In Spanje en Argentinië maken de ouders zich niet druk om ‘kinderbedtijd’. De avonduren staan vaak in het teken van quality time met de familie – en daar horen de koters natuurlijk óók bij.
Om deze reden liggen de Spaanse en Argentijnse kinderen vaak pas tussen 22.00 uur en 23.00 uur in bed.