Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 6 mrt 2023, 15:06

Leestijd: 4 minuten

Daniella (39): ‘Mijn narcistische man heeft de jeugd van onze kinderen verpest’

Danielle stond op het punt om bij haar narcistische man weg te gaan, toen ze zwanger bleek te zijn. “Bij hem blijven is de grootste fout van mijn leven geweest. Daardoor heeft mijn man de kans gehad om de jeugd van onze kinderen te verpesten. Ik ben niet alleen boos op hem, maar ook op mezelf”.

“Ik leerde Anton kennen toen ik 23 was. In het begin van onze relatie was hij lief en zorgzaam. Hij maakte mij ontzettend aan het lachen. Pas toen we twee jaar later gingen trouwen en samenwonen, leerde ik de echte Anton kennen. Wanneer iets niet ging zoals hij wilde, kreeg hij driftbuien en schold hij mij voor van alles en nog wat uit. Ook draaide alles alleen nog maar om hem. Net voordat ik een scheiding aan wilde vragen, bleek ik zwanger te zijn. Ik kon op dat moment niet anders dan bij hem blijven.

Weer zwanger

Na de bevalling leek Anton weer even op de Anton waarvoor ik gevallen was. Hij liet vol trots ons zoontje aan iedereen in de buurt zien en hij spendeerde veel tijd met ons. Ik hoopte dat hij zo zou blijven, maar helaas. Net toen ik had besloten dat mijn zoon en ik een beter leven verdienden, bleek ik weer zwanger te zijn. Ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan. Hoe kon ik zo onnauwkeurig met de pil zijn geweest? Al snel waren we een gezin van vier. Op dat moment kon ik niet anders dan bij Anton blijven. Ik wilde namelijk bij mijn twee zoons blijven als Anton ging werken.

Geen belangstelling

Met een tweede kind erbij werd onze relatie alleen maar slechter. Ook al zag hij dat ik er doorheen zat, ik kreeg nooit hulp van hem. Hij vroeg nooit hoe het met mij ging en nog erger: hij toonde ook geen belangstelling voor zijn kinderen. Hij kon het alleen maar over zichzelf hebben. Verder was hij alleen bezig met zijn werk en sport.

Hoge cijfers

In al die jaren heeft hij de kinderen nooit gezegd dat hij trots op ze is, ook heeft hij ze nooit een knuffel gegeven. Het enige wat hij van ze verwachtte was, dat ze de hoogste cijfers van de klas haalden. Dan kon hij daarmee opscheppen bij zijn vrienden. Hij vertelde maar al te graag hoe slim zijn kinderen waren, maar een complimentje geven aan de kinderen? Dát vond hij niet nodig.

Zichtbaar worden

De kinderen vertelden mij dat ze het jammer vonden, dat hun vader ze niet zag staan. Ook al haalden ze het ene na het andere hoge cijfer: hij toonde geen interesse in ze. Toen ze in de puberteit kwamen, zagen ze steeds meer wat voor een narcistische man hun vader was. Mijn zoons gingen steeds feller tegen hun vader in. Op dit moment heeft er elke avond wel eentje ruzie met Anton. Als ik me in een ruzie meng, dan wordt hij intimiderend naar mij en begint hij te dreigen. Ook zegt hij dat ik blij mag zijn, dat hij nog bij me is.

Veel bij vrienden

De sfeer is inmiddels zo slecht in huis, dat de kinderen het liefst helemaal niet meer thuis zijn. Op dit moment vluchten ze het liefst naar hun vrienden. Dan hoeven ze niet thuis te zijn als hun vader er is. Laatst zei mijn oudste zoon, dat hij hoopt dat zijn vader snel doodgaat. Dan zouden we in ieder geval rust hebben. Dat ik er hetzelfde over denk, dat zeg ik maar niet. Maar bij hem blijven is wel de grootste fout van mijn leven geweest. Daardoor heeft hij de kans gehad om de jeugd van onze kinderen te verpesten. Ik ben niet alleen boos op hem, maar ook op mezelf.

Vluchten van mijn narcistische man

Ik heb de laatste jaren vaak op het punt gestaan om bij Anton weg te gaan, maar ik kon en kan nergens met mijn twee zoons terecht. Ik heb geen vrienden of familie waar we kunnen logeren en ook kan ik met mijn salaris niets huren of kopen. Nadat Anton laatst een enorme uitbarsting kreeg, waarin hij mij zelfs sloeg, wist ik dat ik iets moest verzinnen om weg te komen. Ik heb daarom bij mijn werk aangegeven dat ik meer uren wil werken. Ik moet de komende tijd geld sparen, zodat we kunnen vluchten. Hopelijk krijgen we dan de rust waar we zo naar verlangen.”

Noëlle (42): ‘Mijn man en ik nemen altijd aparte vluchten, omdat ik bang ben’