Mirthe Diemel Persoonlijke verhalen 1 jan 2025, 09:04

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Mijn 9-jarige dochter slaapt nog steeds bij ons in bed’

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of dat nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Josine (41). Haar 9-jarige dochter slaapt ‘s nachts nog steeds bij haar en haar man in bed.

“‘Ach, als ze straks naar school gaat, slaapt ze écht niet meer bij haar moeder in bed, hoor.’ Dat verzekerde mijn beste vriendin me toen ik klaagde dat Ella alleen maar wilde slapen als ze bij ons in bed lag. Ze was toen twee jaar. Al sinds ze een baby was, ging slapen moeizaam. Korte dutjes, hazenslaapjes, veel contactslaapjes op mij – ik voelde me soms net een kangoeroe met steeds zo’n kleintje in haar buidel.

Slapen als een roosje

Toen Ella een maand of zes was en op haar buik kon draaien, had dat ook haar voorkeur – zo sliep ze in elk geval iets beter. Maar ze wilde nog steeds het liefst in mijn buurt slapen. Dus toen ik na de zoveelste gebroken nacht – vijftien keer op en neer naar die slaapkamer, in het donker, in de kou – Ella bij me in bed nam en tussen ons in legde, sliep ze als een roosje. Tot de volgende ochtend. Ik werd warempel uitgerust wakker!

Zienderogen blijer

Ja, heel verantwoord was het natuurlijk niet. Het ging tegen alle adviezen van veilig slapen in. Maar goed, ik slíep tenminste weer. En Ella ook. Ze werd er zienderogen blijer van, waardoor ik ook weer blijer was. Iedereen blij, dus. En ik zou het wel weer afleren als ze ouder was en kon praten. Dacht ik.

Gillen en krijsen

Little did I know, want Ella vond het wel prima tussen haar ouders in. Ook toen ze ouder werd en kon praten. Want toen ik eenmaal kon uitleggen dat ze echt in haar eigen bed moest slapen, zette ze het op een gillen en krijsen – en hield dat gerust uren vol. Dat gaat nog als je één kind hebt, maar inmiddels was onze tweede dochter ook geboren. Ik was er toen ook al achter dat je blijkbaar twee totaal verschillende kinderen kunt fabriceren, want Lisa sliep als een roosje.

Lange fase

Nadat ik er dus bij die vriendin over had geklaagd, dacht ik: ze heeft gelijk, het is een fase. Het is alleen een fase die nu al negen jaar duurt, want Ella slaapt nog steeds tussen ons in. Het is voor haar de enige veilige plek om lekker te kunnen slapen. Ze zegt bang te zijn in haar eigen bed, alleen, huilt als ik zeg dat ze een keer wél zelf moet slapen. ‘Waarom mag ik niet bij jou, mama?’, vraagt ze dan met grote ogen. En dan voel ik me zo’n harteloze moeder. Dus komt ze er toch maar weer bij.

Ruggengraat

Ik durf het niet op te biechten aan anderen. Welke moeder heeft dit nou, dat haar bijna tiener bij haar in bed slaapt? En wat zegt dit over mijn ruggengraat? Ja veel, natuurlijk. Daarom houd ik maar wijselijk mijn mond als vriendinnen en ik het over onze kinderen hebben.

Privacy terug

Mijn man is er al langer klaar mee en we hebben er echt geregeld woorden over, hij wil ook een zekere privacy terug in zijn slaapkamer. Ónze privacy. En ik troost mezelf met de gedachte dat Ella op haar achttiende echt niet meer tussen ons in ligt, dus probeer ik er nog maar van te genieten. Maar omdat we dat moment niet willen afwachten, hebben we toch maar besloten om haar vanaf haar tiende écht op haar eigen kamer te laten slapen. We bereiden haar daar nu al op voor. Ik houd mijn hart vast, maar weet dat het voor iedereen uiteindelijk beter zal zijn.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’

Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf