Mirthe Diemel Kleuter 6 sep 2024, 13:03

Leestijd: 4 minuten

Opgebiecht… ‘Ik plunderde de spaarpot van mijn zoon’

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Elin, die de spaarpot van haar zoon plunderde.

O, wat wist ik het toch goed toen mijn kinderen kleiner waren. Ik wilde ze financieel gezond opvoeden, ze leren omgaan met geld en dus al vroeg beginnen met zakgeld. Dit omdat ik zelf helemaal niet zo goed kan omgaan met geld. Als kind jaagde ik al mijn kleedgeld erdoorheen en als student checkte ik dagelijks mijn saldo om te kijken of de studiefinanciering en mijn salaris van mijn bijbaantje al waren gestort. Mijn man is mijn redding geweest, die heeft me nog iets van realiteitszin op het gebied van sparen bijgebracht. Dus hamerde ik erop dat onze kinderen zijn spaargedrag zouden kopiëren en kregen ze hun eerste euro per week toen ze zes jaar waren.

Goede spaarder

Mijn hart maakte zowat een sprongetje toen het echte spaarders bleken. Man, ik kon er nog wat van léren. Vooral mijn zoon is een goede spaarder: hij heeft welgeteld één keer iets uitgeven uit zijn spaarpot, een cadeautje voor zijn zusje notabene, maar verder zit hij op zijn centen. Hij wacht op cadeautjes tot hij jarig is of Sinterklaas in het land is, maar verder komt hij niets tekort, vindt hij zelf. Dus is het ook niet nodig om zijn spaargeld uit te geven. Ik moet het hem nageven, ik heb echt bewondering voor hem. Dat maakt dat ik me ook best schuldig voel om mijn gedrag.

Maandbudget

Want ik leg mezelf óók een bepaald maandbudget op voor leuke dingen. Dat doe ik dus sinds ik samen ben met mijn man, zodat ik ook nog wat geld overhoud voor dingen als sparen, en überhaupt, mijn vaste lasten. Dat maandbudget is 150 euro en daar ga ik van uiteten, koop ik kleding en hebbedingen voor in huis. Het is best een hoog bedrag, maar anderzijds jaag je het er ook zo doorheen. Dat merkte ik althans toen ik vorige week drie etentjes had – zo liep de planning toevallig en die 150 euro er in één week doorheen was gejaagd.  

Kapotte sandalen

En ja, toen gingen mijn sandalen stuk – simpele, goedkope sandalen, hoor, maar de mussen vielen deze zomer van het dak en ik had geen andere zomerschoenen, dus ik had echt nieuwe nodig. Maar goed; mijn man en ik nemen maandelijks onze financiën door, dus hoe kon ik verklaren dat ik al zoveel geld had uitgegeven? Ja, natúúrlijk kon ik gaan schuiven met mijn rekeningen, maar dat is waar dit hele principe van een maandbudget om draait: op is op.

Opgebiecht: glimmend spaarvarken geplunderd

Ik was de kamer van mijn zoon aan het stofzuigen toen ik ineens een ingeving kreeg: zijn spaarvarken stond daar namelijk te glimmen met al die centen erin. Kon ik het maken? Nee, eigenlijk niet. Maar ja, wat zou hij ervan merken op korte termijn? Hij kwam nóóit aan zijn spaarpot. Dus heb ik zijn spaarpot opengemaakt en er twintig euro uit gepakt, puur voor die slippers. Maar goed, ik had ook nog dat leuke truitje gezien, dat kostte maar vijftien euro. Als ik dan toch geld pakte kon ik net zo goed vijftig euro meenemen, dan had ik een mooi, rond bedrag geleend.

Zenuwen

Want ja, natúúrlijk wil ik het terugbetalen. Ik voelde me namelijk die avond immens schuldig toen ik mijn zoon aan tafel zag zitten, dat menneke dat zo trots is op zijn spaarpot. Ik kreeg ook wel de zenuwen, want wat als hij ineens wél iets van zijn spaargeld wilde kopen? O, wat voelde ik een spijt. Wat voor voorbeeld had hij nou, een stelende moeder die niet met geld kon omgaan? Maar goed, daar heb ik nu niks aan.

Maar ik moet nog wel drie weken volmaken zónder dat mijn zoon zijn spaargeld gaat tellen, dan pas kan ik die vijftig euro weer terugleggen. Ik hoop van harte dat hij dat niet doen, anders zijn de rapen gaar. Een ding weet ik wel zeker: ik doe dit nóóit meer.”

Dit is hoeveel zakgeld je kunt geven per leeftijd