Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 24 feb 2025, 09:02

Leestijd: 2 minuten

Opgebiecht… Ik had veel eerder moeten scheiden van die vreselijke ex-man van mij

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Diandra (45). Diandra vindt dat ze veel eerder had moeten scheiden van haar vreselijke ex-man. 

“Een jaar geleden maakte ik de moeilijkste, maar beste beslissing van mijn leven: ik ben weggegaan bij mijn ex-man. Onze relatie was al jaren slecht. Hij dronk te veel, had een kort lontje en als hij boos was, moesten de kinderen en ik het ontgelden. Schreeuwen, schelden, soms zelfs een klap. Maar elke keer als ik op het punt stond om te vertrekken, wist hij me weer om te praten. Hij beloofde beterschap, zei dat hij van me hield, dat hij ons gezin niet kwijt wilde. En ik wilde zó graag geloven dat hij zou veranderen. Dat het beter zou worden.

Uitbarstingen werden langer 

Maar beter werd het nooit. De momenten van spijt duurden steeds korter en de uitbarstingen werden steeds langer. De kinderen liepen op hun tenen en ik leefde in angst. Ik kon nooit ontspannen, ik was altijd alert en altijd bezig met inschatten of hij een goede of slechte bui had. Dat was geen leven meer. En toch bleef ik. Voor de kinderen, dacht ik. Omdat ik bang was voor wat hij zou doen als ik echt weg zou gaan.

Agressiever dan ooit

Tot vorig jaar. Die avond zal ik nooit vergeten. Hij kwam dronken thuis, agressiever dan ooit. Iets in mij knapte. Ik keek naar mijn kinderen en wist: dit kan zo niet langer. Ik heb wat spullen gepakt, de kinderen in de auto gezet en ben naar mijn ouders gereden. Die nacht sliep ik voor het eerst in jaren rustig, zonder angst voor wat er zou gebeuren als hij weer boos werd.

Eindelijk rust

Het afgelopen jaar was niet makkelijk. De scheiding was een gevecht, vooral omdat hij niets van de kinderen wilde weten, maar wel overal moeilijk over deed. Maar nu? Nu is er rust. Mijn ex-man houdt zich nergens aan, komt zijn verantwoordelijkheden als vader niet na, maar eerlijk gezegd vind ik dat prima. Liever geen vader dan zo’n vader.

Leven zonder angst

Ik had dit jaren eerder moeten doen. Dat weet ik nu. Ik heb mezelf en mijn kinderen zoveel verdriet en angst bespaard als ik eerder had ingezien dat hij nooit zou veranderen. Maar ik kijk niet meer achterom. Ik kijk vooruit, naar een leven zonder angst, zonder onzekerheid. Een leven waarin mijn kinderen weer kind kunnen zijn. We zijn vrij.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’