Lisa van den Akker Ouders 2 dec 2022, 06:11

Leestijd: 2 minuten

Nathalie: ‘Ik stuurde mijn kind naar het verkeerde zwemklasje’

Je kind snoep en een tablet geven omdat je écht even online moet shoppen of het afzwemmen van je kind helemaal vergeten. Het ouderschap is een hobbelige weg waarbij we allemaal onze mindere momenten kennen. Zo doet iedere ouder weleens iets dat door alle opvoedboeken wordt afgeraden, en iedere ouder kent momenten waarbij je liever ter plekke door de grond wil zakken. In de wekelijkse rubriek ‘opgebiecht’ deelt iedere dinsdag een ouder zo’n herkenbaar moment.

Nathalie

“Mijn zoontje was net afgezwommen voor zijn A-diploma en mocht direct de maandag erna starten voor zijn B. Super leuk natuurlijk, alleen konden wij die maandag niet. Geen probleem dacht ik, dan starten we gewoon een weekje later.

Die maandag erop komen wij samen bij het zwembad aan, we kenden het groepje natuurlijk nog niet en ik dacht, alle kinderen die hier nu zijn komen voor hun B diploma. Dus na het omkleden zeg ik opgewekt tegen mijn zoon: “Loop straks maar met hen mee naar het zwembad.” Wijzend naar een groepje kinderen.

Ik loop zelf terug en ga achter het raam staan om te kijken. Terwijl ik daar sta moet ik eerst even zoeken waar mijn zoontje precies zwemt. Al snel zie ik wel een ander vriendinnetje zwemmen. Ik weet dat zij ook voor B zwemt, maar ze zit in een ander groepje.

Dus, me nog van niets bewust, denk ik: oh, de groep was waarschijnlijk zo groot dat ze hem in tweeën hebben gesplitst. Rustig sta ik daar dus te kijken en op een gegeven moment zie ik dat ze een koprol moeten maken in het water. Mijn zoontje kijkt met grote ogen naar mij met een blik van: dit kan ik niet! hoe moet dit?

Daarop draai ik me naar de mevrouw naast me en vraag, wijzend naar het groepje van mijn zoon: “Is dat wel de zwemles voor B?” “Nee”, zegt ze. “Dat is zwemvaardigheid.” Oh nee, denk ik. En ik ren naar de balie toe om te zeggen dat mijn zoon in de verkeerde groep mee zwemt. Maar dat werd nog een hele heisa want ze konden de badjuffen niet zo snel bereiken. Dus ik ren weer terug naar het raam en begin druk te zwaaien en gebaren naar de juffen.

Gelukkig begrepen ze het toen wel en werd hij direct naar het andere groepje gestuurd. Zelf kon ik op dat moment wel door de grond zakken en janken tegelijkertijd. Mijn zoontje is heel gevoelig en vond het al lang niet meer leuk. De volgende les moest ik hem ook heel vaak geruststellen dat het niet weer zou gebeuren…”

https://www.jmouders.nl/loedermoeder-anne/