Mirthe Diemel Gezondheid 10 jan 2025, 11:08

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Mijn kleuter heeft nog steeds een hekel aan tandenpoetsen, dus sla ik geregeld over’

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of dat nou iets is over vroeger, over hun kind of over het vader- of moederschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Miranda (38). Haar kleuter heeft een hekel aan tandenpoetsen, dus slaat ze geregeld over.

Snoezige tandenborstel

“Ik weet nog dat ik het superschattig vond, die eerste twee ondertandjes van mijn dochter. Ineens was ze niet meer zo ‘baby’, maar werd het echt een mensje. Dus kocht ik een snoezige tandenborstel en poetste ik trouw die twee ondertandjes. Tandenpoetsen vond ze niet zo leuk, maar het was zo gepiept – en ze moest vast even wennen.

Krijsen

Mijn dametje was rap, want met één jaar had ze al haar tanden al – met uitzondering van haar laatste vier kiezen, al kwamen die met anderhalf en was haar gebit toen helemaal compleet. Maar dat betekende dus wel: trouw tandenpoetsen. En daar wrong de schoen, want Sanny hield niet van tandenpoetsen. Maar dan ook écht niet. Zodra ik met een tandenborstel ook maar in de buurt kwam, zette ze het op een krijsen. Worstelde ze zich alle kanten op. Trapte. Sloeg. Er was gewoon geen beginnen aan.

Alles geprobeerd

In het begin lieten we het een tijdje. Het zou vast beter worden. Maar toen ze eenmaal twee jaar was, wilde ik toch haar gebit wel gaan onderhouden – niet dat we straks voor het eerst bij de tandarts kwamen en ze meteen vijf gaatjes had, om maar wat te noemen. We probeerden van alles. Tandpasta met een fruitsmaakje. Samen een nieuwe tandenborstel kopen. Een tandenborstel van Peppa Pig, haar lievelingsserie. Een tandenborstel met een lampje. Een elektrische. Poetsfilmpjes. Beloningen ná het poetsen.

Gestrest

Het hielp allemaal geen klap. En hoe ouder Sanny werd, hoe sterker ze tegenstribbelde. Tot ik op een bepaald moment zó gestrest raakte van het avondritueel, dat ik dacht: laat maar zitten. Je hebt nog een melkgebit, poetsen komt nog wel. Waarmee ik het absoluut niet wil bagatelliseren. Sterker nog: ik schaam me er enorm voor, durf het niet aan anderen te vertellen. Maar die strijd is zo vermoeiend.

Klein beginnetje

Inmiddels is Sanny vier en wil ze haar tanden nog steeds niet poetsen. Toch vind ik dat we nu wel een beginnetje moeten gaan maken, al is het maar voor de frisheid – ze stinkt best wel uit haar mond. En ik kan het haar nu ook beter uitleggen, maar het blijft een crime. Ze krijst nog steeds negen van de tien keer, het lijkt wel alsof ze een soort poetstrauma heeft opgelopen waar ik geen weet van heb. Ik heb haar nu zover dat ze om de dag poetst, maar die frequentie moet natuurlijk wel omhoog. Ik probeer me er niet te druk om te maken en ben blij met dit kleine beginnetje – misschien kan ik over een paar maanden zeggen dat ze haar tanden gewoon twee keer per dag poetst. Dat hoop ik in elk geval wel.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’

Opgebiecht: ‘Ik vind het moederschap zwaar en ben opgelucht als mijn kinderen even weg zijn’