‘Neeee, niet papa!’ Lies moest haar dochter Lynn (12) vertellen dat haar vader was omgekomen
:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.jmouders.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2F2025%2F03%2FWhatsApp-Image-2025-03-19-at-12.51.27-e1742387214700.jpeg)
Dagelijks komen er mensen om in het verkeer, zo zijn er 2023 in Nederland 684 mensen omgekomen door een verkeersongeval. Zo ook Jan Pieter op 24 februari jl. “De twee dodelijke slachtoffers van het verkeersongeluk maandag in de Sluiskiltunnel zijn een 39-jarige man uit Hendrik-Ido-Ambacht en een 29-jarige man uit het nabijgelegen Nieuw-Lekkerland.” Aldus het nieuwsbericht. Die 39-jarige man was Jan Pieter, de vader van Lynn en de ex-man van Lies. Hoe gaan zij om met dit enorme verlies?
- Wie: Lies van Gammeren
- Aantal kinderen: twee: Lynn (12) en Romy (4)
- Beroep: energetisch specialist
- Woont samen met: Partner Chris, Lynn en Romy
Om haar vader te herdenken, steekt Lynn regelmatig een kaarsje aan voor haar vader.
Wanneer en waarom zijn jij en de vader van Lynn gescheiden?
“Jan Pieter en ik zijn acht jaar geleden gescheiden, Lynn was toen vier jaar. Wij waren samen sinds mijn 15de en ik was 19 toen wij trouwden. Wij trouwden vanwege het geloof, ik volgde de kudde. Hij was een man waar ik me veilig bij voelde, maar naarmate ik ouder werd, kreeg ik andere behoeftes die hij niet kon vervullen. Hij was een enorme goedzak, maar voelde als een goede, oudere broer. Onze band is altijd goed gebleven, omdat we hier als volwassenen mee om wilden gaan en absoluut geen vechtscheiding wilden. We vonden het belangrijk dat Lynn zich altijd veilig en geliefd zou blijven voelen, ondanks de breuk.
Hoe was het co-ouderschap geregeld?
“In het begin was Lynn ieder weekend bij Jan Pieter, maar het werd al snel om het weekend. Toen we drie jaar geleden naar de andere kant van het land verhuisde, brachten we Lynn voortaan tot halverwege, naar Nijkerk, waar haar vader haar ophaalde. De vakanties verdeelden we. Alles ging altijd in goed overleg.”
Hoe was de band met Lynn en haar vader?
“Lynn werd enorm verwend door hem. Jan Pieter heeft nooit meer een partner gehad na mij en was altijd aan het werk. Zijn dochter was zijn alles en voor haar ging hij door het vuur. Ze kreeg veel voor elkaar bij hem en hun band was ijzersterk.”
Hoe hoorde je dat Lynn haar vader overleden was?
“Het was een doodnormale maandag, mijn jongste dochter Romy was thuis omdat zij ziek was en ik heb die dag gewerkt. Om 16.15 uur werd ik gebeld door de broer van Jan Pieter. Ik had hem jaren niet gesproken, dus ik dacht eerst dat het een foutje was. Maar hij belde weer en hij zei: “Heb je het nieuws gezien?” Ik zei: “Nee, ik heb geen nieuwsapps en heb gewerkt, hoezo?” Hij zei: “Er is een vrachtwagenongeluk gebeurd en daar is Jan Pieter bij betrokken, hij en zijn bijrijder zijn allebei omgekomen.” Ik verstijfde, ik hoorde het en besefte het niet. Ik dacht: nee, dit kan niet. Lynn was lekker aan het buiten spelen. Ik dacht: oh hemel, dan moet ik dat arme kind gaan vertellen dat haar vader is omgekomen. Ik zakte door de grond.
Het eerste wat ik deed was mijn partner Chris bellen. Hij was een pakketje wegbrengen en ik zei dat hij nu naar huis moest komen omdat er wat aan de hand was. Hij kwam verschrikt binnen en ik zei: “Jan Pieter is dood.” Hij zei: “Waar heb jij het over?” Hij verstijfde ook. De dag ervoor had hij Lynn nog opgehaald in Nijkerk en had hij nog gezellig met Jan Pieter staan kletsen. Hij zag hem nog zo levendig voor zich, nog geen 24 uur later was hij dood.
Lynn was dat weekend nog met haar vader naar het strand geweest, ze hadden een lange strandwandeling gemaakt en kibbeling gegeten. Lynn heeft een foto gemaakt van hun schaduw op het strand, niet wetende dat dat hun laatste foto samen was.”
Hoe vertelde je het aan Lynn?
“Lynn mag haar telefoon nog niet mee naar buiten nemen dus ik heb haar vriendin gebeld met wie ze samen was. Ik vroeg Lynn of ze nu naar huis wilde komen en ze vroeg lollig: “Ben je zwanger?” Even later kwam ze vrolijk binnen en ik zei: “Kom, we gaan even op de bank zitten. Er is wat ergs gebeurd met papa.” Ik jankte en verstijfde en vroeg aan Chris of hij het gesprek wilde afmaken. Chris zei: “Papa heeft een ongeluk gehad.” Lynn vroeg in welke ziekenhuis hij dan lag, maar Chris zei dat hij was omgekomen. Lynn zei: “Hij is er niet meer?” Ze schreeuwde het uit: “Nee, nee nee nee, dat kan niet! Waarom hij, dit kan niet!”
Dit moment gaat nooit meer van mijn netvlies af. We hebben die avond allemaal niets meer gegeten en de hele avond doelloos op de bank voor ons uit zitten staren. We waren echt verslagen.”
Hoe gaan jullie om met dit verlies?
“We geven Lynn en elkaar echt volledig de ruimte. Iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier. Afgelopen weekend was moeilijk, omdat dit het weekend zou zijn waarop ze naar haar vader zou gaan. Lynn voelde veel boosheid en had vragen als: “Waarom is papa die tunnel in gegaan en waarom met die vrachtwagen, hij gaat altijd met een andere?”
Toen ze die boosheid had, vroeg ik waar ze behoefte aan had. Ze wist het niet. Ik zei: “Dan gaan we op het kleed zitten.” Ik pakte het dikke kussen van de bank ze zei dat ze op het kussen kon gaan slaan en er desnoods bij kon gaan gillen. Ze sloeg keihard en er kwamen wat kreten uit. Daarna vroeg ik was ze voelde en ze zei dat ze de tunnel en de vrachtwagen zag. Ze zei ook dat ze op papa had geslagen omdat ze geen afscheid van hem had kunnen nemen.
Zelf voel ik nu met name verantwoordelijkheid voor Lynn om haar hierin bij te staan. Mijn schouders voelen letterlijk 3 kilo zwaarder dan normaal. Lynn is de enige erfgenaam, maar omdat ze minderjarig is, ben ik verantwoordelijk voor het afwikkelen van alles. Ik wil dit op een nette en eerlijke manier regelen tegenover zijn familie. Tegelijkertijd voel ik ook de druk dat er nu niets met mij mag gebeuren, Lynn heeft mij als enige ouder over.
Ik heb voor Lynn een paardentherapeut gevonden, ze zit op paardrijden en is gek van paarden. Paarden spiegelen je. Ik ga zelf ook een sessie volgen en voel al verlichting nu het gepland staat.
Chris wordt steeds stiller. Toen ik vroeg wat er in hem omging, gaf hij aan dat hij ook veel verdriet voelde. Hij en Jan-Pieter hadden een goede band en spraken vaak uitgebreid met elkaar als hij Lynn naar haar vader bracht. Hij voelde zich terughoudend om zich te uiten, omdat hij ons niet extra wilde belasten. Maar sinds we dit hebben uitgesproken, gaat het beter en voelt hij meer ruimte om zijn gevoelens te delen.
Het belangrijkste is dat alle gevoelens van iedereen er mogen zijn. Boosheid, onmacht, angst, verantwoordelijkheid. We kunnen het het beste aangaan en doorvoelen. Ondertussen genieten we van de kleine dingen zoals het zonnetje dat doorkomt. Dat maakt het draaglijker.”
Je deelt het verlies en jullie emoties openlijk op social media, waarom doe je dat?
“Omdat ik een grote missie heb en dat is: delen is helen. Ik kom uit een zwaargelovig gezin waarin je alleen de schone was buiten mocht hangen, de vuile hield je binnen. Er zat een enorm oordeel op jezelf uiten, op praten over pijn, verdriet en struggles. Emoties slikte je in, je hield je groot. Maar ik heb geleerd dat juist dát ervoor zorgt dat mensen vastlopen, zich eenzaam voelen en zichzelf verliezen.
Ik wil dat doorbreken. Het is zó belangrijk om over je gevoelens te praten, om ze ruimte te geven in plaats van weg te stoppen. Als je je verhaal deelt, verbind je je op een diep niveau met anderen. En door erover te praten, wordt het draaglijker, lichter. We hoeven het niet alleen te dragen.”
Wat zijn de reacties van je omgeving?
“Ik krijg nog steeds een stroom aan berichten van mensen die me dankbaar zijn dat ik mijn verhaal deel. Ze voelen zich gezien, gehoord en begrepen. Veel mensen vertellen me dat mijn openheid een eye-opener is. Dat het hen helpt hun eigen verdriet en verlies beter te begrijpen. Want rouw gaat niet alleen over de dood, het raakt ook oude pijn. Het verlies van je vertrouwde plek, onverwerkte rouw, een scheiding, een relatie, een vriendschap, of een stukje van jezelf.
Door mijn verhaal te delen, gaan anderen ook reflecteren op hun eigen processen. Ze herkennen zich erin, voelen dat ze niet alleen zijn. En dát vind ik het allermooiste wat er is.”
Hoe gaat het nu met je dochter?
“Het gaat met ups en downs. Na het zware weekend is er weer wat lucht gekomen, de heftige boosheid is eruit. Het verdriet is er nog steeds. Laatst keek Lynn op school een film waarin er iemand overleed en dat vond ze moeilijk. Vanmorgen kwam ik beneden en toen had Lynn al een kaarsje aangestoken voor haar vader. Ze wilde ‘even lekker aan papa denken’. We bespraken hoeveel liefde ze van haar vader had gehad en dat werkte helend. Ik merk dat het langzaam wat meer landt bij Lynn. Ze heeft uit zijn huis zijn luchtje meegenomen en die heeft ze op haar knuffels gespoten. Daar gaat ze mee naar bed en zo valt ze lekker in slaap.”
Hoe zie je de komende tijd voor je?
“Ik denk dat de paardensessies haar gaan helpen en dat ze wat handvatten krijgt om ermee om te gaan. Ik wil haar graag bijstaan als ze erover wil praten. Zijn foto staat hier met liefde en dat helpt ons in de rouwverwerking. Meer dan ooit besef en adviseer ik aan gescheiden ouders: ook al ben je gescheiden, wat er ook is voorgevallen; probeer om die band met je ex-partner goed te houden.”
Lees ook: Mijn kind (4) heeft zijn overleden opa nooit gekend, hoe ga ik hiermee om?
Lees hier het nieuwsartikel over het verkeersongeluk van Jan Pieter in de Sluikiltunnel.