Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 13 apr 2025, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht… Sinds ik zwanger ben word ik misselijk van de lichaamsgeur van mijn man 

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Anniek (37). Anniek kan sinds haar zwangerschap de lichaamsgeur van haar man niet meer aan. 

“Sinds ik zwanger ben, is er iets heel vreemds aan de hand. Ik krijg gewoon de rillingen van de lichaamsgeur van mijn man. En het is niet dat hij stinkt, maar de manier waarop ik zijn geur nu ervaar is echt too much. Ik word er misselijk van. Ik vind het echt erg, want het is mijn man, mijn lieve man die alles voor me doet. 

Gevoelig voor lichaamsgeur van man

Ik wist dat je gevoeliger zou worden voor geuren, als je zwanger bent, maar dat het zo erg was? Dat wist ik echt niet. Ik begon het voor het eerst te merken toen ik rond de acht weken zwanger was. Inmiddels ben ik 30 weken zwanger en heb ik het nog steeds. Sterker nog, ik ruik beter dan ooit.

Hij hoeft na een lange werkdag maar een voet over de drempel te zetten en de misselijkheid begint alweer. Het is niet eens dat hij veel of een vieze lichaamsgeur heeft. Hij gebruikt ook geen sterke parfum of iets dergelijks. Het is gewoon zijn natuurlijke geur die ik absoluut niet kan verdragen. 

Schuldig voelen

Wanneer het het ergst is? Als hij me een dikke knuffel komt geven of als we in de avond samen op de bank zitten. Zijn geur komt dan zo dichtbij, dat ik letterlijk de neiging heb om weg te draaien. En dat voel ik me dan zo schuldig over, want ik weet dat hij het niet begrijpt. Hij denkt dat ik me gewoon misselijk voel doordat ik zwanger ben. Natuurlijk komt het daardoor, maar ik durf hem tegelijkertijd niet te vertellen dat het eigenlijk zijn lichaamsgeur is die me zo tegenstaat. Verder heb ik er namelijk geen last van. 

Als ik het tegen hem zou zeggen, dan zou hij zich zo rot voelen, of het idee hebben dat hij iets verkeerds doet. Dat is natuurlijk niet het geval. Ik wil hem echt niet kwetsen, maar vervelend is het wel. 

Niet meer kunnen inhouden

Een paar keer kon ik echt niet meer. Ik kon het gewoon niet inhouden. Toen hij naast me kwam zitten, voelde ik de misselijkheid opkomen. Ik moest snel naar de badkamer rennen en daar gooide ik alles eruit. Ik voelde me zo slecht. 

Ik kan niet wachten tot deze zwangerschap tot zijn einde komt. Hopelijk ben ik dan ook van die gevoelige neus af. Ik wil gewoon weer naast mijn man zitten, liggen en hem kunnen knuffelen zonder misselijk te worden. Nu moet ik het gewoon nog even uitzitten, zo zie ik het echt. Want eerlijk zijn? Dat kan niet, echt niet.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’