Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 13:01

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht… Ik laat mijn kinderen (4 en 2 jaar) geregeld alleen thuis

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Micaëlla (37). Micaëlla laat haar kinderen geregeld alleen thuis.

“Als alleenstaande moeder van twee jonge kinderen is het soms best een uitdaging om alles te combineren. Gelukkig zijn mijn kinderen redelijk zelfstandig voor hun leeftijd, vooral als ze samen zijn. Ook zijn ze erg rustig. Soms is er zo’n moment dat ik even iets moet doen. Even de hond uitlaten of snel een boodschap doen. En ja, dan laat ik ze even alleen thuis. Het is dan toch makkelijker om even snel zelf te gaan, in plaats van met z’n drieën.

Alleen thuis

Meestal is het maar voor een paar minuten, maximaal een kwartiertje. Maar het voelt toch altijd een beetje raar, vooral als ik naar de voordeur loop en weet dat ik ze daar achterlaat. Natuurlijk doe ik dat niet als ze in een gevaarlijke situatie zouden kunnen komen. Ik zorg dat de keuken dicht is en doe de deur goed op slot. Als ik even weg moet, dan zet ik ze even voor de tv of geef ik ze een activiteit om mee bezig te zijn. Ze zijn dan zo gefocust op de film of hun speelgoed dat ze me niet eens missen. Ze zitten daar rustig en ik weet dat ik snel weer terug ben.

De afwegingen

Waarom doe ik dit? Het is simpel: ik heb geen netwerk van mensen die ik kan vragen om op mijn kinderen te passen voor een paar minuten. Ik heb geen goede band met mijn buren en het voelt ongemakkelijk om telkens iemand te vragen voor zo’n kort moment. Natuurlijk zou ik mijn jonge kinderen liever niet alleen laten, maar soms kan het niet anders.

De worsteling met schuldgevoel

Iedere keer als ik de deur achter me dicht trek, voel ik me een beetje schuldig. Zeker omdat ik weet dat dit niet iets is wat je officieel mag doen. Het blijft een worsteling. Ik weet dat deze fase ook weer overgaat, want voor je het weet zijn ze ouder en dan is het makkelijker om ze alleen te laten. Tot die tijd blijft het een beetje zoeken naar oplossingen. Het voelt dus misschien niet altijd goed, maar het is nu gewoon even mijn realiteit als alleenstaande moeder.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’