Sofie Obbens Mentale gezondheid 28 aug 2024, 11:03

Leestijd: 3 minuten

Fenna (45) kan zich vaak niet beheersen: ‘Ik ga als een viswijf tekeer tegen mijn kinderen’

Fenna (45) is een alleenstaande moeder en heeft een zoon van 9 en een dochter van 7. Doordeweeks zijn de kinderen bij haar en in het weekend bij haar ex-man. Fenna werkt parttime en het leven van een alleenstaande moeder valt haar erg zwaar. Haar kinderen zitten in een opstandige fase. Regelmatig wordt het haar te veel en gaat ze hard tekeer tegen haar kinderen.

“Mijn ex-man en ik hadden al jaren een slechte relatie. We praatten amper tegen elkaar, leefden langs elkaar heen en hadden nauwelijks intimiteit. We zijn zelfs nog naar een relatietherapeut geweest, maar de relatie werd niet beter. We hadden geen ruzie, maar we voelden allebei geen liefde meer. We vonden ons huwelijk een slecht voorbeeld voor onze kinderen en besloten te scheiden.

Harmonie

De scheiding verliep in goede harmonie. We spraken af dat ik in ons huis zou blijven en de kinderen doordeweeks bij mij zouden zijn. Ik werkte immers parttime en het huis staat vlakbij hun school en vriendjes. Ik zag het helemaal zitten om lekker mijn eigen plan te trekken met de kinderen en ‘s avonds alleen op de bank te zitten zonder rekening te hoeven houden met anderen.

Onderschat

Helaas heb ik het leven van een alleenstaande moeder zwaar onderschat. Mijn kinderen hebben erg last van de scheiding en zijn daarom vaak dwars. Op de drukke momenten van de dag, zoals opstaan, etenstijd en bedtijd, gooien zij vaak hun kont tegen de krib. Vooral tijdens bedtijd, wanneer de kinderen moe zijn en opstandig zijn en doen alsof ik lucht ben, kan ik mijn geduld niet meer bewaren. Ik ben een vrij rustig persoon, maar op zulke moment sta ik tegen ze te schreeuwen als een viswijf.

Ik moet opletten dat ik niet overspannen raak. Ik ben de scheiding nog aan het verwerken en heb een stressvolle baan. Tel hierbij op dat ik alles alleen moet doen en het breekt me compleet op. Ik reageer mijn frustraties op de spitsmomenten af op mijn kinderen. Ik ga enorm tekeer tegen ze, maar dat werkt alleen maar averechts. Ze komen er niet door in beweging.

Hysterisch

Ik heb een gehorig huis en schaam me dood tegenover mijn buren of voorbijgangers die op dat moment langs ons huis lopen. Ik klink als een hysterische moeder. Maar dit zijn slechts momentopnames, meestal hebben we het gezellig met z’n drietjes. Toch denk ik dat ik eens moet gaan nadenken hoe ik die schreeuwbuien kan voorkomen, want hier wordt niemand beter van.”

Lees hier 7 gouden tips over hoe je kunt opvoeden zonder te schreeuwen.

Goed plan: schreeuwen tegen onze kinderen doen we niet meer

* Om privacy redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.